Στον υπόλοιπο κόσμο πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Στην Ελλάδα πολιτική είναι η τέχνη της διαστρέβλωσης. Στη διακαναλική συνέντευξή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πολλά, αλλά ο επικοινωνιακός μηχανισμός του Μαξίμου στάθηκε κυρίως σε ένα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαλέστηκε το παράδειγμα εργασιακών σχέσεων της «Παπαστράτος», η οποία λειτουργεί σε επταήμερη βάση αλλά οι εργαζόμενοι δουλεύουν λιγότερο, όμως το «ρουλεμάν» έβαλε μπρος ότι ο πρόεδρος της ΝΔ εισηγείται επταήμερη εργασία!
Ασφαλώς από το Μαξίμου μια χαρά κατάλαβαν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αναφερόταν σε επταήμερη εργασία –πώς θα μπορούσε άλλωστε; Εξάλλου το παράδειγμα της «Παπαστράτος» η οποία λειτουργεί επτά ημέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο, το έχει εξυμνήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με επίσκεψή του στην εταιρεία, ενώ η σχετική σύμβαση καλωσορίστηκε και υπογράφηκε από την αρμόδια υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου. Αυτό δεν εμπόδισε την τελευταία να ξεκινήσει τη διαστρέβλωση με ένα tweet και μετά να πάρει σειρά το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού και το όλο σύστημα, με αποκορύφωμα τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα που σε ομιλία του το βράδυ της Κυριακής έφτασε στο σημείο να πει:
«Αντί να δεσμευθεί για τη διατήρηση της μόνιμης 13ης σύνταξης που θα ψηφίσουμε στη Βουλή, ο κ. Μητσοτάκης δεσμεύθηκε για τη κατάργηση του πενθήμερου και την καθιέρωση επταήμερης εργασίας».
Βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης σε κανένα μέρος της συνέντευξής του δεν μίλησε για επταήμερη εργασία. Μίλησε για «επταήμερο», δηλαδή για λειτουργία μιας επιχείρησης από Δευτέρα έως Κυριακή με ικανή και αναγκαία συνθήκη τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων.
Είπε, επί λέξει, ο πρόεδρος της ΝΔ: «Οταν μία επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενους μέσω επιχειρησιακής σύμβασης για να πάει από πενθήμερο σε επταήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές και με αυξημένα δικαιώματα και συμφωνούν τα δύο μέρη, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει και πρέπει οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις και το κράτος να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα».
Ο κ. Μητσοτάκης αναφερόταν στην επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας στην καπνοβιομηχανία «Παπαστράτος», η οποία προβλέπει λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερες μέρες ανάπαυσης για τους εργαζόμενους χωρίς να μειώνονται οι μισθοί. Βασίζεται σε ένα σύστημα κυλιόμενων βαρδιών, με τέσσερις ημέρες 8ωρης εργασίας ακολουθούμενο από δύο ημέρες ανάπαυσης (ρεπό). Αυτό το μοντέλο εξασφαλίζει σε κάθε εργαζόμενο επιπλέον 18 ημέρες άδειας το χρόνο. Μέσα από το νέο μοντέλο η «Παπαστράτος» μειώνει τον μέσο χρόνο εργασίας σε 37,3 ώρες την εβδομάδα (αντί για 40), διατηρώντας παράλληλα το ίδιο επίπεδο μισθών.
Καμία σχέση δηλαδή με επταήμερη εργασία! Μίλησε για αύξηση της παραγωγής σε επταήμερη βάση, σε έναν κόσμο που έχει ήδη αλλάξει.
Αλλά όλο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το θεώρησε ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει την ατζέντα (από το «κότερο Παναγόπουλου», τη συμπεριφορά του Πολάκη και τις δουλειές της οικογένειας Τσίπρα επί Επταετίας) και να περιγράψει τον κ. Μητσοτάκη ως έναν πολιτικό που «θέλει να μας επιστρέψει στον 18ο αιώνα».
Η αλήθεια είναι ότι βόλεψε. Η φράση του κ. Μητσοτάκη μπορούσε εύκολα να παρερμηνευτεί από κακοπροαίρετους (σε κανένα μέρος του κόσμου δεν βρίσκεις καλοπροαίρετους δύο εβδομάδες πριν τις κάλπες) και άλλωστε φαινόταν να ακολουθεί ένα αόρατο νήμα: μετά από το «σχέδιο Πινοσέτ» για το Ασφαλιστικό (το είχε πει ο Κώστας Καραγκούνης, αλλά το φορτώνουν στον αρχηγό του), την αμφισβήτηση του οκταώρου (που ποτέ δεν ειπώθηκε αλλά πάλι του τη φόρτωσαν), τώρα τον εμφανίζουν να μιλά για καθιέρωση επταήμερη εργασίας!
Από την Πειραιώς ευλόγως μιλούν για εκστρατεία «fake news» (εξέδωσαν και ανακοίνωση, εδώ) αλλά το «κακό» μοιάζει να έγινε. Από το απόγευμα της Κυριακής μέχρι και τη Δευτέρα στο Twitter κυριαρχούσε το hashtag #7ημερη_εργασια, δημιουργώντας κλίμα στα social media που δύσκολα μαζεύεται. Από την Πειραιώς μιλούν για «λάσπη» και «ελεεινή προσπάθεια από το Μαξίμου», όμως ήδη τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ –«Εφ. Συν.», «Κontra News», και πρώτη απ’ όλους βεβαίως την ΕΡΤ– έκαναν από την πρώτη στιγμή λόγο για «πόλεμο» ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ για τα εργασιακά, δημιουργώντας δηλαδή ένα ζήτημα εκ του μη όντως.
Εκτός και αν μιλάμε για τον «πόλεμο» του ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο κόσμο που έρχεται, που αυτό είναι μια άλλη ιστορία.