Λίγες ώρες μετά την ήττα (3-0) από την Παρί Σεν Ζερμέν -την πιο βαριά της 20ετίας για τους Βαυαρούς στους ομίλους του Champions League- ο Κάρλο Αντσελότι απολύθηκε από την Μπάγερν Μονάχου. Στην Ελλάδα θα λέγαμε, απλώς, ότι ο Ιταλός «δεν πρόλαβε να κάνει παρέλαση» (της 28ης Οκτωβρίου). Ούτε ο πρώτος θα ήταν, ούτε ο τελευταίος – έτσι κύριε Χάσι; Στη Γερμανία, όμως, το να απομακρύνεται ένας προπονητής προτού τελειώσει το Oktoberfest, είναι είδηση συνταρακτική. Ιδίως για τα ήθη του βαυαρικού συλλόγου που, από καταβολής Μπουντεσλίγκα (1963), ποτέ δεν είχε αλλάξει τεχνικό ηγέτη τόσο νωρίς μέσα στη σεζόν.
Η τελευταία φορά που η Μπάγερν είχε διακόψει τη συνεργασία της με προπονητή της (τον φαν Χάαλ) την ώρα της δουλειάς, ήταν τον Απρίλιο του 2011. Για το ρεκόρ της πιο γρήγορης απόλυσης τεχνικού της θα πρέπει να ψάξουμε πιο πίσω στον χρόνο. Το κατείχε ο Γιούπ Χάινκες, που είχε απομακρυνθεί στις 8 Οκτωβρίου της σεζόν 1990-1991. Τώρα, το κατέρριψε ο Αντσελότι, ο οποίος απολύθηκε μεσούσης της σεζόν για πρώτη φορά στην 22ετή καριέρα του. Από τη Ρετζιάνα, την Πάρμα, τη Μίλαν, την Τσέλσι, την Παρί Σεν Ζερμέν και τη Ρεάλ Μαδρίτης έφυγε -ή τον έδιωξαν- μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Μόνο στη Γιουβέντους (2001) του έτυχε το απίθανο: να απολυθεί… στο ημίχρονο του τελευταίου αγώνα πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς.
Ο «Καρλέτο», που ανέλαβε τους Βαυαρούς το καλοκαίρι του 2016 -διαδεχόμενος τον Πεπ Γκουαρντιόλα- και τους οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου στην Μπουντεσλίγκα, είχε υπογράψει μέχρι το καλοκαίρι του 2019. Αν και αφήνει την «Allianz Arena» έχοντας το δεύτερο καλύτερο ποσοστό νικών στα χρονικά του συλλόγου, η αλήθεια είναι πως το κλίμα γι’ αυτόν ήταν πολύ βαρύ τις τελευταίες ημέρες, μετά και τα ανεπιτυχή αποτελέσματα στο γερμανικό πρωτάθλημα που έφεραν την ομάδα στην τρίτη θέση της βαθμολογίας, πίσω από την Ντόρτμουντ και τη Χόφενχαϊμ. Η ήττα από τους Γάλλους, το βράδυ της Τετάρτης στο «Παρκ ντε Πρενς», ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Οι ιταλοί τεχνικοί φημίζονται για τις επιδόσεις των ομάδων τους στην άμυνα, όμως η Μπάγερν του Αντσελότι δέχτηκε 10 γκολ σε 10 αγώνες της σε όλες τις διοργανώσεις. Τρία από την Παρί Σεν Ζερμέν, δύο από την Ντόρτμουντ, δύο από τη Χόφενχαϊμ… Το ότι κάτι δεν πήγαινε καλά είχε φανεί, ήδη, από την προετοιμασία, όμως όλοι πίστευαν ότι η ομάδα θα είναι έτοιμη όταν θα έρθει η ώρα των επίσημων αγώνων. Δεν ήταν. Αλλά, οι λόγοι για τους οποίους ο ακριβοπληρωμένος προπονητής έχασε τη δουλειά του δεν ήταν μόνον αγωνιστικοί.
Ο πρόεδρος του συλλόγου, Ούλι Χένες, παραδέχθηκε ότι μία από τις αιτίες που ο Αντσελότι έπρεπε να φύγει τόσο βιαστικά, ήταν το γεγονός ότι πέντε σημαντικοί παίκτες της γερμανικής ομάδας ήταν εναντίον του. «Ενας προπονητής δεν μπορεί να δουλέψει με πέντε από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του απέναντί του. Ο εχθρός που βρίσκεται δίπλα σου είναι πάντα πιο επικίνδυνος, γι’ αυτό έπρεπε να δράσουμε», εξήγησε με ασυνήθιστη ειλικρίνεια ο 65χρονος παλαίμαχος των Βαυαρών. Ο Ιταλός, που φημίζεται για την ικανότητά του να διαχειρίζεται τις «φίρμες» των συλλόγων, είχε γίνει αντιπαθής σε κάποια από τα «βαριά» ονόματα της ομάδας – κυρίως στον Τόμας Μίλερ και τον Ρόμπεν.
