Πέμπτη 13-01-2011. Δύο ελικόπτερα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού εκτελούσαν τη πτήση Κοτρώνι- περιοχή Κέας. Ενώ επρόκειτο για μια απλή πορεία ρουτίνας, εντελώς απρόσμενα οι πιλότοι βλέπουν το ραντάρ του σκάφους να «τρελαίνεται»! Η σιλουέτα ενός υποβρυχίου είναι εμφανέστατη και αμέσως οι πιλότοι ενημερώνονται από τη Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού ότι σίγουρα δεν πρόκειται για ελληνικό υποβρύχιο. Οι πιλότοι αρχικά αιφνιδιάζονται καθώς ο απρόσκλητος επισκέπτης επιχειρούσε τόσο κοντά στην ηπειρωτική Ελλάδα, σε απόσταση μικρότερη των 6 ναυτικών μιλίων, ενώ κινείται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας κατά παράβαση.
Αμέσως τα δύο ελληνικά ελικόπτερα, ειδικά να εντοπίζουν και να καταστρέφουν υποβρύχια, αρχίζουν να καταδιώκουν το τουρκικό, όπως αποδείχτηκε, υποβρύχιο. Ο Τούρκος διοικητής είναι απελπισμένος, εκτελεί ελιγμούς, μειώνει ταχύτητα, μετά επιταχύνει, προσπαθεί να κρυφτεί στο χαραδρωμένο βυθό ενώ αντί να πάει ανατολικά τραβάει βόρεια!! Μέσα στην αναποφασιστικότητα του για ένα πράγμα είναι σίγουρος: ανά πάσα στιγμή τα ελληνικά S-70 B-6 Aegean Hawk μπορούν να αφήσουν τον ίδιο και το πλήρωμά στο πάτο του βυθού για πάντα με τις τορπίλες τους.
Μετά από δύο ώρες καταδίωξης οι Έλληνες πιλότοι βλέποντας τη τρελή-τυφλή κούρσα του υποβρυχίου φοβούνται μην «αυτοτραυματιστεί» λόγω του πανικού του, δημιουργώντας έτσι θερμό επεισόδιο. Συνεπώς, ζυγίζοντας ορθά τη κατάσταση, αφήνουν ένα διάδρομο για να μπορέσει να περάσει το υποβρύχιο και να φύγει ανενόχλητο.
Η πτήση των δύο ελληνικών ελικοπτέρων ήταν ρουτίνα. Η επιχειρησιακή δράση του υποβρυχίου τόσο κοντά μας ήταν και αυτή μια ρουτίνα των Τούρκων. Αν αυτές οι δύο ρουτίνες ενωθούνε καμιά φορά υπάρχει κίνδυνος να έχουμε μια «ωραία» περιπέτεια!! Έτσι δεν θα βαριόμαστε… αλλά μπορεί να κλαίμε.
*Ο Βαγγέλης Γεωργίου είναι δημοσιογράφος
Προηγούμενα άρθρα του Βαγγέλη Γεωργίου:
Αϊτή: δύσκολη αναγέννηση
Ζέτα Δούκα: η υποκριτική ως θεραπεία για τη νευρική ανορεξία;