Αν την ερχόμενη άνοιξη ο αριθμός των εμβολιασμένων δεν είναι ικανοποιητικός, τότε αναγκαστικώς θα ληφθεί πολιτική απόφαση υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού «ορισμένων κατηγοριών» του πληθυσμού – πρόκειται για μία από τις ιδέες που ρίχνονται στο τραπέζι αυτές τις ημέρες στην Ιταλία και αφορούν την ανάπτυξη της «ανοσίας αγέλης». Εξάλλου εκεί έχει ήδη ανάψει η συζήτηση για το όλο ζήτημα, και στη θράκα της καίγονται όχι μόνο ατομικά αλλά και πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα.
Δεν μπορείς παρά να δεις τέτοια εξέλιξη στον ορίζοντα, γράφει η Corriere dell Sera, επειδή σήμερα η κυβέρνηση (συνεργασίας, υπό τον Τζουζέπε Κόντε) δεν είναι δυνατόν να μιλήσει ανοιχτά περί υποχρεωτικού εμβολιασμού, αφού έχει απορρίψει τέτοια προσέγγιση σαν «λανθασμένη και αντιπαραγωγική», και ο λόγος είναι απλός: οι αρνητές του εμβολίου θα πολλαπλασιάζονταν αμέσως, ενώ και όσοι το αντιμετωπίζουν απλώς με κάποια επιφύλαξη θα βασανίζονταν από μία επιπρόσθετη αμφιβολία.
Η στιγμή της αλήθειας για όλους θα έλθει τον Απρίλιο του 2021, όταν η εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού θα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και στις λίστες των υποψηφίων να δεχθούν τον εμβολιασμό δεν θα καταχωρίζονται μόνον οι γιατροί, οι νοσοκόμοι και οι υπερήλικες, όπως συμβαίνει τώρα, αλλά ολόκληρος ο ιταλικός λαός, σημειώνει η Corriere Della Sera.
Αν κριθεί ότι η απροθυμία για οικειοθελή εμβολιασμό υποσκάπτει το πλάνο που αφορά την ανάπτυξη της «ανοσίας αγέλης», αν διαπιστωθεί ότι η εμβολιαστική εκστρατεία κινδυνεύει να καταντήσει το μεγαλύτερο υγειονομικό φιάσκο στην Ιστορία, τότε ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του εμβολιασμού θα καταστεί αναπότρεπτη πραγματικότητα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι σίγουρα δεν θα αποφύγουν το εμβόλιο, αφού οι συλλογικές συμβάσεις τους με το ιταλικό κράτος μπορούν να υποστηρίξουν την υποχρέωσή τους προς εμβολιασμό. Τουλάχιστον οι γιατροί των δημοσίων νοσοκομείων και οι εκπαιδευτικοί της κρατικής εκπαίδευσης θα εξαναγκαστούν σε εμβολιασμό, ενδεχομένως και όσοι άλλοι (δημόσιοι υπάλληλοι, πάντα) υπηρετούν σε υπηρεσία που περιλαμβάνει και συναναστροφές με το κοινό (σε γραφεία, σε γκισέ, κ.λπ.).
Ή το εμβόλιο ή… ερημίτης
Και καλά στο Δημόσιο. Αλλά στον ιδιωτικό τομέα τι μπορεί να γίνει; Η συζήτηση περιστρέφεται και γύρω από αυτό το θέμα στην Ιταλία, κυρίως από εκείνους που θέλουν να εισαγάγουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, του τύπου οι εργοδότες έχουν το δικαίωμα να απολύσουν κάποιον που αρνείται να εμβολιαστεί.
Το παράδοξο (;) της υπόθεσης έγκειται στο ότι αυτήν την πρόταση κραδαίνει ένας πολιτικός που στα νιάτα του διετέλεσε και συνδικαλιστής, ενώ έχει θητεύσει στην Αριστερά (Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας) προτού ενταχθεί στη σοσιαλδημοκρατία (Δημοκρατικό Κόμμα), ο Πιέτρο Ιτσίνο. Ο Ιτσίνο τυγχάνει και καθηγητής Εργατικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, έτσι περιβάλλει με επιστημοσύνη την άποψή του.
«Το άρθρο 2087 του Αστικού Κώδικα υποχρεώνει τον εργοδότη να λάβει όλα τα μέτρα που προτείνει η επιστήμη και η εμπειρία, ώστε να εξασφαλιστούν η σωματική και η ψυχική υγεία των ατόμων που εργάζονται στην εταιρεία, και η ευημερία τους» λέει ο καθηγητής. Και στη σχετική ερώτηση της Corriere απαντά ότι ο εργοδότης όχι μόνο δύναται θεωρητικώς να βάλει στον εργαζόμενο το δίλημμα «εμβολιασμός ή απόλυση», αλλά πρέπει κιόλας να το κάνει πράξη!
Στην παρατήρηση της εφημερίδας «μήπως είναι υπερβολικά επιθετικός ο εξαναγκασμός;», ο Ιτσίνο επέμεινε και επανέλαβε ότι η άρνηση του ιδιωτικού υπαλλήλου να εμβολιαστεί συνιστά «αντικειμενικό εμπόδιο για τη συνέχιση της εργασιακής σχέσης του».