Καλοκαίρι του 2004. Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Στο ετήσιο δελτίο της εισηγμένης Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ – η μετέπειτα ΕΛΛΑΚΤΩΡ- μπορεί κανείς να βρει τη διάταξη των δυνάμεων αλλά και των συμφερόντων σε έναν από τους ηγετικούς ομίλους της ελληνικής κατασκευαστικής αγοράς, που ξεκίνησε ως ένας γάμος με προοπτικές για να καταγράψει στο διάβα της διαδρομής τους ουκ ολίγα διαζύγια – άλλα με συναίνεση και άλλα με …επεισοδιακό τέλος.
Ο μεγαλύτερος μέτοχος μετά την τριπλή συμφωνία για τον γάμο, σύµφωνα µε το µετοχολόγιο της 31ης ∆εκεµβρίου 2003, είναι ο Λεωνίδας Μπόμπολας, δευτερότοκος γιός του εκδότη και κατασκευαστή Γιώργου Μπόμπολα. Ο Λεωνίδας Μπόμπολας (εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της οικογένειας που προσήλθε στο νέο κοινό επιχειρηματικό σχήμα με την ΑΚΤΩΡ) εκείνη τη στιγμή κατείχε 19.125.476 μετοχές, ο αριθμός που αντιστοιχούσε σε ποσοστό 17,88%.
Ο δεύτερος στη λίστα, ο Δημήτρης Καλλιτσάντσης (προερχόμενος από την Ελληνική Τεχνοδομική) με 6.249.743 μετοχές ( ποσοστό 5,84%), ακολουθούμενος κατά πόδας από τον αδελφό του Αναστάσιο Καλλιτσάντση με 6.148.300 μετοχές (ποσοστό 5,75%). Την πρώτη πεντάδα των μετόχων συμπλήρωναν η Εθνική Τράπεζα με 5.309.394 μετοχές με ποσοστό λίγο κάτω από το 5 % ( 4,96% για την ακρίβεια) αλλά και η διαχρονικά γνώριμη του ελληνικού χρηματιστηρίου, η Fidelity Investments με 5.266.134 μετοχές (ποσοστό 4,92%).
Στις επόμενες τρεις θέσεις της μετοχικής λίστας συναντάμε δύο ιδιώτες αλλά και έναν θεσμικό επενδυτή που αξίζουν μιας ιδιαίτερης αναφοράς.
-Λίγο κάτω από το 3 % (2,93 % για την ακρίβεια) βρίσκουμε τον Δημήτρη Κούτρα, προερχόμενο από τον ΑΚΤΩΡ που έβαλε με τον ένα ή άλλο τρόπο την σφραγίδα του στις μετέπειτα εξελίξεις. Ένα πρόσωπο κλειδί για την πορεία των δημοσίων έργων στην Ελλάδα του 2004 – λίγο πριν, λίγο μετά… όταν πια είχαν σβήσει για τα καλά τα μεγάλα φώτα στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις.
-Με τα Ολυμπιακά έργα και εν γένει με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είχε άμεση σχέση και ένα αμοιβαίο κεφάλαιο της οικογένειας της INTERAMERICAN. Το Αμοιβαίο με την χαρακτηριστική επωνυμία ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΜΕΤΟΧΙΚΟ – 3.000.000 μετοχές και ποσοστό 2,80%- επένδυε σε μετοχές εισηγμένων εταιρειών Ολυμπιακών προσδοκιών.
– Η λίστα ολοκληρώνεται με τον Νίκο Τρίχα, προερχόμενο από την Τεχνική Εταιρεία Βόλου (ΤΕΒ), μια από τις παραδοσιακές δυνάμεις του κατασκευαστικού τομέα στα μεγάλα δημόσια έργα. Σε εκείνη τη στιγμή ο κ. Τρίχας εμφανίζεται να κατέχει 2.883.092 μετοχές και ποσοστό 2,69%.
Η εταιρεία όπως προέκυψε από την τριπλή συμφωνία ήταν ήδη μια πολυμετοχική εταιρεία με καθόλου ευκαταφρόνητη διασπορά καθώς το ευρύ επενδυτικό κοινό κατείχε 55.875.593 στο σύνολο των 106.990.128 μετοχών, δηλαδή ποσοστό άνω του 50 % ( συγκεκριμένα 52,22%).
Ένα χρόνο αργότερα (30 Σεπτεμβρίου 2005) τα πάντα είναι διαφορετικά. Στη μετοχική λίστα καταγράφονται νέες συμφωνίες για γάμους μεταξύ των μεγαλύτερων ως προς το ποσοστό μετόχων που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το άδοξο τέλος τους που συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλα διαζύγια και ανατροπές.
Το φθινόπωρο του 2005 βρίσκουμε ως μεγαλύτερος μέτοχο της εταιρείας, την λουξεμβουργιανή εταιρεία συμμετοχών και επενδύσεων, την HELLAS PARTICIPATIONS LUXEMBOURG SA με ποσοστό μόλις 11,68%.Ακολουθούν τα αδέλφια Αναστάσιος και Δημήτρης Καλλιτσάντσης -με σχεδόν ίδιο ποσοστό, 6,36% ο πρώτος και 6,35% ο δεύτερος. Ο Λεωνίδας Μπόμπολας είναι κάτω από το 5 %, στο 4,99% για την ακρίβεια (Λίγους μήνες αργότερα – Δεκέμβριος του 2005- ο Λεωνίδας Μπόμπολας θα αυξήσει το ποσοστό του σε 6,8 %0. Η Εθνική Τράπεζα διατηρεί το ποσοστό της ( 4,92%). Ακολουθεί μια νέα «είσοδος», το MITICA LIM ITED με 4,86 % , μια ιδιωτική εταιρεία συμμετοχών που έχει από χρόνια πτωχεύσει. Νέα «είσοδος» και το PIXEL COMPANY INC με 3,63%. Ο Δημήτρης Κούτρας ως πρόσωπο κατέχει το 2,93% και ο Νίκος Τρίχας από την ΤΕΒ το 2,69%.
Το ενδιαφέρον σε αυτή τη λίστα έχει η σύνθεση του μεγαλύτερου μετόχου, δηλαδή της HELLAS PARTICIPATIONS LUXEMBOURG. Οι αδελφοί Καλλιτσάντση κατέχουν από 20 %, με τον Δημήτρη Κούτρα να έχει τον έλεγχο του 30%. Το υπόλοιπο 30 % ανήκει σε δύο φυσικά πρόσωπα, το ένα εκ των οποίων είναι η Φωτεινή Κούτρα.
Η εταιρεία στο Λουξεμβούργο ήταν το αποτέλεσμα ενός από τα πολλά επιχειρηματικά συνοικέσια που κατέληξαν σε γάμους συμφέροντος με ημερομηνία λήξεως. Ο βασικός λόγος για αυτό έχει να κάνει με τις διαφορετικές κουλτούρες, τις συμπεριφορές και επιλογές και πρωτίστως με τις προσωπικές και οικογενειακές ατζέντες.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Από το ετήσιο δελτίο του 2005 μαθαίνουμε ότι η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ιδρύθηκε το 1955 ως Ε.Π.Ε. και έγινε Α.Ε. το 1962. Οι ιδρυτές της εταιρείας ήταν 5 νέοι μηχανικοί στην Αθήνα της δεκαετίας της αστικής ανοικοδόμησης: O Θεόδωρος – Ροδόλφος Δήμας, o Άλκης Εξάρχου, ο Λουκάς Κυριακόπουλος, ο Γεώργιος Παμπούκης και ο Γεώργιος Παπαδάκης. Η εταιρεία των πέντε μηχανικών ήταν για πολλά χρόνια επικεντρωμένη στο κύριο αντικείμενο της δραστηριότητας της που ήταν η κατασκευή ιδιωτικών κτηρίων, ενώ ξεχωριστή σημασία είχε και η στρατηγική συνεργασία με την Τράπεζα Πίστεως (η σημερινή Alpha Bank).
Με όχημα την εταιρεία Αστικά Ακίνητα (η σημερινή Alpha Αστικά Ακίνητα) κατασκευάζονται συγκροτήματα ιδιωτικών κατοικιών όπως τα συγκροτήματα Εσπερίδες στην Κηφισιά (1988 – 1989)αλλά και το EDEN PARK Συγκρότημα Κατοικιών ΕDEN PARK & ΕDEN MARE στο Π. Φάληρο (1990 – 1992). Η Ελληνική Τεχνοδομική είναι εκείνη που κατασκευάζει το πολυώροφο κτήριο της διοίκησης και του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας Πίστεως, ενώ το ποσοστό της σε έργα για τον ιδιωτικό τομέα δεν πέφτει κάτω από το 60 % τη χρονιά εισαγωγής των μετοχών της στην οδό Σοφοκλέους, την ιστορική έδρα του Χρηματιστηρίου. Εκείνη τη χρονιά, μεταξύ άλλων, φτιάχνει το κατάστημα της Praktiker στη Θεσσαλονίκη, την υπεραγορά Μαρινόπουλου στη Δράμα, το νέο κτίριο της INTERAMERICAN στο Μαρούσι, το εργοστάσιο της Ciba-Geigy στη Θεσσαλονίκη.
Στο ετήσιο δελτίο (2005) διαβάζω: «Μετά το 1980, η εταιρεία επέκτεινε τις δραστηριότητές της και σε έργα του δημοσίου τομέα, αναλαμβάνοντας τις πρώτες σημαντικές σε μέγεθος εργασίες µε το σύστημα µμελέτη – κατασκευή». Σωστά, αλλά είχε προηγηθεί η έστω σιωπηρή ή αφανής συμμετοχή της σε ένα δημόσιο έργο που μέτρησε για την εποχή του και άνοιξε δρόμους για τη συνέχεια. Ήταν η κατασκευή της υψηλής Γέφυρας της Χαλκίδας όπου το «αφεντικό» του έργου ήταν η ΤΕΒ, συμφερόντων της οικογένειας Τρίχα. Η «κληρονομιά» της Χαλκίδας οδήγησε στη συμμετοχή στο εμβληματικό έργο της Γέφυρας του Ρίου-Αντιρρίου. Με άλλα λόγια, η ΤΕΒ έβαλε στο παιχνίδι των δημοσίων έργων την Ελληνική Τεχνοδομική μιας και οι μέτοχοι τους είχαν διαπιστώσει ότι η μια εταιρεία συμπληρώνει την άλλη, ενώ οι τρείς εταιρείες που αργότερα αποτέλεσαν την «πρώτη ύλη» για την συγκρότηση του ενιαίου ομίλου ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ΤΕΒ (ο σημερινός όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ) βρέθηκαν μαζί στο έργο της Αττικής Οδού.
Στη διάρκεια του πρώτου μισού της «καυτής» εποχής για την αναδυόμενη αγορά του ελληνικού Χρηματιστηρίου και οι τρείς εταιρείες είχαν περάσει θριαμβευτικά το κατώφλι της Σοφοκλέους. Οι υπερκαλύψεις των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου που συνόδευαν την εισαγωγή των μετοχών σε κάθε περίπτωση εξωπραγματικές! Για παράδειγμα, στη περίπτωση της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ -όπου η σκυτάλη της διεύθυνσης είχε περάσει σταδιακά από την παλαιά φρουρά των ιδρυτικών μετόχων στους αδελφούς Καλλιτσάντση, ανίψια από την Θεσσαλονίκη, του Άλκη Εξάρχου).
Στο ετήσιο δελτίο του 2004 βρήκα ένα καλό και χρήσιμο χρονικό της διαδρομής προς την τριπλή συμφωνία και τον ενιαίο όμιλο. Διαβάζω: «Το 1998 η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ υπέγραψε συµφωνία µε τους µετόχους του πλειοψηφικού πακέτου της ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΒΟΛΟΥ (ΤΕΒ), ενώ το 1999 προχώρησε σε στρατηγική συµφωνία µε τους κύριους µετόχους της ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε., µε αποτέλεσµα να αποκτήσει ποσοστό 50,01% της ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. και οι µέτοχοι της ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. να αποκτήσουν ποσοστό 33,75% του µετοχικού κεφαλαίου της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ.
Στο πλαίσιο των νέων κριτηρίων για την επανάκριση των πτυχίων των τεχνικών εταιρειών που τέθηκαν µε το Ν.2940/2001, οι διοικήσεις των εταιρειών ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ – ΑΚΤΩΡ – ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΟΛΟΥ αποφάσισαν την απόσχιση των κατασκευαστικών κλάδων των ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ και ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΟΛΟΥ και την εισφορά αυτών στην ΑΚΤΩΡ και τη συγχώνευση των ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ και ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΟΛΟΥ, µε απορρόφηση της δεύτερης από την πρώτη.
Η συγχώνευση των ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟ∆ΟΜΙΚΗ και ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΟΛΟΥ δηµιούργησε έναν ισχυρό άξονα διαχείρισης συµµετοχών και παραχωρήσεων στους τοµείς των υποδοµών και της ανάπτυξης γης, διασφαλίζοντας τη µεσοµακροπρόθεσµη προοπτική και την κερδοφορία της νέας εταιρείας».
Αλλά, την προοπτική και την κερδοφορία μιας εισηγμένης εταιρείας δεν την στηρίζουν μόνο το «ανεκτέλεστο υπόλοιπο» αλλά και τα διαχρονικώς υποτιμημένα «άυλα περιουσιακά στοιχεία» όπως η παράδοση, οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους μετόχους και την αγορά, η φήμη και η αξιοπιστία, το «καλό όνομα». Στην Σοφοκλέους των αρχών της δεκαετίας του ΄90 η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ( με την προβεβλημένη παρουσία του Λουκά Κυριακόπουλου, τεχνικού συμβούλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή της Μεταπολίτευσης, της στρατηγικής σχέσης με την Τράπεζα Πίστεως του Γιάννη Κωστόπουλου, των ισχυρών δεσμών με τους μεγάλους της βιομηχανίας και του εμπορίου) αλλά και η ΤΕΒ της οικογένειας Τρίχα με τον αδιατάρακτο επιχειρηματικό βίο και τα επιτυχημένα μεγάλα δημόσια έργα υποδομής ξεχώριζαν σαν την μύγα μέσα στο γάλα.
Δεν ήταν καθόλου λίγοι εκείνοι οι παράγοντες της αγοράς που από την πρώτη στιγμή της τριπλής συμφωνίας έκαναν λόγο για ένα παρακινδυνευμένο εγχείρημα. Μάλιστα, υπήρχαν και φωνές που προειδοποίησαν έγκαιρα ότι ο ΑΚΤΩΡ ήταν ένα «ξένο σώμα» και αυτό για δύο βασικούς λόγους: Ο ένας, αφορούσε την εμπλοκή της οικογένειας Μπόμπολα -ένας από τους βασικούς μετόχους της εταιρείας- με τις εκδόσεις και εν γένει, τα media. Ο δεύτερος, οι διαφορετικές προσεγγίσεις των δύο βασικών μετόχων, της οικογένειας Μπόμπολα και του Δημήτρη Κούτρα.
Βεβαίως, μετά το 2004-2005 ουδείς εκ των μεγάλων μετόχων δεν φαίνεται να υπολογίζει ή και δεσμεύεται από την αρχική «προέλευση» και την «καταγωγή» του. Και αυτό δεν γίνεται στο πλαίσιο μιας καλά εννοούμενης ομογενοποίησης συμφερόντων για την διοικητική σταθερότητα που εξασφαλίζει την μακροχρόνια αναπτυξιακή δυναμική και προοπτική.
Το 2005 με ρευστή ακόμη την κατάσταση της «κληρονομιάς των Ολυμπιακών Αγώνων» στην HELLAS PARTICIPATIONS LUXEMBOURG SA συμμετέχουν τόσο τα αδέλφια Καλλιτσάντση όσο και ο Δημήτρης Κούτρας. Η συνέχεια είναι πάνω κάτω γνωστή. Για πολλά χρόνια, το power game βρίσκεται στα χέρια 4 μετόχων, του Λεωνίδα Μπόμπολα, του Σάκη Καλλιτσάντση, του Δημήτρη Κούτρα και του Δημήτρη Καλλιτσάντση. Καταμερισμός δύναμης, καταμερισμός αρμοδιοτήτων. Στην πραγματικότητα, ο Όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ θυμίζει πολύ περισσότερο μια συνομοσπονδία συμφερόντων ανεξάρτητων επιχειρηματικών μονάδων.
Στα σχεδόν 20 χρόνια που μεσολάβησαν από την έλευση των Ολλανδών της REGGEBORGH και την τελική τους επικράτηση στη μεγάλη μετοχική μάχη για τον έλεγχο της ΕΛΛΑΚΤΩΡ «είδαμε» πολλαπλές ανατροπές λόγω συγκυριακών συμμαχιών και συμπράξεων που έδιναν προοπτική.
Η συμμαχία των αδελφών Καλλιτσάντση οδηγεί εκτός της διοίκησης της εταιρείας τόσο τον Λεωνίδα Μπόμπολα, όσο και τον Δημήτρη Κούτρα – ένα «σκληρό καρύδι» της αγοράς που επέλεξε να πιάσει καλό στασίδι επενδύοντας στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ της οικογένειας Κόκκαλη. Στο τέλος της διαδρομής, ο Αναστάσης Καλλιτσάντσης έμεινε μόνος να υπερασπίζεται το έργο της διοίκησης στην οποία κυριαρχούσε, με τον αδελφό του Δημήτρη να έχει περάσει «απέναντι».
