Υπό κανονικές συνθήκες, ο Δεκαπενταύγουστος στο Μέγαρο Μαξίμου θα ήταν πολύ διαφορετικός. Ο Πρωθυπουργός θα απουσίαζε και οι συνεργάτες του θα έπαιρναν ανάσες, με κάποιον άτυχο να κάνει… βάρδια ασφαλείας. Οι πυρκαγιές στην Αττική, την Ηλεία και η καταστροφή της βόρειας Εύβοιας, όμως, ήρθαν και άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Σε μια επιχείρηση πολιτικής αντεπίθεσης αυτές τις μέρες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ένα μεγάλο σχέδιο για την ανοικοδόμηση της Εύβοιας και τη στήριξη των πληγέντων, ζήτησε από τον Νίκο Χαρδαλιά να δώσει λεπτομερείς απαντήσεις για τους χειρισμούς στο πεδίο, έδωσε και ο ίδιος πολιτικές απαντήσεις επί δύο ώρες στους δημοσιογράφους. Και, σε μια κίνηση αιφνιδιασμού, άλλαξε τις ισορροπίες στα ενδότερα του Μεγάρου Μαξίμου, σε μια προσπάθεια θωράκισης του επιτελικού κράτους, αλλά και διόρθωσης των επικοινωνιακών αρρυθμιών που πλήθαιναν.
Η αλήθεια είναι πως πολλοί ομολογούσαν ότι στο Μέγαρο Μαξίμου χρειάζονταν αλλαγές μετά από ενάμιση χρόνο μόνιμης διαχείρισης κρίσεων και φθοράς. Και, επίσης, όπως λεγόταν ακόμα και μεταξύ των στελεχών του πρωθυπουργικού μεγάρου, όταν ερχόταν η ώρα του ανασχηματισμού, αυτή δεν θα μπορούσε να μη συνδέεται πια με αλλαγές και στο Μαξίμου, προκειμένου να υπάρξει και εκεί αναζωογόνηση. Τώρα, οι αλλαγές στην έδρα της κυβέρνησης έγιναν· κάποια στιγμή θα ακολουθήσουν οι αλλαγές και στο κυβερνητικό σχήμα. Ίσως υπάρξουν και άλλες καραμπόλες στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, ενώ πλέον θεωρείται δύσκολο ο πολυσυζητημένος ανασχηματισμός να μεταχρονολογηθεί για το 2022, όπως ήταν η αρχική πρόθεση. Ανασχηματισμός που προαναγγέλλεται, άλλωστε, δεν μπορεί να μένει επί μακρόν σε εκκρεμότητα.
Πρώτη σημαντική αλλαγή, λοιπόν, η αναβάθμιση του Ακη Σκέρτσου. Από υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, υπουργός Επικρατείας. Οι αρμοδιότητες του δεν αλλάζουν, τα ίδια θα κάνει. Ο άνθρωπος που είναι το «μπλοκάκι» του Μαξίμου και εμπλέκεται σε όλες τις μείζονες στρατηγικές επιλογές πλέον έχει αναβαθμισμένο status και ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος σηκώνει το βάρος του νομοθετικού έργου, δεν είναι μόνος του ως υπουργός. Όσοι ξέρουν λένε ότι πρόκειται για μια κίνηση ενίσχυσης και όχι αποδόμησης του Επιτελικού Κράτους, στο οποίο ο Πρωθυπουργός πιστεύει. Αν η αναβάθμιση Σκέρτσου και η αυτονόητη θεσμική αυτονομία της θέσης του θα βελτιώσει τη λειτουργία του κυβερνητικού απαράτους είναι ένα θέμα. Πολιτικά, όμως, η ύπαρξη δύο ομοιόβαθμων υπουργών, μέσα στο πρωθυπουργικό μέγαρο και με διαφορετικές αρμοδιότητες, έχει ενδιαφέρον.
