Σήμερα χρειάζομαι έναν πρόλογο, διότι η βαριά σκιά της απόφασης κλεισίματος της ΕΡΤ έχει συγκλονίσει κάθε δημοσιογράφο. Η «οικογένειά» μας έχει υποστεί έναν σοβαρό ακρωτηριασμό και η σκέψη μας βρίσκεται στους χιλιάδες συναδέλφους μας που βρέθηκαν ανυποψίαστοι στο κενό. Φυσικά, η απόφαση υπηρετεί μια λογική, όμως τα λουκέτα δεν μπαίνουν έτσι. Στις δημοκρατίες υπάρχουν διαδικασίες, που έχουν επινοηθεί ακριβώς για να θωρακίζουν τη δημοκρατία απέναντι στις κάθε λογιών αυθαιρεσίες – εν προκειμένω, όμως, παραμερίστηκαν.
Πάμε τώρα στη Γαλλία όπου, αντίθετα με τα καθ’ ημάς, ενεργοποιήθηκε μια ευαίσθητη νομική διαδικασία που μπορεί να καταλήξει στη διάλυση ακροδεξιών οργανώσεων, με την παρουσίαση (στο υπουργικό συμβούλιο, από τον Γάλλο Πρόεδρο) ενός Προεδρικού διατάγματος. Συγκεκριμένα, στον απόηχο του θανάτου του 18χρονου Κλεμάν Μερίτς από ακροδεξιούς, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή ότι ξεκινά αμέσως μια διαδικασία αναζήτησης των ευθυνών θανάτου του νεαρού αντιφασίστα ακτιβιστή, που επειδή θα βασιστεί στο ερώτημα αν πληρούνται τα προαπαιτούμενα του άρθρ. 212-1 του Κώδικα Εσωτερικής Ασφαλείας, μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ακροδεξιάς ομάδας «Τρίτος Δρόμος».
Κατά το σχετικό δημοσίευμα της «Monde», η διάλυση ακροδεξιών ομάδων προϋποθέτει την εκπλήρωση ορισμένων προϋποθέσεων – για παράδειγμα ο σχετικός νόμος του ΄36 (που αναφέρεται σε «ομάδες μάχης και πολιτοφυλακές ιδιωτών») προβλέπει τη δυνατότητα της Πολιτείας να διαλύσει μια ομάδα που «καλλιεργεί το μίσος και την άσκηση βίας εναντίον κάποιου ατόμου, εξαιτίας της προέλευσής του, της εθνικότητάς του, της φυλής του ή της θρησκείας του» ή που προβαίνει σε «ένοπλες εκδηλώσεις στον δρόμο». Στην περίπτωση που οι ομάδες δεν έχουν νομική υπόσταση, ο νόμος προβλέπει ακόμη και την απαγόρευση λειτουργίας των «ομάδων δράσης» – των ομάδων δηλαδή που αίρουν την υπόστασή τους από τη δράση τους.
Κατ΄ εφαρμογή του νόμου σημειώνεται πως, από το 1936, διαλύθηκαν κάπου εκατό ακροδεξιές ομάδες, όμως κάποιες αποφάσεις στη συνέχεια αναιρέθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Διότι, πώς ορίζεται η «ομάδα» ή η «πολιτοφυλακή»; Η ριζοσπαστική ακροδεξιά οργάνωση FANE -αναφέρεται χαρακτηριστικά- διαλύθηκε και ανασυστήθηκε τρείς φορές από το 1980 ως το 1987, λόγω αλλεπάλληλων νομικών κενών που «γέμιζαν» στην πορεία…
Τα μέλη των εν λόγω οργανώσεων -κυρίως των «αδελφών» Εθνικιστές Επαναστάτες Νεολαίοι (JNR) και Τρίτος Δρόμος, που έχουν για αρχηγό τους τον Σερζ Αγιούμπ- φορούν μαύρη φόρμα… εργασίας (που φέρει, συνήθως, το μουσολινικό σύνθημα «Πίστη, Υπακοή, Αγώνας») και κάνουν αισθητή την παρουσία τους τραμπουκίζοντας. Όπως συνέβη προ ημερών, όταν έκριναν ότι η επέτειος της ήττας των Σαρακηνών (το 721, στην Τουλούζ) προσφερόταν για μια επίδειξη φυλετικής ισχύος. Ενδεχομένως και στην περίπτωση του φόνου του Κλεμάν Μερίτς, καθώς τα πορίσματα δείχνουν ότι οι φονιάδες ήταν οπαδοί των εν λόγω οργανώσεων.
Ο υπουργός Παιδείας Β. Παγιόν δήλωσε σχετικά πως «αν αυτές οι ομάδες θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα, δεν θα υπάρξει δισταγμός, Δεν υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο από τη ζωή του ανθρώπου», ενώ Δεξιοί βουλευτές διερωτήθηκαν ρητορικά αν οι εν λόγω διαδικασίες αναφέρονται και σε «ακρο-αριστερές ομάδες». Πάντως, πέραν του πολιτικού μηνύματος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, επί της ουσίας η χρησιμότητά της αμφισβητείται. Στο παρελθόν, υπενθυμίζεται, διαλύθηκε η (νεοναζιστική) «Ριζοσπαστική Ενότητα» και επανασυστήθηκε ως «Μέτωπο Ταυτότητος» – απλώς, άλλαξαν ταμπέλες.
Εν πάση περιπτώσει, στη Γαλλία η κυβέρνηση προσπαθεί να ανταποκριθεί στο δημόσιο αίσθημα εφαρμόζοντας την κείμενη νομοθεσία με μεγάλη προσοχή, για να μην προκαλέσει το αντίθετο αποτέλεσμα. Διότι η δημοκρατία εξημερώνει (και δεν εξαγριώνει) τον άνθρωπο, λειτουργώντας με «λογική κι ευαισθησία».