Ο Τζο Μπάιντεν θα ορίσει τον Γουίλιαμ Μπερνς, ένα πολύπειρο διπλωμάτη, υποψήφιο αρχηγό της CIA, έγινε γνωστό τη Δευτέρα. Αν επικυρωθεί η εκλογή του από τη Γερουσία, ο Μπερνς θα αντικαταστήσει την Τζίνα Χάσπελ.
Ο Μπερνς έχει διπλωματική καριέρα 33 ετών ενώ υπηρέτησε ως υφυπουργός Εξωτερικών κατά την περίοδο 2011-2014, επί διακυβέρνησης Μπαράκ Ομπάμα. Σήμερα είναι πρόεδρος του Carnegie Endowment for International Peace.
Χαίρει αναγνώρισης για το έργο του και από τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και από τρίτες χώρες, ανέφεραν τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Πρόκειται για την τελευταία μείζονα επιλογή του Τζο Μπάιντεν που σε λιγότερο από 10 ημέρες θα αναλάβει τα ηνία των ΗΠΑ ενώ έχει ανακοινώσει το σύνολο του υπουργικού του συμβουλίου.
Ο Μπερνς, σημειώνει σε εκτενές σχόλιο η Washington Post, είναι ένας καλός παίκτης – ευφυής, συγκρατημένος και συνεργατικός – και πιστός στους ανωτέρους του, αν και, όπως παραδέχεται ο ίδιος, μερικές φορές το παρακάνει σε αυτό. Αν και δεν είναι από τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, είναι η κλασική περίπτωση του «γκρίζου ανθρώπου» που θα μπορούσε να τον διευθύνει.
Θεωρείται ένας από τους καλύτερους διπλωμάτες της γενιάς του με μέντορες την αφρόκρεμα της αμερικανικής διπλωματίας, μεταξύ των οποίων τον Τζέιμς Μπέικερ, υπουργό Εξωτερικών του πρεσβύτερου Τζορτζ Μπους.
Επειτα από τέσσερα χρόνια κατά τα οποία ο Τραμπ χρησιμοποιούσε την πανίσχυρη υπηρεσία σαν σάκο του μποξ, ίσως ήλθε η ώρα για μια ανανέωση στην νοοτροπία της, γράφει η Washington Post, παρότι η CIA απεχθάνεται τις καινοτομίες και έχει μια τάση να φέρνει με τα νερά της κάθε νέο επικεφαλής.
Αν και αρχικά πληροφορίες θέλουν τον Μπάιντεν να εξέταζε για αυτή τη θέση τις υποψηφιότητες του Τόμας Ντόνιλον και του Ντέιβιντ Κοέν (ο πρώτος ήταν σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας επί Ομπάμα και ο δεύτερος υποδιευθυντής της CIA), ο Μπάιντεν κατέληξε σε έναν διπλωμάτη με θητεία σε δύσκολα πόστα, στη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή. Λιγότερη πείρα έχει ο Μπερνς από το μέτωπο της Κίνας, η οποία θα απασχολήσει τις ΗΠΑ τις επόμενες δεκαετίες.
Για να καταφέρει όμως να είναι επιτυχημένος, καταλήγει το σχόλιο της αμερικανικής εφημερίδας, πρέπει να μην είναι καθόλου διπλωματικός και να λέει στους πολίτες, αλλά πρωτίστως στον πρόεδρο, πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν.