«Μας αποκαλούν «νέους» για να μας ξεχωρίζουν από τους «παλιούς» συνταξιούχους της προ Κατρούγκαλου εποχής. Φυσικά και δεν είμαστε νέοι, η ηλικία μας είναι συνήθως μεγαλύτερη, τα χρόνια δουλειάς, ασφαλιστικού βίου και εισφορών συνήθως περισσότερα. Ανάμεσα στους «νέους» και στους «παλιούς» μεσολαβεί απλά μια ημερομηνία, αυτή της υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, κατά τον αυθαίρετο νομοθέτη.
Πάνω μας έπεσε διπλό το ανάθεμα. Ανάθεμα γιατί είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, ανάθεμα γιατί είμαστε μηχανικοί. Και τα δυο μαζί δεν συγχωρούνται. Δεν κολλάμε στο όραμα της κοινωνίας των εξαρτημένων για να μας αναδιανεμηθεί κάτι τις. Σαν μηχανικοί δε, σίγουρα «φταίξαμε». Κι ας είναι πάνω από δέκα οι ειδικότητές μας, όλες ειδικότητες βασικού πτυχίου. Στο μυαλό του πολύ κόσμου είμαστε αυτοί που φτιάχνουμε οικοδομές, που βγάλαμε χρήμα, που δεν έχουμε ανάγκη. Ο εύκολος στόχος.
Απ’ αυτήν τη ρημάδα την ημερομηνία, 12/5/2016 και μετά, όποιος ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης γίνεται ο απολύτως ξεχασμένος, ο εξοβελισμένος για την ελληνική κοινωνία, το κράτος, την κοινωνία των πολιτών, και το ίδιο το σώμα των μηχανικών. Αφού τρέξαμε, υποβάλαμε χαρτιά, δικαιολογητικά, κλείσαμε βιβλία, παραδώσαμε πτυχία, περάσαμε στην αφάνεια. Περιμένουμε εις μάτην αυτό που διακηρύσσεται σαν δικαίωμα στη σύνταξη όλων όσων εργάστηκαν και συνεισέφεραν.
Απευθυνθήκαμε σε αρμόδιους υπουργούς, στον ΕΦΚΑ, στο πρώην Τσμεδε, στο ΤΕΕ, τον συνδικαλιστικό και επιστημονικό μας φορέα που επί δεκαετίες σιτίζαμε με τις εισφορές μας. Απευθυνθήκαμε στις παρατάξεις των μηχανικών. Απόκριση καμία.
Εναν χρόνο μετά άρχισαν να εκδίδονται οι πρώτες προσωρινές συντάξεις, το λεγόμενο «έναντι»: 300, 250, 350 € τον μήνα, κάπου εκεί, χάρη στο θαυμαστό χημικό τύπο του Κατρούγκαλου. Εκτοτε περάσαμε ως συνταξιοδοτημένοι στο ηλεκτρονικό σύστημα του ΕΦΚΑ, και κανείς δεν ασχολείται πλέον μαζί μας.
Αν κάποιος τηλεφωνήσει στο γνωστό μας Ταμείο, που επίσης σιτίσαμε επί δεκαετίες με το 2% της κάθε αμοιβής μας για να παραμείνει ισχυρό και κραταιό, θα πάρει διάφορες απαντήσεις, αν φυσικά κάποιος σηκώσει το ακουστικό: «Δεν γνωρίζουμε τίποτα ακόμα», «Δεν έχουμε εντολή ακόμα», «Έχουμε πρόβλημα με τον ΕΦΚΑ» (sic), «Ακόμα είμαστε στον Μάιο του ’16», «Αυτά να πάτε να τα πείτε αλλού», «Μιλάτε εσείς που παίρνετε και κάτι, τι να πουν αυτοί που δεν παίρνουν τίποτα»; Εν ολίγοις, αξίζετε την περιφρόνησή μας.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, δύο σχεδόν χρόνια μετά, ακούστηκε ότι άρχισαν τις οριστικές απονομές. Πρέπει να έδωσαν καμιά πενηνταριά, και μετά ξανά σιωπή. Πέσαμε στην περίοδο των παροχών. Κοινωνικά μερίσματα, επιδόματα, μη περικοπή συντάξεων «παλιών», αναδρομικά συνταξιούχων, ειδικά μισθολόγια κ.ο.κ. Όλα αυτά που δομούν το κοινωνικό κράτος και δίνονται με τη σθεναρή μας πολιτική βούληση, ενώ το δικό μας στοιχειώδες δικαίωμα στην ύπαρξη φαίνεται ότι μάλλον αποδομεί το κράτος των κοινωνικών παροχών και ψηφοθηρικών πρακτικών.
Εδώ είμαστε σήμερα. Ο καθένας από μας και όπως μπορέσει. Με τα 300 – 350 του ευρώ οφείλει να επιζήσει για περίπου τρία χρόνια. Κανείς δεν θα ρωτήσει τι κάνουμε, πώς τα βγάζουμε πέρα, και αν ναι, σε τι θυσίες υποβληθήκαμε, πώς τα καταφέρνουμε και καταπίνουμε μια τέτοια προσβολή. Η δική μας αξιοπρέπεια καταρρακωμένη και γύρω σιωπή, συγκάλυψη και αναμφίβολα κάποια πολιτική εξαπάτηση καθώς με καμιά λογική δεν ανήκουμε στους «μη έχοντες χρείαν».»
(Το Protagon διαθέτει τα πλήρη στοιχεία της μηχανικού).