Προηγήθηκε στο σκορ. Ισοφαρίστηκε. Της δόθηκε η χρυσή ευκαιρία να ξαναπάρει το προβάδισμα, με ένα πέναλτι που… είδε μόνον ο ολλανδός διαιτητής. Την πέταξε στα σκουπίδια. Βολευόταν και με την ισοπαλία. Εχασε. Κι έμπλεξε άσχημα. Παίρνοντας στον λαιμό της όλους τους «μεγάλους» του Euro.
Με τη σιγουριά της υπεροχής -η οποία, συνήθως, ευθύνεται για τις εκπλήξεις στο ποδόσφαιρο- η Ισπανία αντιμετώπισε την Κροατία με μια αβάσταχτη ελαφρότητα. Παρασύρθηκε από το όνομα της αντιπάλου της, το οποίο δεν τρομάζει, και ξέχασε πόσο καλή ομάδα έδειξε οτι είναι η αντίπαλός της στα δυο προηγούμενα παιχνίδια της. Ούτε που φαντάστηκε, πόσο ακριβά μπορεί να πληρώσει αυτό το μπλαζέ υφάκι της.
Χάνοντας την πρώτη θέση του ομίλου της, η Ισπανία έπεσε πάνω στην Ιταλία, σε μια ματσάρα (Δευτέρα 27/6) -επανάληψη του τελικού του Euro 2012- που θα καθηλώσει. Καλό για τους φιλάθλους, κακό του κεφαλιού της. Μπελάς και για την Ιταλία, βεβαίως, η οποία δεν έφταιξε σε τίποτε. Εκείνη είχε κάνει το καθήκον της, καταλαμβάνοντας την κορυφή του πέμπτου ομίλου. Σε άλλον αντίπαλο υπολόγιζε, κι άλλος της έλαχε: η πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Αλλά η τιμωρία της Ισπανίας για το «έγκλημά» της δεν σταματά εδώ. Εφόσον περάσει το εμπόδιο της Ιταλίας στους «16», στους προημιτελικούς θα την περιμένει -εκτός θεαματικού απροόπτου- η Γερμανία. Κι αν αποκλείσει και τα «πάντσερ», στους ημιτελικούς θα βρει μπροστά της τη Γαλλία ή την Αγγλία. Τι θα συνέβαινε, αν οι Ισπανοί δεν είχαν χάσει χθες (Τρίτη) από τους Κροάτες; Θα απέφευγαν όλα τα «θηρία» του τουρνουά, τουλάχιστον μέχρι τον ημιτελικό.
Το… ποταμάκι θα κυλούσε ήσυχα ήσυχα και για τα υπόλοιπα φαβορί, τα οποία δεν θα ήταν υποχρεωμένα να συναντήσουν την Ισπανία τόσο πρόωρα, πριν από τον Τελικό. Ενώ τώρα, που αυτό το απρόσμενο αποτέλεσμα έφερε «τα πάνω, κάτω» στις διασταυρώσεις, θα… σκοτωθούν μεταξύ τους στους τρεις επόμενους γύρους. Πλέον, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία βρέθηκαν στο ίδιο ταμπλό, και θα αντιμετωπίσουν η μια την άλλη στον δρόμο μέχρι τον Τελικό (εφόσον, βεβαίως, δεν πέσουν θύμα κάποιας έκπληξης νωρίτερα).
Η Γερμανία, αν περάσει στους προημιτελικούς, θα παίξει με τη νικήτρια του Ιταλία – Ισπανία. Η Γαλλία και η Αγγλία, αν αποκλείσουν τους αντιπάλους τους στη φάση των «16», θα ανταμώσουν στους «8». Και οι νικητές που θα προκύψουν, θα συναντηθούν στον έναν από τους δυο ημιτελικούς.
Αν τη διαβάσουμε αλλιώς, αυτή η εξέλιξη σημαίνει πως άνοιξε ο δρόμος για κάποιο «αουτσάιντερ» της διοργάνωσης, να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής και να διεκδικήσει το τρόπαιο. Διότι, την ώρα που τα φαβορί θα αλληλο-εξοντώνονται (μόνον ένα από αυτά μπορεί, πια, να φτάσει στον τελικό), η Κροατία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία -ακόμη και η Πολωνία, η Ελβετία και η Ουαλία- θα έχουν μια πολύ πιο βατή διαδρομή να ακολουθήσουν. Δεν θα πέσουν πάνω στις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Ουσιαστικά, η νίκη της Κροατίας εκτόξευσε τις δικές της πιθανότητες, αλλά και έβγαλε άχρηστες όλες τις μέχρι σήμερα προβλέψεις για τον θριαμβευτή του τουρνουά. Γιατί οι διασταυρώσεις -το ποιος θα παίξει με ποιον, και πότε- είναι το κλειδί, στα Euro ή στα Μουντιάλ. Πράγμα που τείνουμε να ξεχνάμε.
Για παράδειγμα, το 2002, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Απω Ανατολής, μια ισοπαλία της Αγγλίας στο τελευταίο της ματς στους ομίλους με τη Νιγηρία, την έστειλε να παίξει -στα προημιτελικά- με τη Βραζιλία. Αν είχε νικήσει τους αφρικανούς αντιπάλους της, θα αντιμετώπιζε πρώτα τη Σενεγάλη κι έπειτα την Τουρκία (αντί για τη Βραζιλία). Παρομοίως, στο Μουντιάλ του 1998, μια ισοπαλία στο ματς με τη Ρουμανία θα έστελνε τους Αγγλους να αναμετρηθούν με την Κροατία. Εχασαν, όμως, κι έπεσαν πάνω στην Αργεντινή.
