Ο Ερικ Μπέργκλεφ (Erik Berglöf), οικονομολόγος με προϋπηρεσία σε θέσεις της ΕΕ και των G20, ο Γκόρντον Μπράουν (Gordon Brown), πολιτικός του Εργατικού Κόμματος και διατελέσας πρωθυπουργός στη Βρετανία, και ο Τζέρεμι Φάραρ (Jeremy Farrar), διευθυντής του Wellcome Trust συνυπογράφουν ένα κείμενο που στοχεύει «να κινητοποιήσει τους ηγέτες του κόσμου» για λύση στο θέμα του κορονοϊού. Το κείμενό τους τιτλοφορείται «Τώρα ή ποτέ, παγκόσμια ηγεσία για τον κορονοϊό».
Αυτοί οι τρεις μνημονεύουν την επιστολή διαφόρων παραγόντων «της ιατρικής, της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας των πολιτών» οι οποίοι «ενώθηκαν και απαιτούν άμεση και συντονισμένη διεθνή δράση για συγκέντρωση πόρων» όσον αφορά «την αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού». Μέσω του κειμένου τους, παραπέμπουν στη σχετική επιστολή στο Project Syndicate των παραπάνω παραγόντων, η οποία απευθύνεται «στους ηγέτες των 20» με στόχο τη διευθέτηση του θέματος κορονοϊός με παγκόσμιας σημασίας κινήσεις.
Με στόχο την αποτροπή του αποδεκατισμού πληθυσμών στην Ασία και στην Αφρική κυρίως (επικαλούνται εκτιμήσεις από το Imperial College του Λονδίνου) αλλά και της παγκόσμιας ύφεσης, ζητούν δράση από τους «ηγέτες του κόσμου» (από τους G20). Ζητούν «μία ομάδα εργασίας από τους G20 να συντονίσει τη διεθνή υποστήριξη» και, ακόμη, «μία διάσκεψη χορηγών για να καταστήσει την υποστήριξη αυτή αποτελεσματική».
Οι τρεις συνυπογράφοντες το κείμενο (και οι υπογράφοντες την έκκληση στην επιστολή) προτείνουν στους «παγκόσμιους ηγέτες» λοιπόν «να συμφωνήσουν αμέσως σε μια αρχική δέσμευση ύψους 8 δισ. δολ., δίνοντας το ένα δισ. στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να συνεχίσει τη ζωτική του εργασία μέσα στο 2020, ενώ τα υπόλοιπα λεφτά πρέπει να πάνε στο ίδρυμα Coalition for Epidemic Preparedness Innovations» και με σκοπό «τον συντονισμό των προσπαθειών για ανάπτυξη, παραγωγή και διανομή διαγνωστικών τεστ, θεραπευτικών μέσων και εμβολίων», στη βάση της «ισότιμης πρόσβαση για όλες τις χώρες».
Αυτή η λύση κρίνεται από τους τρεις υπογράφοντες σαν «ζωτικής σημασίας» για το σταμάτημα της πανδημίας. Υπογραμμίζουν και την «παγκόσμια ανάγκη για ανεμιστήρες και εξοπλισμό ατομικής προστασίας». Επιθυμούν τον κεντρικό συντονισμό κάθε παραγωγής και διάθεσης ιατρικού εξοπλισμού. Και «αν βρεθεί εμβόλιο, να διατεθεί επαρκής χρηματοδότηση για την παράδοσή του στις φτωχότερες χώρες» οι οποίες, «σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιο Οργανισμού Υγείας», δεν έχουν ικανές υποδομές υγείας κ.λπ.
Στην οικονομία, αναλόγως, προτείνουν «τα πακέτα δημοσιονομικών κινήτρων που εφαρμόζονται σήμερα σε ορισμένες χώρες» να ανοίξουν και σε άλλες χώρες. Για να γίνει αυτό, «οι φτωχότερες χώρες χρειάζονται ειδική οικονομική βοήθεια». Ετσι προτείνουν «τη διαγραφή του χρέους της Αφρικής και των αναπτυσσομένων χωρών, εφέτος». Η οικονομία τέτοιων «αναπτυσσομένων» χωρών χρειάζεται, όπως λένε οι τρεις, «τουλάχιστον 150 δισ. δολάρια». Η στήριξή τους θα γίνει μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Τα πράγματα είναι επείγοντα, λένε οι Μπέργκλεφ, Μπράουν και Φάραρ, και ελπίζουν και αυτοί (όπως οι υπογράφοντες την επιστολή στην οποία οι τρεις τους παραπέμπουν) σε «άμεση ανταπόκριση» από τους «ηγέτες του κόσμου».