Η διεθνής διάσκεψη για τη Λιβύη, την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου στο Παρίσι, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον από τους γεωπολιτικούς αναλυτές, ιδιαίτερα ύστερα από τις εξελίξεις της Πέμπτης 11 Νοεμβρίου, όταν έγινε γνωστό ότι και η Τουρκία δέχθηκε να συμμετάσχει τελικά, έστω και με εκπροσώπηση σε επίπεδο υφυπουργού. Παρά τα αρχικά νάζια της, η Τουρκία δύσκολα θα απέφευγε τον πειρασμό τής συμμετοχής, αφού η στρατιωτική δράση της στην Τρίπολη συνέβαλε στη συγκεκριμένη έκβαση του λιβυκού εμφυλίου πολέμου (σώθηκε ο Σαράζ και υποχώρησε ο Χαφτάρ.) Ετσι η ελληνική πλευρά, αν και πρωτάρα στα διεθνή μίτινγκ με αντικείμενο το Λιβυκό, θα έχει έναν επιπλέον λόγο να καταγγείλει ξανά το τουρκολιβυκό σύμφωνο που αποπειράθηκε να εξαφανίσει από τη Μεσόγειο την Κρήτη. Ως γνωστόν, η διεθνής διάσκεψη στο Παρίσι θα διεξαχθεί κατόπιν πρωτοβουλίας της Γαλλίας, και σε αυτή θα συμμετάσχει και ένας εκ των παρασκηνιακών αντιπάλων των Τούρκων στο Λιβυκό, ο αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντελφατάχ αλ Σίσι.
Με αφορμή την αναζωπύρωση του Λιβυκού στις νέες, μετεμφυλιακές συνθήκες (πορεία προς τις εκλογές της παραμονής των Χριστουγέννων), η Washington Post παρουσίασε σε εκτενές άρθρο το ζήτημα υπό το πρίσμα των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων. Εκρινε ότι η γαλλική διάσκεψη, στην οποία συμμετέχει η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις, συνιστά πρόκληση για τις ΗΠΑ, δηλαδή ευκαιρία για την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν να παρουσιάσει και να προωθήσει βιώσιμες λύσεις σε μία από τις πιο δύσκολες περιοχές του κόσμου. Αυτή είναι η καλή πλευρά. Διότι υπάρχει και η αρνητική: το μίτινγκ της Παρασκευής «εγκυμονεί και σημαντικούς κινδύνους για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους». Τι εννοεί η Post; Οτι οι Δυτικοί, πιέζοντας για δημοκρατικές διαδικασίες πριν από την ώρα τους, ενδέχεται να πυροδοτήσουν ένα καινούργιο γύρο πολεμικών συγκρούσεων στη βορειοαφρικανική χώρα.
Το αμερικανικό Μέσο έθεσε ξεκάθαρα, λοιπόν, το ζήτημα αν η Λιβύη είναι όντως έτοιμη για εκλογές. Επικαλέστηκε ανώνυμο γνώστη των λιβυκών πραγμάτων, ο οποίος του είπε ότι η πίεση για εκλογές και δημοκρατία μπορεί να επισπεύσει τη βία, την οποία ωστόσο δεν αποκλείεται και να την προκαλέσει η καθυστέρηση διενέργειας εκλογών!
Γιατί υπάρχουν τέτοια απροσδιοριστία και τόσο ευμετάβλητες διαθέσεις στη Λιβύη; Διότι οι Λίβυοι θέλουν να διασφαλιστεί το δικαίωμά τους να εκλέγουν αυτοί την κυβέρνησή τους σε ένα συμπεφωνημένο πολιτικό πλαίσιο κανόνων, το οποίο τώρα «φαίνεται να μην υπάρχει». Η Post έγραψε ότι αυτό που στην παρούσα φάση έχουν να πουν οι Δυτικοί στους Λίβυους δεν είναι τίποτε άλλο από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών πάση θυσία, παρά τα διαδικαστικά προβλήματα και τις πολιτικές διαμάχες.
«Αρκεί η εκλογική διαδικασία ώστε να ενοποιηθεί η Λιβύη υπό μία αρχή και να επουλωθούν οι πληγές;» Το Μέσο της Ουάσινγκτον ανέφερε την ιστορία του κατακερματισμού της λιβυκής εθνικής ομοψυχίας, ο οποίος ακολούθησε την υποδαυλισθείσα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πτώση του καθεστώτος Καντάφι, το 2011, και περιέγραψε αδρά τα δύο στρατόπεδα του εμφυλίου όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια: στην Τρίπολη ο Σαράζ, οι Τούρκοι και οι τζιχαντιστές από τη Συρία, στη Βεγγάζη ο Χαφτάρ και οι ρώσοι μισθοφόροι.
Το πέρασμα στο σήμερα έγινε με αναφορές στη… ρευστότητα ακόμη και των προσώπων που θα διεκδικήσουν την προεδρία της χώρας ή της διαδικασίας της ίδιας (να γίνουν ξεχωριστά οι προεδρικές από τις βουλευτικές εκλογές). Ετσι πολλοί φοβούνται, υποστήριξε η Post, ότι οι ηττημένοι των εκλογών δεν θα αποδεχθούν τον νικητή. Παράλληλα, επικαλούμενη «ανώτερο αμερικανό αξιωματούχο», επίσης ανώνυμο, η εφημερίδα έγραψε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν «αξιολόγησε τους κινδύνους» και αποφάσισε ότι η καθυστέρηση των εκλογών είναι χειρότερη από τη διεξαγωγή τους… Η Χάρις αυτή τη θέση θα υποστηρίξει στο μίτινγκ των Παρισίων, δηλώνοντας βέβαια «την ισχυρή υποστήριξή της στον λαό της Λιβύης».
Και το κείμενο της Post κατέληξε με μία σαφή πρόταση: «Εν όψει της συνόδου κορυφής στο Παρίσι, αμερικανοί αξιωματούχοι και αναλυτές περιγράφουν ως μεγαλύτερη πρόκληση [προς υλοποίηση] την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων οι οποίες συνέβαλαν στην αιματοχυσία του λιβυκού λαού τα τελευταία χρόνια»…