Οι Ισπανοί ήταν αήττητοι σε τελική φάση Euro στα τελευταία 14 παιχνίδια τους (από το 2004) και στα επτά πιο πρόσφατα δεν είχαν καν δεχτεί γκολ. Κρατούσαν ανέπαφη την εστία τους -σε επίσημο ματς- επί 733 λεπτά, και ο τερματοφύλακάς τους -ο Νταβίδ δε Χέα- δεν είχε νικηθεί ούτε μια φορά μέχρι χθες, φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο. Οι Κροάτες, από την άλλη, έπαιζαν χωρίς τα δυο «αστέρια» τους, τον Μόντριτς και τον Μάντζουκιτς, αλλά και με αρκετές ακόμη απουσίες βασικών παικτών τους. Και η ισοπαλία τούς βόλευε μιά χαρά. Ελάχιστοι περίμεναν αυτό που συνέβη.
Το ματς άρχισε να… στραβώνει, για τους Ισπανούς, τη στιγμή που όλοι είχαν πιστέψει στη νίκη, βλέποντας τον διαιτητή να σφυρίζει ένα ανύπαρκτο πέναλτι. Ανέλαβε να το κάνει γκολ ο Σέρχιο Ράμος, όμως ο Σούμπασιτς απέκρουσε. Στο τέλος του αγώνα, ο κροάτης τερματοφύλακας αποκάλυψε το «μυστικό» του: ο Μόντριτς, συμπαίκτης του Ράμος στη Ρεάλ, γνώριζε οτι ο ισπανός αμυντικός συνηθίζει να εκτελεί τα πέναλτι στο κέντρο της εστίας. Ετρεξε στον αρχηγό της Κροατίας, του το επεσήμανε, και ο Σρνα συμβούλεψε τον Σούμπασιτς να μην πέσει. Θεατές και τηλεθεατές είχαν δει το… φροντιστήριο που προηγήθηκε της εκτέλεσης, όμως το παρασκήνιο μαθεύτηκε μισή ώρα αργότερα.
Αμέσως μετά, στην αίθουσα Τύπου, ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε πέρασε δύσκολες στιγμές. Ολοι οι ισπανοί δημοσιογράφοι τον… σταύρωσαν να τους απαντήσει, γιατί διάλεξε τον Ράμος. Ο προπονητής δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Είπε την αλήθεια. Οτι δεν ήταν δική του εντολή: «Εχουμε πολλούς παίκτες ικανούς να εκτελέσουν ένα πέναλτι. Δεν πιστεύω οτι πρέπει να αποφασίζω εγώ, ποιος θα το κάνει. Είναι ζήτημα εμπιστοσύνης. Αυτός που βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση, παίρνει την μπάλα».
Ο Ράμος πήρε την πρωτοβουλία, αν και δεν ήταν στα καλύτερά του. Είχε φανεί και νωρίτερα, στη φάση της ισοφάρισης των Κροατών, που «έχασε» τον Κάλινιτς. Εχει ξαναχάσει πέναλτι με την εθνική ομάδα της χώρας του. Το χθεσινό ήταν -στο σύνολο- το πέμπτο άστοχο για την Ισπανία σε Euro, επίδοση που αποτελεί τη χειρότερη στην ιστορία της διοργάνωσης. Πάντως, ο Ράμος έχει ένα μεγάλο ελαφρυντικό: ο διαιτητής όφειλε να διατάξει την επανάληψη της εκτέλεσης. Προτού ο ισπανός ακουμπήσει την μπάλα, ο τερματοφύλακας είχε βγει δυο μέτρα μπροστά από τη γραμμή της εστίας του, ενώ τρεις Κροάτες είχαν ήδη πατήσει στη μεγάλη περιοχή.
Τη μεγάλη φωτιά που καίει τα φαβορί στο Euro, την άναψε ο Ιβάν Πέρισιτς. Ο άσος της Ιντερ έδωσε την πάσα στον Κάλινιτς για την ισοφάριση, και πέτυχε το γκολ της νίκης της ομάδας του στο 87′. Είχε πάει εξαιρετικά και στα δυο προηγούμενα παιχνίδια, όμως -μέχρι χθες- το όνομά του είχε συζητηθεί για άλλους λόγους. Για το φιλί στο στόμα που έδωσε στον προπονητή του, Αντε Τάτσιτς, μόλις σκόραρε εναντίον της Τσεχίας, και για το κούρεμά του που σχηματίζει τον χάρτη της Κροατίας στο κεφάλι του.
Αν και γεννημένος στο Σπλιτ, που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το Ζάγκρεμπ, ο 27χρονος μέσος θεωρείται από τους πιο φανατικούς «πατριώτες» της εθνικής του ομάδας. Στα πρόσφατα επεισόδια που προκάλεσαν κάποιοι… αντικαθεστωτικοί κροάτες οπαδοί (στο ματς με την Τσεχία), ο Πέρισιτς δεν τους είχε χαριστεί: «Καλύτερα να μην παίξουμε άλλο. Αυτοί οι τύποι δεν είναι δυνατόν να νοιάζονται για το ποδόσφαιρο. Είναι ντροπή για την πατρίδα μας». Τώρα τον έχουν στην μπούκα.
Αλλά δεν τον νοιάζει. Θα εξακολουθήσει να παίζει στο εξωτερικό. Αν όχι στην Ιντερ (με την οποία πέρυσι υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο), στην Premier League. Τσέλσι και Λίβερπουλ «σφάζονται» για τα μάτια του. Το χθεσινό του γκολ, που άλλαξε δραματικά τις ισορροπίες στα γήπεδα της Γαλλίας, ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή για την καριέρα του