Στην πρόσφατη γενική συνέλευση ο Αναστάσης πρέπει να ένιωσε για τα καλά το αίσθημα της μοναξιάς. Για παράδειγμα, η πρόταση του για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας κατά 50,4 εκατομμύρια ευρώ καταψηφίστηκε από το 89,6 % των μετόχων – ακόμη και από την INVESCO, την εταιρεία που εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Γιάννη Καϋμενάκη και Δημήτρη Μπάκου που αποφάσισαν να πάνε στα καράβια – να μπαρκάρουν μαζί, ο πρώτος ως καπετάνιος, ο δεύτερος ως πρώτος μηχανικός, και στη συνέχεια να καταφέρουν να αποκτήσουν τα δικά τους πλοία, να πλουτίσουν από την εμπορία πετρελαίου και να επεκτείνουν τις επενδυτικές τους δραστηριότητες. Οι ίδιοι, ως δίδυμο, βρίσκονται πίσω από την εταιρεία προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας VOLTON αλλά και την ΠΑΕ Αστέρας Τρίπολης.
Η νέα εποχή, με άρωμα τουλίπας
Ο νέος κύκλος ζωής της ΕΛΛΑΚΤΩΡ ξεκινά με την επιβεβαίωση της κυριαρχίας των Ολλανδών της REGGEBORGH που συμμετέχει από το 2018 με ισχυρό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και αποτελεί το επενδυτικό όχημα της οικογένειας Wessels, η οποία ελέγχει την κατασκευαστική εταιρεία VOLKER WESSELS.
Τόσο η επιλογή της οικογένειας Wessels να τοποθετηθεί στρατηγικά στους δύο μεγαλύτερους κατασκευαστικούς και όχι μόνον ομίλους της χώρας όσο και η επιλογή των προσώπων για το νέο ΔΣ της ΕΛΛΑΚΤΩΡ φτιάχνει ένα επιχειρηματικό αφήγημα με στέρεη βάση. Τα κεφάλαια και οι σελίδες του θα αποδείξουν στους επόμενους μήνες κιόλας την εδραίωση μιας ισχυρής θέσης στην ελληνική αγορά.
Στο τιμόνι της εταιρείας θα βρίσκεται πλέον ο Αρης Ξενόφος, προερχόμενος από το ΤΑΙΠΕΔ, ενώ στη κορυφή του ΔΣ με μη εκτελεστικές αρμοδιότητες τοποθετήθηκε ο Γιώργος Μυλωνογιάννης. Στο site της δικηγορικής εταιρείας FDMA διαβάζω:
«Ο Γιώργος είναι εκ των Ιδρυτών Εταίρων της FDMA. Είναι επικεφαλής του τμήματος διαιτησίας και δημόσιων συμβάσεων της Εταιρείας. Οι τομείς δραστηριότητάς του επικεντρώνονται στο εμπορικό δίκαιο, το φορολογικό δίκαιο, το δίκαιο της ΕΕ, τις δημόσιες συμβάσεις και τη διαιτησία. Στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων, παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες και εκπροσωπεί ημεδαπούς και διεθνείς πελάτες σε διαπραγματεύσεις συμβάσεων, καθώς και σε δικαστικές διαμάχες και διαιτησία. Η εμπειρία του περιλαμβάνει την προετοιμασία των διαπραγματεύσεων, τη σύνταξη και των έλεγχο συμβάσεων, την υποβολή αιτήσεων διαιτησίας. (…) Από τον Σεπτέμβριο του 2019 είναι Νομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού».
Στο ΔΣ της εταιρείας συμμετέχει ως εκτελεστικό μέλος και ο μηχανολόγος μηχανικός Δημήτρης Κονδύλης, διευθύνων σύμβουλος στις εταιρείες Interchart Shipping Inc και Ship Procurement Services.
Ως ανεξάρτητα, μη εκτελεστικά μέλη συμμετέχουν επίσης η Αθηνά Χατζηπέτρου, η οποία σήμερα είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, που αποτελεί μια μετεξέλιξη του ΕΤΕΑΝ και ο Κωνσταντίνος Τούμπουρος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της τεχνικής και εταιρείας διαχείρισης ακινήτων Temco AE.
Στο νέο Δ.Σ της ΕΛΛΑΚΤΩΡ κανείς δεν έχει σχέση με το παρελθόν της εισηγμένης εταιρείας, ούτε κάποιας μορφής σχέση με τους παλαιούς μετόχους. Στο πλαίσιο αυτό – δηλαδή στο περιβάλλον όπου κυριαρχούν οι επιλογές των Ολλανδών επενδυτών-θα πρέπει να αναζητηθούν οι νέες ισορροπίες αλλά και η νέα στρατηγική – μια στρατηγική που δεν δεσμεύεται από το παρελθόν αλλά και τα όρια των σημερινών δραστηριοτήτων της εταιρείας.