«Ανθρωπιστής» και «ισλαμοπατέρας» εμφανίστηκε από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υπερβαίνοντας πολύ το καθιερωμένο κλισέ του «προστάτη των Τουρκοκυπρίων».
Την ευκαιρία για την ερμηνεία των νέων ρόλων ενώπιον παγκοσμίου ακροατηρίου τού έδωσαν το παροξυμένο Μεσανατολικό, το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, οι επιθέσεις στα τζαμιά της Νέας Ζηλανδίας, το Κυπριακό (κοιταγμένο από την ενεργειακή πλευρά του και, βέβαια, από τουρκική σκοπιά).
Ο «σουλτάνος» χρησιμοποίησε το Συριακό για να υποστηρίξει ότι η χώρα του είναι «η πιο γενναιόδωρη του κόσμου», καθώς «παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια και φιλοξενεί πέντε εκατομμύρια εκτοπισμένους που έφυγαν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν από τις συρράξεις, τις διώξεις, τη λιμοκτονία». Κάλεσε δε τις χώρες μέλη του ΟΗΕ να στηρίξουν τις προσπάθειες της Τουρκίας «να εγγυηθεί την ασφάλεια στη συριακή επαρχία Ιντλίμπ, ώστε να αποφευχθούν σφαγές αλλά και μαζικές μετακινήσεις του πληθυσμού».
Ο Ερντογάν «προειδοποίησε» τη διεθνή κοινότητα ότι «χάνει την ικανότητά της να βρίσκει βιώσιμες λύσεις» σε προκλήσεις όπως αυτές της τρομοκρατίας, της πείνας, της φτώχειας και της κλιματικής αλλαγής. Εκμεταλλευόμενος δε τις επιθέσεις στα τζαμιά της Νέας Ζηλανδίας, πρότεινε στον ΟΗΕ να καθιερώσει την 15η Μαρτίου σαν «διεθνή ημέρα αλληλεγγύης κατά της ισλαμοφοβίας».
Οσον αφορά το Κυπριακό, διατύπωσε τη γνωστή θέση της Τουρκίας περί «εγγυήτριας δύναμης για την ασφάλεια και τη διατήρηση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων» επιρρίπτοντας ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά «η οποία προωθεί μια ανισότιμη και άδικη πολιτική επιβολής, αρνούμενη να μοιραστεί την πολιτική εξουσία και την ευημερία με τους Τουρκοκυπρίους». Ειδικά για τα ενεργειακά είπε ότι «οι πόροι στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν σημαντική ευκαιρία για συνεργασία, αν όλοι υιοθετήσουμε μία προσέγγιση win-win». Καυτηρίασε όμως «ορισμένες χώρες της περιοχής που προβαίνουν σε μονομερή βήματα, επιχειρώντας να σύρουν το ενεργειακό ζήτημα σε πεδίο σύγκρουσης».
Η σφήνα στο Ιρανικό
Ομολογουμένως εντύπωση προκάλεσε μία αποστροφή του Ερντογάν που αφορούσε τα πυρηνικά όπλα: είπε ότι ο ΟΗΕ πρέπει να αποφασίσει «είτε να καταργηθούν εντελώς είτε να επιτραπεί σε όλους να τα κατέχουν». Η δήλωση αυτή -και λόγω της επικαιρότητας- δεν μπορεί παρά να συσχετιστεί με το Ιράν και το πυρηνικό πρόγραμμά του αλλά, ανακλαστικά, και με το Ισραήλ.