Δυστυχώς ή ευτυχώς έπρεπε να κάνω κάποια τηλεφωνήματα. Η ημέρα της εκπομπής με θέμα την σχολική βία, γνωστό ως bullying, πλησίαζε και οι «Πρωταγωνιστές» επικοινωνούσαν με ψυχολόγους, εγκληματολόγους, υπηρεσίες, υπουργεία, αστυνομίες και πάει λέγοντας. Έπρεπε όμως να μιλήσουμε και με τους μάχιμους εκπαιδευτικούς για να μας πούνε από πρώτο χέρι το τι πραγματικά συμβαίνει στα ελληνικά προαύλια. Έχοντας λοιπόν συγκεκριμένες πληροφορίες για κάποια σχολικά ιδρύματα ξεκίνησα να χτυπάω τον αριθμό τους…
Το πρώτο είχε κωδικό Φθιώτιδας. Παίρνω τηλέφωνο και το σηκώνει μια κυρία η οποία ήταν και η διευθύντρια του εν λόγω λυκείου. Την ρώτησα λοιπόν αν ευσταθούν τα διάφορα δημοσιεύματα περί κακοποίησης ενός «ιδιαίτερου» μαθητή από κάποιους συμμαθητές του. Η κυρία ανεβάζει volume: “Ποιος είστε εσείς κύριε, δεν ξέρω ποιος είστε”. Και της επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ποιος είμαι και από πού τηλεφωνώ. “Κυρία (Μπιπ) μα γιατί κάνετε έτσι, μήπως τρέχει όντως τίποτα;”. Αυτή φρίκιασε: “Μη στρεψοδικείτε!!!”. Εν τω μεταξύ η τοπική κοινωνία γνώριζε τα πάντα, ακόμα και οι συνάδελφοι του άλλου σχολείο. Η δεύτερη επαφή ήταν πιο εντυπωσιακή. Τηλεφωνώ σε ένα Επαγγελματικό Λύκειο της Αθήνας. Αφού ενημερώνω το λυκειάρχη και τα σχετικά τον ρωτάω: “Έχετε κρούσματα σχολικού τραμπουκισμού ή είχατε ποτέ στο παρελθόν;”. Ο κύριος μου αποκρίνεται ότι δεν έχουν. Έλα όμως που εκείνη τη στιγμή έπαιζα με το ποντικάκι και googlaρω το εν λόγω λύκειο και τι βλέπω όλως τυχαίως; “Μαθητές του (…) Λυκείου ξυλοκοπήσανε αλλοδαπούς το 2009”. Και όταν του λέω αν ισχύει η είδηση του ανέβασα τη πίεση, και κείνος δυναμώνοντας volume στο φουλ μου κράζει εμφαντικά: “Kαι τι θέλετε να κάνω κύριε ΒΑΓΓΕΛΗ, να συνοδεύω τους μαθητές εκτός σχολείου;;;”. Στην αρχή αιφνιδιάστηκα και του απαντάω “γιατί φωνάζετε κύρε (Μπιπ); Σας μιλάω πολύ όμορφα από την αρχή και σεις είστε πολύ εκνευρισμένος”. H αλήθεια είναι ότι θυμήθηκα την τσατίλα του πατέρα μου σε τέτοιες περιπτώσεις και ανέβασα και γω λίγο τόνο να τον υπερκαλύψω. Η κατάληξη της συζήτησης αποδεικνύει ότι είτε ψάρωσε είτε ότι θυμήθηκε πόσο «ξεχωριστός» εκπαιδευτικός είναι κάνοντας μου την πρόταση «ματ». “Κύριε Γεωργίου αν θέλετε ελάτε με τους Πρωταγωνιστές να δείτε τις βιοκαλλιέργειες που πραγματοποιούμε μέσα στο σχολείο μας”. Τα έχετε λύσει «όλα» και κάνετε βιοκαλλιέργειες, του απαντάω και τέλειωσε εκεί η σουρεάλ κουβέντα με ένα ανεπαίσθητο γελάκι του.
Συνάντησα διευθυντές που με ενημέρωσαν τι τρέχει στο σχολείο τους ενώ υπήρχαν άλλοι που αρνήθηκαν με τακτ να βοηθήσουν. Είναι δικαίωμα του κάθε διευθυντή να αρνηθεί αλλά το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς «τρελαίνονται» όταν τους μιλάς για τέτοια περιστατικά στο σχολείο τους μου εγείρει υποψίες. Στην Ελλάδα είναι καταγεγραμμένο ότι ο ένας στους δέκα μαθητές έχει πέσει θύμα bullying ενώ στη Κύπρο οι πέντε στους 10. Φυσικά οι αριθμοί αυτοί αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Ένα παγόβουνο που συντηρείται -και- από διεκπεραιωτές εκπαιδευτικούς που τσιτώνουν όταν τους θίγεις αυτό που βρίσκεται κάτω από το νερό.
ΥΓ: Επικοινωνήστε με την Ε.Ψ.Υ.Π.Ε www.epsype.gr και μιλήστε με τους ανθρώπους εκεί. Είμαι σίγουρος ότι εκείνοι βοηθήσουν.