Δεν διαγράφονται ευοίωνες οι προοπτικές της Ακροδεξιάς στις εφετινές ευρωεκλογές, αφού το θέμα «μετανάστευση» ξεφούσκωσε. Οι δεξιόστροφοι λαϊκιστές δεν θα κερδίσουν, η πίστη τους ότι οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι έχουν αντιμεταναστευτικές θέσεις είναι έωλη και θα διαψευσθεί.
Σε ένα άρθρο του στον βρετανικό Guardian, ο γνωστός βούλγαρος αναλυτής (του Κέντρου Φιλελεύθερων Στρατηγικών της Σόφιας) Ιβάν Κράστεβ υποστηρίζει ότι η πολιτική του ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν και των συμμάχων του ανά την Ευρώπη θα ηττηθεί στις ευρωκάλπες, αφού έχει μετατοπιστεί πλέον το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων σε άλλα θέματα πέραν της μετανάστευσης.
Καμία αμφισβήτηση της ΕΕ
Ο προεκλογικός «πυρετός» δίνει «για πρώτη φορά» ενδιαφέρον στις «παραδοσιακά αδιάφορες και βαρετές εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» γράφει, εκτιμώντας ότι οι ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου δεν θα είναι επανάληψη του βρετανικού δημοψηφίσματος του Brexit. Ως προς αυτό, η συλλογιστική του Κράστεβ εδράζεται σε μία ολόσωστη παρατήρηση: «Κανένα από τα μεγάλα λαϊκιστικά κόμματα, δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο, δεν υποστηρίζει ανοικτά την έξοδο από την Ενωση ή από την Ευρωζώνη».
Τέσσερις οι «φυλές»
Επικαλούμενος έρευνα της ΕΕ, ο βούλγαρος αναλυτής ισχυρίζεται ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι ξεκάθαρα χωρισμένοι σε φιλοευρωπαίους και εθνικιστές. Μάλιστα, κατ’ αυτόν, κατατάσσονται σε τέσσερις κατηγορίες. Κυκλοφορούν γύρω μας οι: α) «Απελπισμένοι» («ένας συνδυασμός αυτών που φοβούνται το τέλος του κόσμου και εκείνων που φοβούνται το τέλος του μήνα» γράφει ειρωνικά), β) «Αισιόδοξοι» (όσοι πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι καλύτερα από ό,τι φαίνονται, τόσο κεντρικά στην ΕΕ όσο και στα κράτη-μέλη, γ) «Ενθερμοι ευρωπαϊστές» (όσοι πιστεύουν ότι η Ενωση λειτουργεί και ότι οι δυσλειτουργίες οφείλονται στα κράτη, κυρίως του Νότου), δ) «Εθνικιστές» (οι υπέρμαχοι της εθνικής λύσης στο κεντρικό πρόβλημα).
Θεωρεί υπερβολικό τον εκφραζόμενο φόβο ότι ο Ορμπαν θα μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε αντι-ΕΕ δημοψήφισμα όσον αφορά τη μετανάστευση, επειδή η μετανάστευση δεν είναι πια η κυρίαρχη ανησυχία στις περισσότερες χώρες, το θέμα έχει πλέον χάσει την κεντρική του θέση. Η έρευνα δείχνει ότι οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι ανησυχούν πολύ περισσότερο για τη διαφθορά. Εξάλλου δεν υπάρχει πλέον μετανάστευση, λέει: «Ο αριθμός των παράνομων μεταναστών που εισήλθαν στην ΕΕ το 2018 ισούται με τον αριθμό των τουριστών που επισκέπτονται την Αθήνα σε μία μόνο ημέρα τον Αύγουστο». Ο αρθρογράφος πιθανολογεί μάλιστα ότι τα καλά νέα για τις Βρυξέλλες θα έλθουν από χώρες όπως η Σλοβακία, η Πολωνία και η Ρουμανία.
Πώς έγινε η μεταστροφή
Μεγάλο ρόλο στην άβολη για την Ακροδεξιά μεταστροφή έπαιξαν τρία στοιχεία: α) ότι κανένα μεγάλο ευρωπαϊκό κόμμα δεν υποστηρίζει πολιτική ανοικτών συνόρων, β) ότι το νέο ζητούμενο συνοψίστηκε από τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στη φράση «ελευθερία με εσωτερική ασφάλεια», στη γνωστή ανοικτή επιστολή του με την οποία ζητεί προστασία των συνόρων της ΕΕ, και γ) ότι στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και σε χώρες του Νότου το άγχος για τη μετανάστευση δεν αφορά όσους ξένους ήλθαν ή θα έλθουν αλλά τους ντόπιους Ευρωπαίους που μεταναστεύουν προς Δυσμάς.
Σχετικά με το τρίτο στοιχείο από τα προαναφερθέντα, ο Κράστεβ παρατηρεί κιόλας ότι «η ερήμωση και η δημογραφική παρακμή είναι η αληθινή τραγωδία». Για τον αρθρογράφο του Guardian ως «μεγαλύτερη πρόκληση» προβάλλει τώρα το πώς θα αντιμετωπιστεί η κίνηση των Ευρωπαίων προς Δυσμάς. Ταυτόχρονα παρατηρεί ότι αυτά τα νέα δεδομένα «δεν αποτελούν πρόβλημα για τη ρητορεία των δεξιών λαϊκιστών».