Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες αρχίζουν (σήμερα), και οι πρώτες εντυπώσεις των ξένων αθλητών, συνοδών, αξιωματούχων των σπορ και δημοσιογράφων από τη ζωή στο Πεκίνο καταγράφονται στα media και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ολοι συμφωνούν ότι βιώνουν μια εμπειρία πρωτόγνωρη – ένα αθλητικό event εντελώς διαφορετικό από όσα έχουν διοργανωθεί στο παρελθόν. Ακόμη και από εκείνα της Covid εποχής. Αν οι Ιάπωνες απέδειξαν, πέρυσι, ότι οι Ολυμπιακοί μπορούν να «μαντρωθούν» σε έναν πολύ περιορισμένο χώρο, οι Κινέζοι προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα: φιλοξενούν τη διοργάνωση σε ένα απέραντο «κενό αέρος».
Το ονομάζουν «κλειστό βρόχο». Εκτείνεται σε μια περιοχή 160 χιλιομέτρων, και αποτελείται από τρεις «φούσκες» που συνδέονται μεταξύ τους με συγκοινωνιακές γραμμές, οι οποίες εξυπηρετούν αποκλειστικά τον Ολυμπιακό πληθυσμό. Κάθε «φούσκα» είναι ένα κτιριακό συγκρότημα χτισμένο γύρω από μια αθλητική εγκατάσταση, και περιλαμβάνει ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα, κοινόχρηστους χώρους, και υπνωτήρια για εργαζόμενους και εθελοντές. Επίσης, κάψουλες ύπνου: μικροσκοπικά δωμάτια για να ξεκουράζονται όσοι έχουν απομακρυνθεί από το ξενοδοχείο τους, το οποίο μπορεί να βρίσκεται σε άλλη «φούσκα».
Μέσα σε αυτόν τον «βρόχο» όλοι φορούν, υποχρεωτικά, προστατευτική μάσκα FSP2, και δεν τη βγάζουν παρά μόνο στα δωμάτιά τους, κι όταν αγωνίζονται, προπονούνται, ή τρώνε. Για το προσωπικό, η μάσκα δεν αρκεί. Οποιος μπει σε έναν κλειστό χώρο, για να καθαρίσει ή να επισκευάσει κάτι, φοράει στολή και κάσκα που παραπέμπουν σε αστροναύτη. Φιλοξενούμενοι, εθελοντές και προσωπικό υποβάλλονται σε PCR τεστ καθημερινά, και δεν ενημερώνονται για το αποτέλεσμα παρά μόνον αν βγει θετικό. Σε αυτή την περίπτωση οδηγούνται για 21 μέρες στην απομόνωση. Που δεν είναι κάποιο άνετο δωμάτιο ξενοδοχείου, αλλά ένα ειδικά διαμορφωμένο κοντέινερ. «Διαρκής επαγρύπνηση» – αυτή είναι η κεντρική ιδέα. Παντού και πάντα. Στη διάρκεια των συνεντεύξεων Τύπου ένας εθελοντής τρέχει να απολυμάνει το μικρόφωνο έπειτα από κάθε ερώτηση.
