Πού θα μπορούσε η… μοίρα να συναθροίσει «εγκεφάλους» κάποιων κρίσεων ή και πολέμων (και, συνακολούθως, ορισμένων ειρηνεύσεων) που καθόρισαν τον κόσμο μας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα αλλά και στους μετασοβιετικούς καιρούς που διανύουμε;
Μία ασφαλής απάντηση είναι «οπουδήποτε, δηλαδή στον τόπο που εμείς δεν γνωρίζουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ», ωστόσο η επί του παρόντος ακριβέστερη είναι «στο Διεθνές Συμβούλιο της JP Morgan». (Η JP Morgan είναι, βεβαίως, η αμερικανική επενδυτική τράπεζα της οποίας το Διεθνές Συμβούλιο ενημερώνει την πλανητική ηγεσία για τις «παγκόσμιες τάσεις», τις οποίες ενδέχεται να χαράσσει κιόλας.)
Προσωπικότητες που έχουν συσκεφθεί με τον Νίξον για τον Πόλεμο του Βιετνάμ και έχουν δει από κοντά τον γερο-Μάο πάνω στα τελειώματα της Πολιτιστικής Επανάστασης λόγου χάρη, συναντήθηκαν και συνομίλησαν με πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο και με άλλους οι οποίοι δεν αποκλείεται να πιάνουν και την ψιλή κουβέντα με τον… Κρίσνα.
Κάπως έτσι φωτογραφήθηκε ο αειθαλής Χένρι Κίσινγκερ παρέα με την Κοντολίζα Ράις, τον ινδό εθνικιστή-ινδουιστή πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, τον αξέχαστο αλλά άφαντο βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και άλλους. Ο βρετανικός Guardian ρίχνει τον προβολέα του.
Σε ένα συγκεκριμένο ενσταντανέ απαθανατίστηκαν οι παραπάνω συν ο Ρόμπερτ Γκέιτς (υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ το διάστημα 2006 – 2011) και ο Τζον Χάουαρντ (πρωθυπουργός της Αυστραλίας την περίοδο 1996 – 2007). «Πέντε άνδρες και μια γυναίκα με πολύ διαφορετικό υπόβαθρο και προέλευση» παρατηρεί σωστά η εφημερίδα.
Αν προσθέσει κανείς τα χρόνια τους, βγαίνουν τα μισά της χιλιάδας, τουτέστιν πεντακόσια, δηλαδή ένα μάτσο χρόνια, πάρα πολύς καιρός, ικανός «για να μοιραστούν ιστορίες μόχλευσης πολέμων και συγκρούσεων – κάποιες ήταν από τις μεγαλύτερες της σύγχρονης εποχής».
Ο πρύτανης της ψυχροπολεμικής διπλωματίας, βαθύς γνώστης των γεωπολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του αμερικανικού συμφέροντος, ο Χένρι Κίσινγκερ αυτοπροσώπως, αναγνωρίζεται στο δεξί άκρο της φωτογραφίας. Και πίσω από την πλάτη του «τρία από τα κορυφαία μυαλά πίσω από την εισβολή στο Ιράκ, το 2003: με το μαύρισμα και το χαμόγελό του, ο πρώην βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ βρίσκεται στα αριστερά, δίπλα στην Κοντολίζα Ράις, η οποία ήταν τότε ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Τζορτζ Μπους, ενώ στα δεξιά τους εικονίζεται ο Τζον Χάουαρντ».
Αυτοί οι τρεις δεν βρήκαν τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, όμως τον ασκό του τζιχαντιστικού αιόλου τον ξέσκισαν εύκολα, σταθεροποιώντας για τα καλά την… αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή. Ο Guardian σχολιάζει με μεράκι: «Το γεγονός ότι εξακολουθούν να δείχνουν σαν σοφοί της εξωτερικής πολιτικής δείχνει ότι μόλις φθάσεις σε ένα ορισμένο επίπεδο στη διπλωματία, τότε μπορείς να αποτυγχάνεις, κινούμενος μόνο… ανοδικώς».
Σφήνα στο όρθιο τρίο μπαίνει ο Ρόμπερτ Γκέιτς, ο οποίος ως αναπληρωτής διευθυντής της CIA υποστήριξε τον βομβαρδισμό της Νικαράγουας (επί Σαντινίστας), ενώ διετέλεσε και μέλος μιας ομάδας μελέτης του Ιρακινού.
Δίπλα στον Κίσινγκερ κάθεται ο Μόντι, ο μόνος από την ομήγυρη που παραμένει ενεργός στο πολιτικό προσκήνιο. Μάλιστα η πολιτική του στο Κασμίρ δεν αποκλείεται να προκαλέσει και νέο πόλεμο με το Πακιστάν – σημειωτέον ότι και οι δύο ασιατικές χώρες είναι πυρηνικές δυνάμεις. Κοιτά φιλικά τον Κίσινγκερ (τι να γίνει, μουσαφίρης του ήταν). Εκείνες οι παλιές παλιοκουβέντες του μεγάλου Αμερικανού για την Ιντιρα Γκάντι («σκύλα» και τα τοιαύτα), εκείνα τα στραβά μάτια του στις σφαγές της πακιστανικής δικτατορίας και τα λοιπά, ας μείνουν στη σκόνη και στον αραχνοϊστό της Ιστορίας (μέχρι νεωτέρας). Ούτε στον Τόνι και στην Κοντολίζα κρατάει κακία ο Μόντι για τις ταξιδιωτικές απαγορεύσεις τους (της Βρετανίας και των ΗΠΑ) την εποχή των αντιμουσουλμανικών πολιτικών της Ινδίας.
Ολα ξεχνιούνται και όλα περνούν όταν είσαι στο απυρόβλητο ψηλό σκαλί…