Η πρόσφατη κρίση στο Ιρανικό δεν επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τις τιμές του πετρελαίου, και αυτό το γεγονός δείχνει την επίδραση της επανάστασης που έφερε το λεγόμενο σχιστολιθικό πετρέλαιο, τόσο στην αγορά της ενέργειας όσο και στην ψυχολογία των επενδυτών.
Την παραπάνω οπτιμιστική απόφανση του αμερικανού ειδήμονα περί τα ενεργειακά και βραβευμένου με Πούλιτζερ συγγραφέα Ντάνιελ Χάουαρντ Γιέργκιν προβάλλει η ιταλική «Corriere della Sera» ως εισαγωγή στη συνέντευξη που του πήρε. Αφορμή για την ανάλυση των ενεργειακών πραγμάτων (με ολίγη από γεωπολιτικά μεζεδάκια) ήταν η έναρξη εργασιών του 50ού Φόρουμ του Νταβός (βλέπε την παρακάτω ανάρτηση του Γιέργκιν στο Twitter), του διεθνούς οικομικοπολιτικού μίτινγκ το οποίο εφέτος φιλοδοξεί να αφήσει και ένα πράσινο στίγμα – πράσινο, όχι μόνο λόγω του πάντα δροσερού χρώματος του αμερικανικού δολαρίου, αλλά και από οικολογικής απόψεως…
Ο αμερικανός ειδικός είπε ότι περιμένει τιμή μπρεντ στο χαμηλό επίπεδο των 60 δολαρίων, ως αποτέλεσμα και της ανακωχής στον εμπορικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Ωσόσο δεν φάνηκε ιδιαιτέρως αισιόδοξος αναφορικά με το μέλλον της παγκοσμιοποίησης, αφού προέβλεψε «break-up», κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί είτε ως σταμάτημά της είτε ως διάσπασή της. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι τριβές στο διεθνές εμπόριο είναι επιζήμιες για τον ενεργειακό τομέα, ιδίως για τις χώρες εξαγωγής του και εισαγωγής του. Τέτοια μπλοκαρίσματα είναι ικανά να επιβραδύνουν την ανάπτυξη και συνεπώς να έχουν επιπτώσεις στην παγκόσμια ζήτηση
«Μιλάτε για επανάσταση στην ενεργειακή αγορά…» τον ρώτησε η εφημερίδα. Αμέσως ο Γιέργκιν ξεκαθάρισε τη θέση του: «Οι ΗΠΑ παράγουν πλέον 40% περισσότερο πετρέλαιο από αυτό που παράγει η Σαουδική Αραβία. Βρισκόμαστε σε έναν άλλο κόσμο εν συγκρίσει με το παρελθόν. Δεν έχουμε την κλιμάκωση των τιμών που παρατηρήθηκε σε άλλες εποχές».
Αλλά μελλοντολόγος δεν είναι ο άνθρωπος, για να προβλέψει τα προσερχόμενα: «Βεβαίως, μια μεγάλη τρομοκρατική επίθεση ή κάποιο σημαντικό γεγονός μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Το μέλλον δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί δεδομένο. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι οι επιθέσεις που έγιναν τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Σαουδική Αραβία έδειξαν ότι υπάρχει μια υποδομή στον Κόλπο ικανή να μειώσει τις εντάσεις: η επίθεση στα δύο σαουδαραβικά διυλιστήρια έβγαλε για περισσότερο από έναν μήνα εκτός αγοράς τη μισή παραγωγή της Σαουδικής Αραβίας, όμως δεν υπήρξαν καταστροφικές συνέπειες».
Λιβύη, Ιταλία, Τουρκία, Ρωσία
Μιλώντας για το νέο βιβλίο του, που πραγματεύεται θέματα «νέας γεωπολιτικής» όπως είπε, ο Γιέργκιν πάσαρε στην «Corriere» την ευκαιρία για ερωτήσεις εκτός αυστηρού θεματικού πλαισίου, ερωτήσεις καθαρώς γεωπολιτικής σημασίας. Του έγιναν, και ο ίδιος δεν αρνήθηκε να πάρει μια πρώτη θέση, αν και δήλωσε «μη ειδικός».
Είπε ότι αντιλαμβάνεται πως η Ιταλία θεωρεί σημαντική τη Λιβύη, αλλά η Λιβύη δεν είναι μόνο το τελευταίο αποτέλεσμα της «αραβικής άνοιξης», είναι και ένας «αραβικός χειμώνας». Μάλλον δυσοίωνο σχόλιο αυτό, ωστόσο η εφημερίδα το προσπέρασε, ρωτώντας για τον ρόλο της Τουρκίας. Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι ο Ερντογάν πέτυχε να εδραιώσει την Τουρκία σαν δύναμη στη σκακιέρα της Μεσογείου. Και ότι «αυτό είναι κάτι καινούργιο».
Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, χωρίς να δίνει βάση στις απαντήσεις που έπαιρνε από τον Γιέργκιν, ώστε να του θέσει μία πιο διερευνητική ερώτηση, η «Corriere» δεν ρώτησε πώς και με ποιον τρόπο η Τουρκία εξασφαλίζει πλεονεκτήματα στη μεσογειακή σκακιέρα, αλλά επεκτάθηκε στον ρόλο της Ρωσίας. Ετσι ο Γιέργκιν της είπε: «Ο Πούτιν κατάφερε να επιστρέψει τη Ρωσία στη θέση της χώρας με την πολύ σημαντική ισχύ. Η Ρωσία δύναται να συνομιλεί ταυτοχρόνως με το Ιράν, με τη Σαουδική Αραβία, με το Ισραήλ, με τη Χεζμπολάχ, με τον Ασαντ, με την Αίγυπτο. Δεν είναι μικρό πράγμα…».