Δύο υπουργοί (Βούλτεψη, Ντινόπουλος) μέλη της ΕΣΗΕΑ, αποδοκιμάσθηκαν χθες από μερίδα δημοσιογράφων, όταν πήγαν να ψηφίσουν σε κάποιες εκλογές του συνδικαλιστικού μας σωματείου. Η απορία μου εύναι άλλη: είναι λογικό, δημοσιογράφοι που έγιναν υπουργοί να μπορούν να ασκούν συνδικαλιστικά τους δικαιώματα ως δημοσιογράφοι; Η πρακτική λέει πως ναι. Το σωματείο επέτρεψε αυτή την τακτική, η οποία προβλέπεται από το καταστατικό το οποίο δεν έχει αλλάξει.
Η στοιχειώδης δεοντολογία, απαντά αρνητικά. Δεν είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος όταν ορκίζεται υπουργός ή βουλευτής να έχει το δικαίωμα να ψηφίσει για εκπροσώπους ενός σωματείου στο οποίο ανήκε. Να διατηρεί δηλαδή το ίδιο συνδικαλιστικό δικαίωμα μ' έναν εν ενεργεία δημοσιογράφο. Είναι τουλάχιστον σουρεαλιστικό. Και αντιφατικό. Και σίγουρα συνδέεται με τη διαπλοκή κομμάτων με δημοσιογράφους. Δυστυχώς, όλων των κομμάτων.
Βέβαια, στο σωματείο μας τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Το δικαίωμα να ψηφίζουν δεν το χάνουν ούτε καν οι δημοσιογράφοι που έχουν γίνει εκδότες, εργοδότες των δημοσιογράφων δηλαδή. Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο να πηγαίνεις να ψηφίσεις για ένα θέμα που αφορά τη στάση του σωματείου σου, για παράδειγμα απέναντι σε μια συγκεκριμένη εργοδοτική συμπεριφορά, και στη διπλανή κάλπη να συναντάς έναν εκδότη ο οποίος ψηφίζει για το ίδιο θέμα! Η φράση «ωραία ατμόσφαιρα» στην απόλυτη έκφρασή της.
Όσοι αναρωτιούνται γιατί οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία τους, μπορούν εύκολα να αναζητήσουν μερικές καλές αιτίες στα δύο προαναφερόμενα παραδείγματα. Τα οποία, προφανώς, αφορούν λίγους δημοσιογράφους. Aυτοί οι λίγοι, ωστόσο, είναι ικανοί για να δημιουργήσουν μια εικόνα ισοπεδωτικής γενίκευσης…