Δουλεύοντας είκοσι οχτώ, αντί για 35 ώρες την εβδομάδα θα έχουν στη διάθεσή τους τον απαραίτητο χρόνο για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να συνδράμουν τους ηλικιωμένους και πιθανώς άρρωστους γονείς τους ή απλά για να ξεκουραστούν. Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν την Τρίτη οι συνδικαλιστές των μεταλλεργατών της Γερμανίας και οι εκπρόσωποι των βιομηχανιών του ομόσπονδου κρατιδίου της Βάδης – Βυρτεμβέργης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιστορική. Επικαλούμενοι υποχρεώσεις προς ανήλικα τέκνα ή ηλικιωμένα μέλη της οικογένειάς τους οι εργαζόμενοι θα μπορούν να εργάζονται, προσωρινά και για διάστημα από 6 έως 24 μήνες, επτά ώρες λιγότερο την εβδομάδα.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερα σημαντική κατάκτηση δεδομένου ότι ενδέχεται να αποτελέσει τη βάση περαιτέρω διεκδικήσεων από την πλευρά των εργαζομένων και όχι μόνο των Γερμανών. Για πρώτη φορά, μία από τις πιο βιομηχανοποιημένες περιοχές της Ευρώπης όπου φιλοξενούνται οι εγκαταστάσεις της Porsche και της Daimler, το ευέλικτο ωράριο δεν καθιερώνεται προς όφελος των επιχειρήσεων αλλά για να καλύψει τις ανάγκες των 900.000 εργαζόμενων στις βιομηχανίες μετάλλου και ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας.
Η ευελιξία δεν αφορά μόνον τους εργαζόμενους αλλά και τους εργοδότες. Στη συμφωνία προβλέπεται επίσης πως οι επιχειρήσεις θα μπορούν να επιβάλλουν στους εργαζόμενούς τους αύξηση των ωρών εργασίας κατά πέντε ώρες την εβδομάδα –40 αντί για 3 – με ανάλογη αύξηση των απολαβών τους. Πάντως σε κάθε περίπτωση, η επιλογή θα είναι των εργαζόμενων και όχι των αφεντικών. Όσον αφορά το μειωμένο ωράριο συνεπάγεται και μειωμένες απολαβές. Όσοι, ωστόσο, επιλέξουν να εργάζονται 28 ώρες την εβδομάδα θα λαμβάνουν ειδικά επιδόματα και θα δικαιούνται επιπλέον (8) ημέρες άδειας. Αλλά η επανάσταση των Γερμανών μεταλλεργατών δεν αφορά μόνον τις ώρες εργασίας.
Το IG Metall, το ισχυρότερο γερμανικό συνδικάτο εργαζομένων με 3,9 εκατομμύρια μέλη, κατά τις διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες, κατάφερε να διασφαλίσει και αυξήσεις των μισθών κατά 4,3% που θα καταβληθούν σταδιακά σε 27 μήνες. Την ώρα, μάλιστα, που ο πληθωρισμός στη Γερμανία έχει κολλήσει στο 1,6%. Το γεγονός αυτό κρίνεται ως ιδιαίτερης σημασίας καθώς αναμένεται να αποτελέσει θετικό προηγούμενο για εκατομμύρια εργαζομένους στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, επηρεάζοντας έτσι και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Σηματοδοτεί επίσης μια αλλαγή πλεύσης των γερμανικών συνδικάτων, δεδομένου ότι επί χρόνια κύρια μέριμνά τους ήταν η προάσπιση της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, μέσω της υιοθέτησης μιας πολιτικής συγκράτησης των μισθών. Καίριο ρόλο σ’ αυτό διαδραμάτισε και η αύξηση της παραγωγικότητας η οποία έδωσε ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις γερμανικές επιχειρήσεις έναντι των επιχειρήσεων των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Σήμερα, όμως, οι εργάτες της Γερμανίας διεκδίκησαν και κατάφεραν να κερδίσουν όλα όσα θεωρούν πως τους αναλογούν: μετά την έκρηξη της παραγωγής, ήρθε και η ώρα της αναδιανομής του πλούτου.
Η γερμανική οικονομία εξακολουθεί να αναπτύσσεται ενώ η ανεργία κυμαίνεται στα χαμηλότερα επίπεδα από το 1990, μετά την ένωση των δύο Γερμανιών. Αυτό σημαίνει ότι η αύξηση των μισθών θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση των δαπανών για την κατανάλωση, δίνοντας έτσι ώθηση στον πληθωρισμό της Ευρωζώνης, όπως επιδιώκει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης. Αλλά το κατά πόσο οι αυξήσεις των μισθών στη Γερμανία θα επηρεάσουν έμμεσα και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες της «θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες στην αγορά εργασίας», όπως εξήγησε πρόσφατα ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, γνωρίζοντας ότι η κατάσταση είναι δύσκολη παντού εκτός από τη Γερμανία.