Στα εστιατόρια οι επισκέπτες γευματίζουν χωρίς να μεσολαβήσει ανθρώπινο χέρι. Ρομπότ παίρνουν τις παραγγελίες, ετοιμάζουν φαγητά και ποτά, και τα σερβίρουν. Η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη και σωστή, μα τόσο απρόσωπη και «ψυχρή»… Οι εθελοντές, που κοιμούνται σε κοιτώνες και πέρασαν την κινεζική Πρωτοχρονιά εσώκλειστοι σε κάποια «φούσκα», για να μη μολυνθούν λίγο πριν από τους Αγώνες, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν με κάθε τρόπο. Αλλά αποτελούν και τη μόνη ευκαιρία των επισκεπτών να γνωρίσουν και να πουν μια κουβέντα με κάποιον ντόπιο. Ολοι οι άλλοι απαγορεύεται να τους πλησιάζουν. Oι οδηγίες των Αρχών προς τους κατοίκους του Πεκίνου ήταν ξεκάθαρες: δεν ερχόμαστε σε επαφή με ξένο επισκέπτη, ούτε για να βοηθήσουμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (π.χ. σε αυτοκινητικό ατύχημα). Τα πάντα μέσα στην ερμητικά κλειστή «φούσκα» είναι τόσο ελεγχόμενα και πειθαρχημένα, που δημιουργούν ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο Αλεξ Κάπστικ, ρεπόρτερ του BBC που «καλύπτει» Ολυμπιακούς Αγώνες για ένατη φορά, έγραψε στο BBC News: «Τα αντι-Covid τεστ και η χρήση μάσκας ήταν υποχρεωτικά και στο Τόκιο, όμως κάπου εδώ οι ομοιότητες (των δύο διοργανώσεων) εξαντλούνται. Στο Τόκιο είχαμε τη δυνατότητα να βγούμε από το ξενοδοχείο και να περπατήσουμε μέχρι το τοπικό 7-Eleven (πολυεθνική αλυσίδα ψιλικών). Επίσης, μετά την καραντίνα των 14 ημερών μπορούσαμε να φάμε και να πιούμε όπου μας έκανε κέφι. Εδώ δεν υπάρχουν αυτά. Ξενοδοχείο – λεωφορείο – αθλητικό κέντρο και πίσω. Τουλάχιστον, τα δρομολόγια γίνονται στην ώρα τους…».
Ο Κάπστικ και οι άλλοι παλιοί θυμούνται και τους Θερινούς Ολυμπιακούς στο Πεκίνο, πριν από 14 χρόνια. Είχαν κάνει τις βόλτες τους στην κινεζική πρωτεύουσα, είχαν περπατήσει στο Σινικό Τείχος, είχαν επισκεφτεί την Απαγορευμένη Πόλη. Σήμερα, η μόνη τους επαφή με την πραγματική Κίνα είναι οι εικόνες που βλέπουν από το παράθυρο του λεωφορείου τους στην καθημερινή, εικοσάλεπτη διαδρομή από το ξενοδοχείο τους προς τις αθλητικές εγκαταστάσεις και πίσω. Γύρω τους υψώνονται συρματοπλέγματα που κόβουν σαν ξυράφι, ενώ φρουροί περιπολούν στην περίμετρο της «φούσκας» 24 ώρες το 24ωρο. Το σκηνικό θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αν κάποιος κατάφερνε να βγει από αυτό, θα βρισκόταν αμέσως στην απομόνωση, μετρώντας τις μέρες μέχρι να απελαθεί.
Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιους αθλητές αρέσει αυτό το περιβάλλον, επειδή τους βοηθά να συγκεντρωθούν στην προετοιμασία τους. Επίσης, γιατί θέλουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ενα θετικό Covid-test θα ακύρωνε τέσσερα χρόνια σκληρής προσπάθειας για να φτάσουν ως εδώ. Αλλά στους περισσότερους κατοίκους της «φούσκας» λείπει πολύ αυτό που πάντα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες: μια απέραντη γιορτή, ένα παγκόσμιο πάρτι.
Η προστασία από τον κορονοϊό έχει γίνει… ψύχωση στην Κίνα. Μέλος της βρετανικής αποστολής τόνισε στην Telegraph πως, από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στο Πεκίνο, νιώθει να τον αντιμετωπίζουν σαν επικίνδυνο εξωγήινο εισβολέα. Αθλητές του Καζακστάν παραπονέθηκαν ότι μόνο το ιατρικό προσωπικό του αεροδρομίου τους υποδέχτηκε με… ενθουσιασμό. Εχωσαν τα sticks του Covid-test τόσο βαθιά στα ρουθούνια τους, που οι μισοί αιμορραγούσαν από τη μύτη για κάμποσα λεπτά.
Τότε, γιατί επέμεινε να φιλοξενήσει τη διοργάνωση; Επειδή τα οφέλη που προσδοκά από αυτήν, είναι τεράστια. Φιλοδοξεί, σε τρία χρόνια από σήμερα, να έχει γίνει ο κυριότερος προορισμός χειμερινής διασκέδασης στον Κόσμο, προσελκύοντας πάνω από 50 εκατομμύρια λάτρεις του χιονιού κάθε σεζόν. Αλλά και να πείσει τους πλούσιους Κινέζους να απολαμβάνουν το σκι στη χώρα, κι όχι στην Ιαπωνία, την Ευρώπη, ή τη Βόρειο Αμερική.