Μια φορά και έναν καιρό, ένα «αλήτικο» ροκ γκρουπ που το έλεγαν Rolling Stones κυκλοφόρησε ένα LP με κάλυμμα κεκοσμημένο με κανονικό φερμουάρ πάνω στον καβάλο τού φωτογραφημένου μπλουτζίν του. Αυτός ο δίσκος συζητήθηκε για το εξώφυλλό του βέβαια, ωστόσο περιείχε τραγούδια που έλαμπαν από το λούστρο της προκλητικής θεματικής (οι φιλήδονοι στίχοι τους αφορούσαν τις γλυκόπικρες έξεις, κυρίως) και της υποβλητικής μουσικής (ανάλογα με την κάθε έξαψη). Ετσι, και ως εμπορικό προϊόν διέθετε τις προδιαγραφές της παντοτινής επιτυχίας – όχι λόγω φερμουάρ. Τα αριστουργήματα του «Sticky Fingers» ήταν πράγματι για… να γλείφεις τα δάχτυλά σου και έγιναν διαχρονικά σουξέ, εμβληματικά για την μπάντα, για την ιστορία της ροκ και για κάθε γνήσιο ροκά.
Στον μισό αιώνα που πέρασε από το 1971, οι Stones έπαιξαν το τραγούδι «Brown Sugar» σε 1.136 συναυλίες τους, όμως φαίνεται ότι πλέον ήρθε η ώρα της απόσυρσης και για αυτό, αφού ο κόσμος άλλαξε, αδυνάτισε, ελάφρυνε, και δεν το σηκώνει, λέει. Ποιος το λέει; Μα, οι ίδιοι οι Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς, που αποφάσισαν ότι το τραγούδι είναι ακατάλληλο για την αμερικανική περιοδεία τους, η οποία ξεκίνησε στις 26 Σεπτεμβρίου από το Σεντ Λούις του Μιζούρι και είναι η πρώτη μετά τον θάνατο του ντράμερ της μπάντας, του Τσάρλι Γουότς.
Στις απορίες των αμερικανών μουσικοκριτικών, γιατί δηλαδή δεν έπαιξαν ζωντανά οι Stones ένα από τα αριστουργήματα του «Sticky Fingers», ο Τζάγκερ περιορίστηκε σε ένα αμφίσημο «το παρατηρήσατε, ε…», ενώ ο πιο αψύς Ρίτσαρντς τα είπε ντρίτα και σταράτα: «Προς το παρόν δεν θέλω να συγκρουστώ με όλα αυτά τα σκατά…». Τι του μύρισε του κιθαρίστα και τον ανακάτωσε; Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη λεγόμενη «κουλτούρα της ακύρωσης» που είναι πολύ της μόδας στις ΗΠΑ και ξαπλώνει στην προκρούστειο κλίνη της τις κλασικές καλλιτεχνικές δημιουργίες για να τις περιποιηθεί με τον μπαλτά της πολιτικής ορθότητας. Ο Ρίτσαρντς υποσχέθηκε, πάντως, μια κάποια εκδίκηση εν ευθέτω χρόνω: «Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να ξαναζωντανέψουμε στις συναυλίες το “κορίτσι”, και σε όλο της το μεγαλείο».
Αν και το τραγούδι καταγγέλλει τη φρίκη της δουλείας, όπως λέει και ο Τζάγκερ, το δίστιχο του κουπλέ «how come you dance so good, just like a black girl should» ενοχλεί την σήμερον ημέρα λες και το τραγουδάει ξαναμμένος δουλέμπορος που έρχεται με το καράβι του στη βαμβακοφυτεία φορτωμένος παρθένες Αφρικανές. Οι επικριτές (και οι επικρίτριες) του «Brown Sugar» εστιάζουν στην υπονοούμενη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν οι μαύρες στις φυτείες. Οτι, δήθεν, αυτή πανηγυρίζεται από το εγγλέζικο γκρουπ.
Ο καθένας, βέβαια, καταλαβαίνει όσα μπορεί, έτσι ορισμένα αμερικανικά media θεώρησαν πρέπον να γράψουν ότι κανείς δεν κατηγορεί τους Stones για δουλεμπόριο, ωστόσο είναι αναχρονισμός να παίζεται παρουσία 50.000 θεατών πια. «Το πρόβλημα δεν είναι ότι έγραψαν το τραγούδι, αλλά ότι εξακολουθούν να το παίζουν». Τέτοιο δικαστήριο! Με αυτά και με τ’ άλλα, οι παλαιοί ροκάδες αναδιπλώθηκαν: «Το αποσύρουμε προς το παρόν, αλλά κάποια στιγμή θα το παίξουμε ξανά».
Τα αμερικανικά Μέσα παραδέχθηκαν πάντως ότι ο Τζάγκερ δεν τραγουδά το «Brown Sugar» σε πρώτο πρόσωπο, ωστόσο σημείωσαν ότι κάποιοι «τα τελευταία χρόνια» το χαρακτηρίζουν «τρομερά ωμό», «προσβλητικό», «χονδροειδές» και, εξυπακούεται, «σεξιστικό».