Το αποτέλεσμα των σουηδικών εκλογών, ειδικά μετά την άνοδο των ξενοφοβικών και αντιευρωπαϊστών Σουηδών Δημοκρατών του Τζίμι Ακεσον, δημιουργεί σύμφωνα με την ιταλική Repubblica μια νέα κατάσταση στην ΕΕ, που οι Βρυξέλλες πλέον πρέπει να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα και δίχως διάθεση αναβλητικότητας.
«Παντού, σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο, αναπτύσσονται οι λαϊκιστές λόγω της αδυναμίας των κρατικών μηχανισμών να διαχειριστούν το φαινόμενο της μετανάστευσης. Για το παλιό πολιτικό κατεστημένο, αυτό που είναι παραδοσιακά διχασμένο μεταξύ σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού, το γεγονός αυτό αποτελεί έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό. Και η αντίδραση σε αυτή την πρόκληση των ξενοφοβικών λαϊκιστών μπορεί να έρθει μόνο με δυο διαφορετικούς τρόπους», υποστηρίζει η εφημερίδα.
Από τη μία πλευρά υπάρχουν οι χώρες αυτές όπου τα παραδοσιακά δημοκρατικά κόμματα σχηματίζουν μια συμμαχία και αρνούνται τη συμμαχία με δυνάμεις που δεν μοιράζονται τις θεμελιώδεις αξίες του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού. Αυτό συνέβη στη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και στη Γαλλία – το ίδιο πρόκειται να συμβεί και στη Σουηδία καθώς το κόμμα του Ακεσον δεν θα συμμετάσχει στον κυβερνητικό συνασπισμό.
«Στην Ιταλία, ωστόσο, όπως και στην Ελλάδα, στην Αυστρία και στη Φινλανδία, η λαϊκιστική, εθνικιστική δεξιά συμμετέχει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον κυβερνητικό συνασπισμό, ελέγχοντας πολλές φορές την πολιτική κατάσταση κατά το δοκούν» προσθέτει το δημοσίευμα.
Το πρόβλημα που τίθεται τώρα είναι: τι προτίθεται να κάνει η ΕΕ για να αντιμετωπίσει την άνοδο των λαϊκιστών και ξενοφοβικών δυνάμεων στην Γηραιά Ηπειρο;
Θα επικρατήσει η λογική της «καραντίνας» και της άρνησης να εμπλακούν οι Βρυξέλλες σε συνομιλίες με λαϊκιστές τύπου Ακεσον, δεδομένου ότι ορισμένες θεμελιώδεις αξίες στη βάση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας δεν είναι διαπραγματεύσιμες;
Ή θα επικρατήσει το μοντέλο της συναινετικής δημοκρατίας, ωθώντας στην ουσία τις δυνάμεις αυτές να ενισχυθούν ειδικά ενόψει των επικείμενων Ευρωεκλογών του 2019 και να φτάσουν μέχρι και να εκπροσωπηθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
«Το ερώτημα είναι προφανώς ανοιχτό» γράφει η Repubblica, σημειώνοντας πως «το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο δεν είχε ποτέ τη δύναμη ή το θάρρος να αποβάλει τον Ορμπαν από τις τάξεις του, πλέον ίσως μπει στον πειρασμό να συνεργαστεί με τα ακροδεξιά κόμματα προκειμένου να εξασφαλίσει το συντηρητικό “μονοπώλιο” στην ΕΕ».
Αλλά, όπως επισημαίνει, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το πόσο δύσκολο είναι να ελεγχθεί αυτό το κύμα του λαϊκισμού στην Ευρώπη και η επίδραση που μπορεί αυτό να ασκήσει σε ένα μετριοπαθές εκλογικό σώμα.
«Το παράδειγμα του Μπερλουσκόνι, αλλά και η προοδευτική μετατόπιση του βαυαρικού CSU καθώς και των αυστριακών λαϊκιστών σε απείρως πιο υπερεθνικιστικές θέσεις, θα πρέπει να λειτουργήσει ως καμπανάκι συναγερμού για όλη την ΕΕ» καταλήγει με νόημα.