«Όταν η πόλη πεθαίνει στη σιωπή» λέγεται η πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2009 στο Παρίσι και τώρα μεταφέρεται στη Γενεύη – όπου 28 μπαρ της πόλης καλούνται να κλείνουν πριν από τα μεσάνυχτα, με απόφαση του υπουργείου Εμπορίου. Η όχληση θορύβου που καταγγέλλεται από τους γείτονες, είναι ο λόγος της εγκυκλίου. Οι μαγαζάτορες ξεσηκώθηκαν: διαμαρτύρονται επειδή το 20% των εισπράξεών τους το κάνουν στο διάστημα 12-2 π.μ., διεκδικούν το «δικαίωμά» τους στον θόρυβο, αποδοκιμάζουν αυτούς που θέλουν να κάνουν τη Γενεύη μια «πόλη-φάντασμα», καμαρώνουν για την αντίθεση «ο θόρυβός μας, η νύχτα τους» και καλούν σε συγκέντρωση στις 2 Μαρτίου.
Πριν από δύο χρόνια στο Παρίσι είχε αναπτυχθεί αντίστοιχα ένας ζωηρός δημόσιος διάλογος και είχαν γίνει πολλές διαβουλεύσεις με τη συμμετοχή βουλευτών, κοινωνιολόγων, επιχειρηματιών «της νύχτας», δημοτικών και νομαρχιακών συμβούλων, αστυνομικών και κοινωνικών φορέων. «Το Παρίσι είναι μια πόλη αντιθέσεων, ο κόσμος του είναι ταυτόχρονα κόσμος της μέρας και της νύχτας» είχε πει ο δήμαρχος Μπερτράν Ντελανοέ καλώντας τα μέρη να οργανώσουν «τη ζωή μαζί» συνδυάζοντας όλες τις «διαφορετικές νύχτες».
Όπως σημειώνεται στη «Monde» οι συμμετέχοντες είχαν πολύ προβληματιστεί για το πώς μπορεί να προταχθεί η πόλη «στην ολότητά της», καθώς συνυπάρχουν διαφορετικές ανάγκες. Το 45% των Παριζιάνων, αναφέρεται χαρακτηριστικά, εξακολουθεί να εργάζεται μετά τις 8 μ.μ., ενώ το 25% απ΄αυτούς δουλεύει όλη τη νύχτα. Αν προσθέσουμε και τον αριθμό των ατόμων που βγαίνουν το βράδυ για διασκέδαση, τότε ο κόσμος που κυκλοφορεί τη νύχτα ξεπερνά τον μισό πληθυσμό. Κι αν τούτη η κίνηση προκαλεί ηχορύπανση τις ευαίσθητες ώρες του ύπνου, υπάρχει και η άλλη πλευρά – η λειτουργία των μπαρ και των εστιατορίων έχει μια θετική επίπτωση στη ζωή μιας γειτονιάς, επισημάνθηκε, καθώς η νυχτερινή δραστηριότητα αποτελεί μια μορφή κοινωνικής διασύνδεσης, ενώ προσφέρει στην περιοχή ζωή και ασφάλεια. Η συμβίωση επομένως έπρεπε να μελετηθεί κατά περιοχή, είχαν πει, με επιτροπές «συμφιλίωσης», με πιθανές δημοτικές επιχορηγήσεις για την ηχοπροστασία των μαγαζιών, ακόμη και με τη συνδρομή κλόουν, που θα περιφέρονται τη νύχτα έξω από τα ανοιχτά μαγαζιά και με γκριμάτσες θα υποδεικνύουν στους γλεντζέδες να μη φωνάζουν, ώστε «το μήνυμα να περνά με χιούμορ»…
Αυτά στο Παρίσι – στην Αθήνα, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου προ τριετίας ορίστηκε, ότι τα μπαρ θα πρέπει να κλείνουν τον χειμώνα στις 11 (τις καθημερινές) και στη 1 την Παρασκευή, το Σάββατο και στις παραμονές αργιών. Φυσικά το μέτρο δεν ισχύει. Τι ισχύει σήμερα; Αν ενημερώθηκα σωστά, τα μαγαζιά με άδειες μουσικών οργάνων (δηλαδή τα μπαρ) πρέπει να κλείνουν στις 11 και γίνεται δεκτή μια παράταση ως τις 3 π.μ. με συγκεκριμένα όρια έντασης ήχου. Στη διάρκεια της παράτασης δηλαδή, μπορεί η αστυνομία να κάνει έλεγχο στα ντεσιμπέλ και αν ο επιχειρηματίας θέλει νομίμως να κρατά το μαγαζί του ανοιχτό μετά τις 3 π.μ. θα πρέπει να έχει άδεια κέντρου διασκέδασης, που σημαίνει ότι (μεταξύ άλλων) θα πρέπει να έχει άνετο χώρο παρκαρίσματος. Τι άδειες έχουν τα περισσότερα μαγαζιά; Καφέ-σνακ μπαρ… Με άλλα λόγια, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο διάλογος ανάμεσα σ’ αυτούς που κυκλοφορούν τη μέρα και στους άλλους της νύχτας, όταν υπάρχει μια κάπως οργανωμένη κοινωνία. Σε μια κοινωνία-μασκέ όμως, όπου από τη μια μεριά η Πολιτεία θεσπίζει αστυνομικά μέτρα εμφανώς μη εφαρμόσιμα (όπως συνέβη το ΄93 με τα μέτρα Παπαθεμελή) και από την άλλα μεριά υπάρχει ένας κόσμος που έχει ως στάση ζωής την πλαγιοδρόμηση και την απειθαρχία, όλοι μαζί κρατάμε το «αυγό» και προσπαθούμε να το «κουρέψουμε».