Συνέβησαν και πολλά άλλα, για τα οποία δεν ευθύνεται απολύτως ο προπονητής. Καθώς η Μπάγερν έφτανε στο τέλος του κύκλου της, δεν προχώρησε τολμηρά στην ανανέωση που είχε ανάγκη. Τα χρόνια περνούσαν και το ρόστερ της όλο κι έχανε σε δυναμική. Για να φτάσουμε, σήμερα, να μην υπάρχει διάδοχη κατάσταση μετά την αποχώρηση του ηγέτη Λαμ, ο Ριμπερί (34) και ο Ρόμπεν (33) να έχουν παρα-μεγαλώσει, και οι Βαυαροί να έχουν το γηραιότερο ρόστερ στην Μπουντεσλίγκα, και από τις πιο γερασμένες ενδεκάδες στο Champions League. Τα τελευταία χρόνια ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίνγκε (πρωτίστως) και ο Ούλι Χένες δεν θέλησαν να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Κατά την τελευταία διετία, μόνον ο Χούμελς ήταν σπουδαία μετεγγραφή – ο Χάμες είναι φανερό ότι δεν… βγήκε.
Η Μπάγερν δεν βρήκε τον ηγέτη που χρειαζόταν, ούτε στον τερματοφύλακα Μάνουελ Νόιερ, ούτε στον (συνήθως ντεφορμέ) Τόμας Μίλερ. Δεν ενισχύθηκε, δεν άλλαξε, κι έτσι μετά τα ένδοξα χρόνια του Χάινκες και του Πεπ ήρθαν οι σημερινοί, χαλεποί καιροί. Η εικόνα της δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την ομάδα του Χάινκες που πάτησε την κορυφή της Ευρώπης (2013), ούτε με εκείνη της τριετίας του Πεπ Γκουαρντιόλα.
Ολοι στον σύλλογο είχαν τη δική τους, προσωπική ατζέντα – και κανένας δεν προβληματιζόταν για την ανησυχητική εικόνα της ομάδας εδώ και αρκετούς μήνες.
Ο Αντσελότι ήθελε το Champions League. Σε συνέντευξή του στην Gazzetta dello Sport, λίγο πριν αρχίσει η σεζόν, είχε ερωτηθεί ποιος θα κατακτήσει το Champions League. «Λογικά, η Μπάγερν μου», απάντησε. Και η δουλειά που έκανε στην προετοιμασία, αυτόν τον προσανατολισμό είχε: οι Βαυαροί να φορμαριστούν από τον προσεχή Φεβρουάριο και μετά.
Ο Λεβαντόφσκι ήθελε καλύτερους συμπαίκτες. Προσφάτως άσκησε δημόσια κριτική στη διοίκηση για την πολιτική της στις μετεγγραφές («εάν η Μπάγερν θέλει να είναι ανταγωνιστική, οφείλει να αποκτήσει παίκτες παγκόσμιας κλάσης»), όμως ο Ρουμενίγκε τον επέπληξε, αντί να τον ακούσει.
Ο Τόμας Μίλερ ήθελε να παίζει. «Δεν γνωρίζω τι ακριβώς θέλει να έχει ένας παίκτης, όμως φαίνεται ότι οι δικές μου ικανότητες δεν του αρκούν», είχε πει για τον προπονητή του πριν από λίγο καιρό.
Ο Χένες ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Και ο Ρουμενίγκε, την απόλυτη εξουσία στα οικονομικά και το μάρκετινγκ. Η απόφασή του για την περιοδεία στην Ασία, το καλοκαίρι, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Κανένα υψηλόβαθμο στέλεχος του συλλόγου δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με το άλλο.
Απ’ όλους τους προπονητές της Μπάγερν, μόνον ένας είχε καλύτερο μέσο όρο νικών ανά αγώνα από τον Αντσελότι: ο προκάτοχός του, Πεπ Γκουαρντιόλα. Διαχειρίστηκαν και οι δύο σχεδόν το ίδιο ρόστερ. Στην ομάδα του Καταλανού έπαιζαν, επιπλέον, ο Φίλιπ Λαμ και ο Τσάμπι Αλόνσο. Ο σημερινός τεχνικός της Μάντσεστερ Σίτι άφησε το Μόναχο με ποσοστό επιτυχίας (νίκες) 75%, ενώ ο Ιταλός φεύγει με 70%.
