Ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ και ο νέος καγκελάριος της Γερμανίας Ολαφ Σολτς συζήτησαν το μέλλον των σινογερμανικών σχέσεων σε μακρά, όπως μεταδόθηκε, τηλεφωνική συνομιλία τους το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, μίας ημέρας που ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός δεν άφησε το τηλέφωνο να ησυχάσει.
Μακρά βέβαια ήταν η συνομιλία τους, όχι όμως όσο μακρά ήταν και η θητεία της Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι διμερείς και επί κοινή ωφελεία σχέσεις που εμπεδώθηκαν επί Μέρκελ είναι δύσκολο να ανατραπούν και να επιδεινωθούν, ακόμη και αν η γερμανική ατζέντα εμπλουτιστεί με ορισμένες ακανθώδεις… υποσημειώσεις στο κύριο ζήτημα (το οποίο παραμένει καθαρά εμπορικό, φυσικά).
Οι δύο πολιτικοί μίλησαν στο τηλέφωνο πρώτη φορά μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Σολτς. Και οι δύο επανέλαβαν την πρόθεσή τους «να εμβαθύνουν» τις διμερείς σχέσεις, ιδιαίτερα ενόψει της επικείμενης 50ής επετείου από την έναρξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους.
Η Μέρκελ είχε υποστεί κριτική ότι μπροστά στις μπίζνες δεν λογάριαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν έδειχνε «την απαιτούμενη προσοχή» στην καταπάτησή τους εντός του κινεζικού κράτους. Τώρα όμως, λέει, τα πράγματα άλλαξαν. Ναι μεν η Γερμανία παραμένει ο πρώτος εμπορικός εταίρος της Κίνας στην Ευρώπη, όμως η νέα περίοδος διακυβέρνησης στο Βερολίνο έχει κυβερνητικούς εταίρους με ιδιαίτερες ευαισθησίες σε αυτά τα θέματα – να, σαν την «πράσινη» υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, λόγου χάρη.
Καθώς η Μπέρμποκ έστειλε το μήνυμά της στον ασιατικό γίγαντα λέγοντας ότι τα ανθρωπιστικά ζητήματα στην Κίνα θα «παρακολουθούνται στενά», εικάζεται ότι το Πεκίνο θα ανησυχήσει από τη στροφή που μεθοδεύεται από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και ότι αυτή η ανησυχία του ενδέχεται να μεταφραστεί σε εμπορική ζημία και για τις δύο πλευρές.
Αναζητείται, λοιπόν, ρεαλισμός, και συνέχιση της συνεργασίας στους τομείς της οικονομίας, της έρευνας και της τεχνολογίας, ώστε να παραμείνουν τα αποτελέσματα θετικά και για τις δύο χώρες. Από την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα μεταξύ Γερμανίας και Κίνας θα εξαρτηθούν και οι σχέσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών με το Πεκίνο, ιδίως τώρα που η «μεγάλη εικόνα» δείχνει ξεκάθαρα την αύξηση της έντασης στις (μείζονος σημασίας) σινοαμερικανικές σχέσεις.