Μια εξαιρετικά δύσκολη, σχεδόν αδύνατη, αποστολή έχει καταλήξει να αποτελεί η ανεύρεση ενός σπιτιού στην ευρύτερη περιοχή της Σίλικον Βάλεϊ. Σε τέτοιο βαθμό που πριν από μερικές ημέρες -αναφέρει το Quartz- οι αρμόδιες για τη στέγαση των φοιτητών αρχές του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ (UCSC), απέστειλαν μια ηλεκτρονική επιστολή στους διδάσκοντες και τα υπόλοιπα στελέχη των διάφορων σχολών, ζητώντας να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο να προσφέρουν στέγη σε αρκετές εκατοντάδες φοιτητές δίχως, μάλιστα, να λάβουν κάποιο ποσό ως εγγύηση, δεδομένου ότι φέτος στο πανεπιστήμιο της παραθαλάσσιας πόλης έγιναν δεκτά 7.000 άτομα ενώ πέρυσι οι πρωτοετείς φοιτήτριες και φοιτητές ήταν περίπου πέντε χιλιάδες.
«Η ανάγκη είναι πραγματική και άμεση, οπότε επικοινωνώ με τα μέλη των σχολών και του προσωπικού, ζητώντας βοήθεια», ανέφερε ο διευθυντής του γραφείου στέγασης του πανεπιστημίου Ντέιβ Κέλερ, επισημαίνοντας πως η προσφορά ενός δωματίου στους άστεγους φοιτητές θα συμβάλει σημαντικά στην επιτυχία τους κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Για την ενοικίαση, σήμερα, ενός δωματίου σε κοινόχρηστο σπίτι στη Σάντα Κρουζ, μια πόλη 64.000 κατοίκων, απαιτούνται έως και 1.100 δολάρια τον μήνα.
Η στεγαστική κρίση που πλήττει την ευρύτερη περιοχή του περίφημου Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο οφείλεται στην αδυναμία των αρμόδιων φορέων να καλύψουν την τεράστια ζήτηση που υπάρχει, πλέον, λόγω των χιλιάδων νέων εργαζόμενων που μετέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Καλιφόρνια, αναζητώντας μια θέση εργασίας στους τεχνολογικούς κολοσσούς που εδρεύουν εκεί. Από το 2011 έως το 2016 για κάθε 1.000 νεοφερμένους, κατασκευάστηκαν μόλις 171 νέες κατοικίες ενώ για την ενοικίαση ενός διαμερίσματος στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ, κάποιος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, θα πρέπει να έχει τέσσερις δουλειές.
Τροχοπέδη στην ανέγερση νέων κατοικιών αποτελούν κυρίως οι ενστάσεις των ντόπιων ενώ το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει, πλέον και και στη Σάντα Κρουζ. Το πανεπιστήμιο της πόλης επρόκειτο να προβεί στην ανέγερση φοιτητικών εστιών χωρητικότητας 3.000 ατόμων αλλά εξαιτίας της συγκέντρωσης χιλιάδων υπογραφών από μόνιμους κατοίκους το σημαντικό έργο παραμένει ακόμα στα χαρτιά.
Η πλειονότητα αυτών τάσσεται υπέρ της ήπιας ανάπτυξης με σημείο αναφοράς τις κατοικίες για εύπορες, κατά κύριο λόγο, οικογένειες και κατά της ανέγερσης πολυκατοικιών με φθηνότερα διαμερίσματα για τις οικογένειες και τους επαγγελματίες της μεσαίας και της εργατικής τάξης. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί είναι η περίπτωση της Κέιτ Βέρσοβ Ντάουνινγκ, πρώην μέλους της επιτροπής Μεταφορών και Αστικού Σχεδιασμού του Πάλο Αλτο (της έδρας μερικών εκ των των πιο γνωστών εταιρειών της ψηφιακής εποχής και μιας από τις ακριβότερες πόλεις τον ΗΠΑ για να ζει κάποιος) η οποία παραιτήθηκε το 2016 από τη θέση της, για να να διαμαρτυρηθεί για την αδιαφορία των μελών της επιτροπής όσον αφορά τις εκκλήσεις του κόσμου για περισσότερα σπίτια.
«Είναι ξεκάθαρο πως επαγγελματίες όπως εγώ δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε μια οικογένεια εδώ, και, ως αποτέλεσμα, όλοι οι δάσκαλοί μας, τα μέλη των ομάδων παροχής άμεσης βοήθειας και οι υπάλληλοι στον κλάδο παροχής υπηρεσιών βρίσκονται σε δεινή θέση. Το κόστος στέγασης είναι αστρονομικό όχι μόνον στο Πάλο Άλτο, αλλά κατά μήκος πολλών χιλιομέτρων προς αμφότερες τις κατευθύνσεις». Η αμερικανίδα εργαζόμενη είχε αναφέρει κατά την αποχώρησή της πως θα εγκατέλειπε την πόλη οριστικά, δεδομένου ότι για να αγοράσει ένα δικό της σπίτι θα έπρεπε να δαπανήσει περί τα 2,7 εκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η μέση τιμή για μια κατοικία κυμαίνεται άνω των 3 εκατομμυρίων. Τελικά επέλεξε να μετακομίσει στη Σάντα Κρουζ. Οσο ακόμα προλαβαίνει να βρει ένα σπίτι σε μια σχετικά λογική τιμή.