Για μια πόλη που μέχρι την επικράτηση της Μάργκαρετ Θάτσερ υπήρξε μια από τις πιο συντηρητικές της Σκωτίας, το συννεφιασμένο Εδιμβούργο μοιάζει στην επιφάνεια να προδιατίθεται θετικά στο ενδεχόμενο της απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο. Λίγες ώρες έχουν απομείνει μόνο μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες στις 7 το πρωί της Πέμπτης. Λίγες ώρες μέχρι οι κάτοικοι της Σκωτίας να πάρουν την πιο σημαντική απόφαση που έχουν λάβει ίσως ποτέ, «μια απόφαση ζωής» -ένα από τα λίγα πράγματα στο οποίο συμφωνούν και τα δύο στρατόπεδα.
Περπατώντας κανείς στους δρόμους μπορεί εύκολα να γίνει λαθρακουστής των συζητήσεων για δημοψήφισμα. Από τους 16χρονους μέχρι τους 70χρονους κατοίκους του μικρού αυτού έθνους όλοι συζητάνε για τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τη Λευκή Βίβλο του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος, την «εκστρατεία φόβου» που έχει εξαπολύσει το Westminister, αλλά και για την αβεβαιότητα που επικρατεί γύρω από το θέμα μιας νομισματικής ένωσης με τη Μεγάλη Βρετανία αν η Σκωτία αποφασίσει να αποσχισθεί. Σε pub, καφέ, ταξί, τραμ και λεωφορεία θα συναντήσει κανείς περήφανους υποστηρικτές του «Ναι» αλλά και του «Όχι» -αν και λιγότερους- που δεν διστάζουν να εκφράσουν μεγαλόφωνα τις απόψεις τους, αλλά και να φορέσουν κονκάρδες, μπλούζες, βραχιόλια, μέχρι και αυτοκόλλητα στο πρόσωπό τους που να καταδεικνύουν τις προτιμήσεις τους. Πολλοί δεν το έχουν ξανακάνει. Ανάμεσά τους και ο 60χρονος Τζέιμς, γιατρός και μειλίχιος υποστηρικτής της ένωσης. «Τόσα χρόνια που ψηφίζω δεν έχω φορέσει ποτέ ούτε αυτοκόλλητο που να υποδηλώνει την ψήφο μου. Τώρα το κάνω γιατί αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί. Υπάρχει πολύ πάθος και πόλωση».
Και αυτή είναι η μεγάλη ανησυχία. Η Σκωτία είναι χωρισμένη στα δύο. Αυτό δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Πέρα από τη μοιρασμένη στα δύο ψήφο, η τελευταία έρευνα που δημοσίευσε η Telegraph, δείχνει ότι το 50% των Σκωτσέζων πιστεύει ότι «το δημοψήφισμα έχει διχάσει βαθιά τον λαό της Σκωτίας και έχει βλάψει τις σχέσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο». Αρκετοί υποστηρικτές του «Όχι» ασπάζονται αυτή την άποψη. Πολλοί νιώθουν ότι το αντίπαλο στρατόπεδο αμφισβητεί τον πατριωτισμό τους και ότι η συζήτηση κυριεύεται από το συναίσθημα.
Άλλοι πάλι, όπως ο Ντέιβιντ, ο οποίος τους τελευταίους 18 μήνες χτυπάει πόρτες και προσπαθεί να πείσει τους συμπατριώτες του να στηρίξουν την απόσχιση, δεν συμφωνούν. «Δεν έχω δει τίποτα μέσα σ΄ αυτούς τους μήνες που να θεωρηθεί ενοχλητικό, προσβλητικό ή να αναστατώσει τους συμπολίτες μου. Ακούω κάποιες ιστορίες αραιά και πού για τις εντάσεις που δημιουργούνται και μπορεί να υπάρχουν μερικοί θυμωμένοι άνθρωποι που φωνάζουν αλλά μέχρι εκεί. Στη Σκωτία μπορεί να διαφωνούμε έντονα και θορυβωδώς για διάφορα θέματα, αλλά μετά θα πάμε και θα μοιραστούμε μια μπύρα».
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι την Παρασκευή, όπως κάθε Παρασκευή στο Εδιμβούργο, οι κάτοικοι της πόλης θα μοιραστούν μια μπύρα και θα συζητήσουν ψύχραιμα το αποτέλεσμα όποιο και αν είναι.