Μπήκαν οι Κινέζοι στην πίσω αυλή της Ευρώπης; Εγινε η Ελλάδα ένα προγεφύρωμα της κινεζικής οικονομίας στην ήπειρό μας; Και πώς αυτός ο επεκτατισμός του Πεκίνου μπορεί να ανακοπεί; Αυτές είναι οι ανησυχίες του Βερολίνου και της ίδιας της Ανγκελα Μέρκελ, η οποία τώρα ίσως να βλέπει από μια άλλη οπτική γωνία τις συνέπειες των συνεχών πιέσεων προς την Ελλάδα: η χώρα μας πιέστηκε ανηλεώς από τους δανειστές για αποκρατικοποιήσεις, παραχώρησε τελικώς υποδομές της με ευνοϊκούς όρους σε Γερμανούς και Γάλλους όμως παράλληλα πούλησε και κάποιες σημαντικές στη Λαϊκή Κίνα. Η οποία τώρα βρέθηκε να πατάει γερά σε ευρωπαϊκό έδαφος και να είναι ένα βήμα από τις αγορές του Βερολίνου και του Παρισιού.
Είναι επίσημο πλέον. Το Βερολίνο ανησυχεί για την εξάρτηση της Ελλάδας από το Πεκίνο και μαζί με το Παρίσι σχεδιάζει τη δημιουργία μιας «ασπίδας προστασίας» για τις ευρωπαϊκές υποδομές που χαρακτηρίζονται ως «στρατηγικής σημασίας». Εν μέσω κρίσης ο άξονας Κίνας – Ελλάδας ισχυροποιήθηκε από τις κινεζικές επενδύσεις (βλέπε Cosco και όχι μόνο) και τώρα έχει αποτελέσει μια πηγή προβληματισμού -αν όχι τον επόμενο στόχο- για την ηγεσία της ΕΕ.
Η ιταλική εφημερίδα La Repubblica μεταφέρει δηλώσεις που έκανε προσφάτως η Μέρκελ στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό WirtschaftsWoche: «Είμαι ανήσυχη για την εξάρτηση της Αθήνας από την Κίνα. Η ΕΕ πρέπει να προσπαθήσει ώστε να προστατεύσει τις ζώνες επιρροής της και κυρίως να συνομιλήσει με το Πεκίνο σαν ένα ενιαίο μπλοκ» δήλωσε η καγκελάριος της Γερμανίας. «Η οικονομική ισχύς του Πεκίνου μπορεί να θέσει υπό πίεση τους πιο αδύναμους εταίρους της ΕΕ» προσέθεσε η Μέρκελ εκφράζοντας την ανησυχία της για τις πολιτικές επιπτώσεις του οικονομικού επεκτατισμού των Κινέζων.
Η ιταλική εφημερίδα υπενθυμίζει τα επώδυνα μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα – υπό την πίεση της κρίσης και των εταίρων της- μεταξύ των οποίων και ένα ευρύ πακέτο ιδιωτικοποιήσεων. Από αυτές βεβαίως δεν ωφελήθηκαν μόνον οι Κινέζοι, σημειώνει η Repubblica, αλλά και οι Γερμανοί οι οποίοι πήραν τη μερίδα του λέοντος από τα ελληνικά αεροδρόμια αλλά και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ηταν οι Κινέζοι όμως κυρίως που μυρίστηκαν την ευκαιρία και έκαναν την Ελλάδα το κέντρο της επιχείρησης -των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων- δημιουργίας του νέου «Δρόμου του Μεταξιού».
Τα χρήματα έκαναν τον δεσμό ισχυρότερο: Η Cosco αγόρασε το 51% του λιμένα του Πειραιά. Η κίνηση στο λιμάνι τα τελευταία χρόνια τετραπλασιάστηκε ενώ το Πεκίνο ενίσχυσε την Αθήνα κατά τη διάρκεια της κρίσης και προσέφερε πλεονεκτήματα στους έλληνες εφοπλιστές. Κινεζικές εταιρείες απέκτησαν το 24% του ΑΔΜΗΕ και έχουν αναλάβει την κατασκευή νέου σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το κινέζικο όνειρο του «Δρόμου του Μεταξιού» είναι μέσω του άξονα Πειραιάς – Κεντρική Ευρώπη να πλημμυρίσει η Ευρώπη με κινέζικα προϊόντα.
Ενας γάμος συμφερόντων με προοπτικές διαρκείας καθώς Τσίπρας και Σι Ζιπίνγκ υπέγραψαν πρόσφατα συμφωνία συνεργασίας με βάθος τριετίας για την ανάπτυξη η οποία προβλέπει επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και υποδομές.
Αυτά κατά τη Repubblica ξεπληρώνονται. Τις προηγούμενες ημέρες η Ελλάδα μπλόκαρε ψήφισμα της ΕΕ που ζητούσε από το Πεκίνο να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μία κίνηση που εκτιμήθηκε από το Πεκίνο: «εκτιμούμε όσους δεν εκμεταλλεύονται λεπτά ζητήματα όπως αυτά» ανέφερε ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών.
Εν τω μεταξύ Μέρκελ και Μακρόν ετοιμάζουν στρατηγικό σχέδιο για να προστατέψουν τις στρατηγικού ενδιαφέροντος βιομηχανίες και υποδομές της Ευρώπης από τις ορέξεις των Κινέζων. Το πρόβλημα κατά τη Repubblica είναι πως αυτές οι προσπάθειες ίσως έρχονται αργά. Η Ελλάδα δεν ήταν η μοναδική χώρα που επωφελήθηκε από τις κινέζικες επενδύσεις. Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία έλαβαν και αυτές σημαντικό μερίδιο και κατά σύμπτωση η στάση τους ήταν καθοριστική πρόσφατα στο να εμποδίσουν μία ανακοίνωση των Βρυξελλών κατά του Πεκίνου.