Ολοταχώς προς τον µηχανισµό βοήθειας Ευρωπαϊκής Ένωσης και ∆ΝΤ οδεύει η Ιρλανδία. Το κόστος δανεισµού µπορεί να την κάνει τη δεύτερη χώρα της ευρωζώνης – µετά την Ελλάδα – που θα ζητήσει οικονοµική στήριξη.

Οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών οµολόγων της «Κέλτικης Τίγρης» εκτοξεύτηκαν την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου πάνω από 9% και τα spreads έφτασαν στο ύψος-ρεκόρ των 650 µονάδων βάσης.

Η χώρα θεωρείται ότι έχει επάρκεια σε κεφάλαια έως τον Ιούλιο του 2011. ∆ύο στους τρεις οικονοµολόγους που ρώτησε το Reuters, πιστεύουν ότι η Ιρλανδία δεν θα καταφέρει να βγάλει το 2011 χωρίς εξωτερική βοήθεια.

Το ποσό που αναµένεται να χορηγηθεί στην Ιρλανδία, σύμφωνα με τα Νέα, αν κριθεί απαραίτητη η οικονοµική βοήθεια, εκτιµάται ότι ανέρχεται σε περίπου 50δισ. ευρώ, όσο δηλαδή είναι το κόστος ώστε το ιρλανδικό Δηµόσιο να σώσει 5 από τις µεγαλύτερες τράπεζες της χώρας.

 

Η Ιρλανδία έχει έκταση 84.421 τ.χλμ. και πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο από τα τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους (4.517.758, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009).

Το όνομα «Δημοκρατία της Ιρλανδίας» χρησιμοποιείται μετά το Νομοθετικό Διάταγμα που το καθόριζε ως επίσημη περιγραφή του κράτους, κατά το 1949.

 

Έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1973. Τον Ιανουάριο του 1999 μπήκε στην Ευρωζώνη, εγκαταλείποντας την ιρλανδική λίρα.

 

Το 10% του πληθυσμού της ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, η Ιρλανδία έχει το έκτο μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής φτώχειας (16,8%) στον ανεπτυγμένο κόσμο.

 

Στις 12 Ιουνίου του 2008 η χώρα έγινε η μόνη από τις 27 στην Ε.Ε. που έθεσε σε δημοψήφισμα την πρόταση για έγκριση ή μη της μεταρρυθμιστικής συνθήκης της Ε.Ε. Τα επίσημα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 53,4% των ψηφισάντων τάχθηκε κατά της συνθήκης έναντι 46,6% που τάχθηκαν υπέρ.

Τελικά, η συνθήκη εγκρίθηκε με ποσοστό 67,13% σε ένα δεύτερο δημοψήφισμα, που διεξήχθη στις 2 Οκτωβρίου 2009, έναντι 32,87% που ψήφισαν αρνητικά. Ειδικότερα, υπέρ ψήφισαν 1.214.268 και κατά 594.606, βρέθηκαν 7.224 άκυρα (0,4%) επί συνόλου 1.816.098. Οι εγγεγραμμένοι ήταν συνολικά 3.078.132 και η συμμετοχή της τάξης του 59%.

 

Το 1916 οι Ιρλανδοί ιδρύουν το κόμμα του Sinn Fein και το στρατιωτικό του σκέλος, τον IRA, με σκοπό την απελευθέρωση της Ιρλανδίας από τους Άγγλους. Το πετυχαίνουν το 1921, με εξαίρεση τις έξι – κυρίως προτεσταντικές – επαρχίες της Βόρειας Ιρλανδίας, που συνέχισαν να αποτελούν έδαφος της Μεγάλης Βρετανίας.

Όμως, η σύγκρουση μεταξύ του IRA και του αγγλικού στρατού καθώς και των προτεσταντικών παραστρατιωτικών οργανώσεων συνεχίστηκε, με αποκορύφωμα την περίοδο 1969-1998. Τα θύματα αυτής της περιόδου υπολογίζονται περί τις 3.500 άτομα, μοιρασμένα και από τις δύο πλευρές.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, οι δύο κοινότητες κατέληξαν στη συμβιβαστική λύση που ονομάστηκε συμφωνία της «Μεγάλης Παρασκευής». Έτσι, η Ιρλανδία αποσύρεται από την ιστορική της διεκδίκηση για την επανένωση του νησιού, αποφασίζεται ο αφοπλισμός των παραστρατιωτικών οργανώσεων, ενώ η Βόρεια Ιρλανδία θα διοικείται πλέον από μεικτό συμβούλιο, καθολικών και προτεσταντών.

 

Το Δουβλίνο είναι η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Αρχικά, σύμφωνα με τη Wikipedia, ιδρύθηκε σαν κέντρο για το εμπόριο σκλάβων των Βίκινγκς. Το όνομα της πόλης προέρχεται από τις ιρλανδικές λέξεις «Dubh linn» και σημαίνουν «μαύρος βάλτος» ή «μαύρη λίμνη».

 

Το 1995, μετά από απαγόρευση 70 ετών, με συνταγματική μεταρρύθμιση, επετράπη το διαζύγιο στην Ιρλανδία.

 

Η Ιρλανδία είναι η «πρωταθλήτρια» χώρα στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, καθώς έχει φτάσει στην πρωτιά 7 φορές ως τώρα, μάλιστα οι τρεις συνεχόμενες.

Είναι δεδομένο, όμως, ότι τα… παρατράγουδα τώρα θα αρχίσουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News