Την ημέρα που ο Παπανδρέου έφτιαχνε κόμμα, ο Σαμαράς έλεγε πως με ΣΥΡΙΖΑ θα πεινάσουμε και ο Τσίπρας υποδεχόταν τον Βουδούρη και τον Παραστρατίδη στα ψηφοδέλτια και όλοι είχαμε κάτι να πούμε για τις εκλογές που έρχονται και όσα θα συμβούν μετά από αυτές, ήρθε αυτή η γαμημένη είδηση από τον Έβρο.
Έλεγε, η είδηση, πως ένα τετράχρονο κοριτσάκι παρέμεινε για περισσότερες από 10 ώρες δίπλα στο άψυχο σώμα του πατέρα του προσπαθώντας να προφυλαχθεί από την παγωνιά. Παιδί ενός 32χρονου Σύρου που προφανώς αναζήτησε να έρθει στη χώρα μας για κάτι καλύτερο. Πού να ήξερε πως δεν έχουμε χρόνο για τέτοια τώρα. Έχουμε προεκλογική περίοδο, τρολιές, σχόλια, μικρούς εμφύλιους, κόμματα να γεννιούνται, υποσχέσεις να δίνονται, φόβους για την ευημερία μας να διαχειριστούμε, έχουμε ένα μικρό προεκλογικό πανηγύρι.
Αν και φοβάμαι πως γενικά δεν έχουμε χρόνο για τέτοια, ακόμα και τις περιόδους τις πιο ήσυχες. Ούτε εμείς, αλλά ούτε και οι Ευρωπαίοι που καυχώνται για τον πολιτισμό της ηπείρου. Μια ήπειρος, που αφού πρώτα συμβάλλει με την παρουσία ή την απουσία της στη δημιουργία εστιών πολέμου και εξαθλίωσης σε τρίτες χώρες, μετά φτιάχνει Δουβλίνα 2 και άλλες τέτοιες συνθήκες, ώστε να κρατήσει το πρόβλημα μακριά. Όσο μακριά γίνεται για να μετατραπούν μεν κάποιες λίγες πόλεις σε αποθήκες μεταναστών, αρκεί να βρίσκονται σε αποστάσεις ασφαλείας.
Η αξιολόγηση των ειδήσεων, σε μεγάλο βαθμό αναδεικνύει και τις αξίες των ανθρώπων, τα σημαντικά κάθε εποχής, το επίπεδο και την ιεράρχηση των κοινωνιών. Το γεγονός ότι η είδηση με το 4χρονο κοριτσάκι πλάι στον νεκρό πατέρα του, χώρεσε σε μερικά μονόστηλα στη χώρα μας και προφανώς σε κανένα στις υπόλοιπες της πλούσιας Ευρώπης, μας τα λέει όλα…