Τα ιταλικά media προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό των κλεισμένων στα διαμερίσματά τους Ιταλών και με κάποια ανάλαφρα δημοσιεύματα, ώστε το βαρύ παθητικό του κορονοϊού στο κοινωνικό σώμα να διασκεδαστεί όσο γίνεται, όσο δηλαδή επιτρέπουν οι χιλιάδες ατομικές και οικογενειακές τραγωδίες που συνθέτουν την υγειονομική κρίση.
Η La Repubblica έγραψε για παρέες που κατά κάποιον τρόπο συνεχίζουν το κοινωνικότατο «σπουντίνο» που συνηθίζουν οι Ιταλοί, το καθημερινό διάλειμμα για τσιμπολόγημα στο μπαρ (καφενείο) μαζί με μερικά ποτηράκια και κουβεντούλα με φίλους ή συναδέλφους.
Καθώς τα μπαρ είναι βεβαίως κλειστά και οι δρόμοι άδειοι, οι άφαντοι φίλοι μπορούν να εμφανιστούν ξανά ο ένας μπροστά στον άλλον ολοζώντανοι μέσω του Skype, λέει η εφημερίδα.
Αναπληρώνει ή όχι αυτή η κατάσταση την πραγματική παρέα είναι ένα θέμα για προβλήματισμό, ωστόσο γεγονός είναι ότι αυτήν την πρακτική μεταχειρίζονται ήδη αρκετοί. «Να η Εουτζένια, η Λουίζα, η Ντάρια, η Στεφάνια που ανταμώνουν κάθε σούρουπο διαδικτυακώς». Πρόκειται για «νέες τελετές», σχολιάζει το φύλλο, οι άνθρωποι «παίρνουν το απεριτίβο τους μέσω του Skype».
Βέβαια, ποτήρια δεν τσουγκρίζονται, ούτε ικανοποιούνται όλες οι αισθήσεις των φίλων. Διότι είναι εικονικώς ομοτράπεζοι. Αλλη είναι η χάρη του πραγματικού και άλλη του εικονικού, πώς να το κάνουμε. Σημασία όμως έχει ότι όλα αυτά γίνονται για την κοινή παρηγοριά: «Είμαστε εδώ», λένε, «και είμαστε όλοι ζωντανοί». Επειδή ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ανθρώπους ακόμη και αν αντέχει τη μοναξιά του.
Το ίδιο θέμα θίγει και η εφημερίδα Il Messaggero. Αυτή σημειώνει τι κάνουν άλλα άτομα, όπως η 18χρονη Τζόρτζα, που και αυτή παίρνει κάθε απογευματάκι το απεριτίβο της με την παρεούλα της, τους συνομηλίκους της, μέσω Skype, λες και όλοι τους βρίσκονται πάλι στο αγαπημένο τους μπαρ όπου σύχναζαν τον ανέμελο, προ κορονοϊού καιρό.
Το videochating δίνει και παίρνει, όπως κάποτε οι παραγγελίες στον μπαρίστα. Η κουβέντα και αυτών των παιδιών αφορά ένα μόνο αλλά αγωνιώδες ζητούμενο: «Πότε θα σταματήσουν όλα αυτά;»
Και με τους παππούδες
Τα online απεριτίβι της κάθε ιταλικής παρέας που χώρισε τόσο ξαφνικά δεν είναι τα μοναδικά, υπάρχουν και τα skype με τη γιαγιά και τον παππού. Οι βιντεοκλήσεις αλλά και τα παραδοσιακά τηλεφωνήματα στους ηλικιωμένους συγγενείς, στους μεγάλους ανθρώπους κάθε οικογένειας οι οποίοι εξάλλου κινδυνεύουν περισσότερο από τον καθένα, είναι το ίδιο απαραίτητα με την ηλεκτρονική επικοινωνία μεταξύ των νέων. Και συμπληρώνουν τις ήδη πασίγνωστες επαφές των Ιταλών από… μπαλκόνι σε μπαλκόνι, σαν της Γκαμπριέλας, λόγου χάρη, που πιάνει την κουβέντα με τον γείτονά της, έναν άνδρα 60 ετών, πίνοντας ο καθένας τον καφέ του στο δικό του μπαλκόνι του.
Σημεία των δύσκολων καιρών.