Η κακή τύχη του Αντσελότι στη Βαυαρία αποτελεί για τον Πεπ ένα είδος δικαίωσης. Οσοι δεν τον συμπαθούν, έλεγαν ότι η Μπαρτσελόνα του δεν τον είχε ανάγκη για να παίζει την μπάλα που έπαιζε εκείνη την εποχή – της αρκούσαν ο Μέσι, ο Τσάβι και ο Ινιέστα. Ναι, αλλά έπειτα από έναν μήνα δουλειάς με τον Καταλανό, η Μπάγερν σκόραρε ασταμάτητα και κέρδιζε με τον ίδιο τρόπο. Υστερα είπαν ότι και η Μπάγερν έχει «παιχταράδες» – ότι ο Γκουαρντιόλα στηρίζει την καριέρα του κάνοντας ασφαλείς επαγγελματικές επιλογές και αναλαμβάνοντας πλούσιες ομάδες. Ναι, αλλά αμέσως μετά την αποχώρηση του Πεπ για το Μάντσεστερ, η Μπάγερν ξανάγινε μία συμβατική ομάδα που κανέναν δεν τρόμαζε με το παιχνίδι της. Στους δύο πρώτους μήνες του Αντσελότι είχε, ήδη, χάσει όσους βαθμούς έχανε με τον Πεπ σε ολόκληρη τη σεζόν στην Μπουντεσλίγκα. Στο τέλος τον κατηγόρησαν ότι δεν κατάφερε να χαρίσει στους Βαυαρούς το Champions League, θεωρώντας ότι η πρωτιά στο Πρωτάθλημα ήταν αυτονόητη. Ναι, αλλά κάθε χρόνο έφταναν στους ημιτελικούς – ενώ τώρα είναι τρίτοι στην Μπουντεσλίγκα. Επιπλέον, με τον Αντσελότι στον πάγκο, στα έξι ευρωπαϊκά της ματς μακριά από το Μόναχο, η Μπάγερν έχασε τα τέσσερα.
Η απόλυση του Αντσελότι έπειτα από μόλις έξι αγώνες στην εφετινή Μπουντεσλίγκα αποδεικνύει πόσο δύσκολο ήταν για τον Πεπ να αλλάξει ρότα σε αυτό το μυστήριο καράβι της Μπάγερν που θέλει να κατακτά τις ποδοσφαιρικές θάλασσες με τους δικούς του όρους ναυσιπλοϊας. Είχε ακουστεί, τότε, ότι ο Γκουαρντιόλα αποχώρησε επειδή ο Ρουμενίγκε αρνήθηκε πεισματικά να ικανοποιήσει τις αγωνιστικές ανάγκες της ομάδας, προσηλωμένος στο οικονομικό business plan. Τώρα επιβεβαιώνεται, ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίον ο Πεπ πήγε να αναζητήσει την τύχη του στο Μάντσεστερ.
Για τον Αντσελότι, αυτή είναι η δεύτερη διαδοχική ακούσια αποχώρηση έπειτα από εκείνη στη Μαδρίτη (Ρεάλ). Αλλά, δεν θα δυσκολευθεί καθόλου να βρει ακόμα μία καλοπληρωμένη δουλειά. Ως ο μοναδικός εν ζωή προπονητής που έχει κατακτήσει το Champions League τρεις φορές (όσες το έχει σηκώσει και ο Μπομπ Πέισλι με τη Λίβερπουλ), παραμένει περιζήτητος.
Οσο για την Μπάγερν, η πρόσφατη συνέντευξη του τεχνικού της Χόφενχαϊμ, Γιούλιαν Νάγκελζμαν, στο Eurosport θα αποδειχθεί -μάλλον- προφητική. «Η Μπάγερν παίζει μεγάλο ρόλο στα όνειρά μου. Εζησα στο Μόναχο για πολλά χρόνια. Σύντομα, η γυναίκα και το παιδί μου θα μετακομίσουν στο Μόναχο. Χτίζουμε ένα σπίτι εκεί. Είναι η πόλη μας», είχε φλυαρήσει μετά τη νίκη επί της Μπάγερν ο νεαρός τεχνικός που -είναι κοινό μυστικό- οι πρωταθλητές Γερμανίας θαυμάζουν. Οταν κατάλαβε τι είπε, ζήτησε συγνώμη, ξεκαθαρίζοντας ότι μιλούσε, γενικώς και αορίστως, για το μέλλον. Το μέλλον που, όπως φαίνεται, σε μερικούς μήνες θα είναι εδώ.