Επικοινωνία με γαλάζιο πρόσημο
Δεύτερη σημαντική αλλαγή είναι αυτή που επιχειρείται στον τομέα επικοινωνίας. Ο Θεόδωρος Λιβάνιος είχε πάει στο Μαξίμου πριν από μερικούς μήνες για πολλούς λόγους. Ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης —είναι δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης— και ήξερε και από εκλογές και από πολιτική. Έγινε υφυπουργός Επικρατείας και ανέλαβε να δώσει ένα νέο τέμπο στην επικοινωνιακή στρατηγική του Μαξίμου ως συντονιστής Επικοινωνίας. Ξεκίνησε, ομολογουμένως, με νεύρο, αλλά στην πορεία εμφανίστηκαν αρρυθμίες, με αποτέλεσμα να υπάρξει ζήτημα επικοινωνιακής λειτουργίας της κυβέρνησης. Ο κ. Λιβάνιος εστάλη μόνιμα πια στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης —όπου ούτως ή άλλως είχε γραφείο στη Γενική Γραμματεία Τύπου που είναι στο ίδιο κτίριο—, αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι, με τις επόμενες εκλογές να είναι πια πιο κοντά σε σχέση με τις προηγούμενες, ο κ. Λιβάνιος δεν θα έχει μια θέση στην εξίσωση.
Το πρόσωπο της κυβέρνησης αλλάζει.
Η Αριστοτελία Πελώνη χειρίστηκε μεν με επιτυχία μια σειρά από δύσκολες υποθέσεις όταν ο Χρήστος Ταραντίλης παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά —από το περιβόητο δείπνο του κ. Μητσοτάκη στην Ικαρία μέχρι τις εντάσεις με το βαθύ lockdown του χειμώνα— όμως δεν υπήρξε ποτέ ένα πολιτικό πρόσωπο, ούτε φυσικά ήταν από τον κομματικό σωλήνα. Ο βουλευτής Φθιώτιδας της ΝΔ και μέχρι πρότινος υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Οικονόμου έχει αυτά τα χαρακτηριστικά —τα οποία καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία.
Ο κ. Οικονόμου είναι σαρξ εκ σαρκών της ΝΔ, με θητεία στην ηγεσία της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ, έστω και αν έκανε ένα διάλειμμα την περίοδο Σαμαρά που ακολούθησε την Ντόρα Μπακογιάννη στη Δημοκρατική Συμμαχία.
H αλήθεια είναι ότι στο Μαξίμου δεν είναι και πολλοί αυτοί με διαδρομή στη ΝΔ και κρίθηκε ότι σε αυτή τη συγκυρία ένα πρόσωπο με πολιτικά-κομματικά χαρακτηριστικά θα ήταν χρήσιμο. Πρακτικά, εξάλλου η κυρία Πελώνη παραμένει στη θέση της ως αναπληρώτρια εκπρόσωπος, καθώς ποτέ δεν βγήκε ΦΕΚ «μονιμοποίησης», μετά την αποχώρηση του κ. Ταραντίλη. Η ίδια παραμένει στο Μαξίμου, βεβαίως, έχοντας διαχειριστεί μια σειρά ζητημάτων, ακόμα και την κρίση του «Oruc Reis» πέρυσι τέτοιον καιρό όταν ο Στέλιος Πέτσας απουσίαζε, αλλά το σίγουρο είναι πως θα πρέπει να βρεθεί ένα νέο σημείο ισορροπίας και με τον νέο εκπρόσωπο. Σημειωτέον, ο κ. Οικονόμου, καίτοι έχει σταθερή σχέση με την πλευρά Μητσοτάκη, έχει και άρτιες σχέσεις με την καραμανλική πτέρυγα του κόμματος.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα δεν θα εξαντληθούν στις καραμπόλες εντός του Μαξίμου. Το ζήτημα, βεβαίως, είναι να λύνονται τα προβλήματα και όχι να ανακυκλώνονται πρόσωπα. Ο κ. Μητσοτάκης το αντιλαμβάνεται, ενώ είναι σαφές ότι ο πολιτικός χρόνος ως τις επόμενες εκλογές γίνεται πλέον πιο πυκνός.