Η περιβόητη Λίστα Λαγκάρντ είναι αναγνωστικό 1ης Δημοτικού συγκρινόμενη με τη Λίστα Τσίπρα, που είναι ολάκερος τόμος, και περιέχει τα ονόματα των δεκάδων, ή και εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που έβγαλαν τα λεφτά τους από τη χώρα από την ημέρα που κυβερνά η «Πρώτη Φορά Αριστερά». Αν και, η αλήθεια να λέγεται, πολλά ευρώ έκαναν φτερά και τα τελευταία 5 χρόνια.
ΔΕΝ ισχυρίζομαι ότι έφυγαν παράνομα όλα αυτά τα χρήματα. Λέω όμως ότι η «φυγή» τους είναι αποτέλεσμα της απώλειας της εμπιστοσύνης των πολιτών στην ίδια τους τη χώρα. Και αυτή είναι μια χρεοκοπία πολύ πιο επονείδιστη (όπως το ‘χει και η λεξικολογική μας μόδα) από τη δημοσιονομική τής Ελλάδας.
ΚΑΠΟΙΟΙ, ασφαλώς, τα φυγάδευσαν για φορολογικούς λόγους. Θεμιτό είναι και αυτό, αρκεί να έχουν αποκτηθεί νόμιμα, και να έχουν πληρωθεί στην Ελλάδα και οι αναλογούντες φόροι.
ΣΕ μία χώρα όμως που αλλάζει συχνότερα τους φορολογικούς της νόμους απ’ ό,τι η Ιμέλντα Μάρκος τα περίπου 3.000 ζευγάρια παπούτσια που λέγεται ότι έχει στη συλλογή της, γιατί να θεωρείται «προδότης» εκείνος που παίρνει τα λεφτά του και φεύγει επειδή ζητά το αυτονόητο (δηλαδή, ένα σταθερό επιχειρηματικό και ειρηνικό κοινωνικό κλίμα), και δεν είναι τέτοιος εκείνος που δημιούργησε και επέβαλε αυτήν την ανωμαλία που λέγεται «σύγχρονο ελληνικό κράτος»;
ΠΡΙΝ έρθει η «τρόικα», οι ίδιοι οι πολίτες της Ελλάδος έχουν κάνει bailout τη χώρα εκατοντάδες φορές. Χωρίς κανένα μνημόνιο. Χωρίς καμία επιστροφή των χρημάτων τους. Χωρίς αντίκρισμα.
ΜΕ άπειρες έκτακτες εισφορές που μεταποιήθηκαν σε μόνιμες. Επιδόματα αλληλεγγύης που ξεκίνησαν να δίδονται σε λίγους και έχοντες πραγματική ανάγκη, και κατάντησαν με συνδικαλιστικά πραξικοπήματα και εκβιασμούς να διατίθενται σε ολόκληρα μπλοκ πελατών, που δεν άργησαν να τα ονομάσουν κεκτημένα, και να τα θεσμοθετήσουν.
ΔΕΝ πάει καιρός, θα ‘ναι 1 χρόνος αν θυμάμαι καλά, που έλαβα ειδοποίηση από το λογιστήριο της ΕΡΤ (που δεν είχε επαναλειτουργήσει και ήταν ακόμα ΝΕΡΙΤ!), ότι εκκρεμεί μία οφειλή μου στο παλιό μαγαζί, για «επίδομα αλληλεγγύης» προς συναδέλφους των οποίων κάποιες συμβάσεις δεν είχαν ανανεωθεί και έμειναν χωρίς δουλειά.
Το «ειδοποιητήριο» το έλαβα σε μία στιγμή που και εγώ δεν είχα δουλειά και, ευτυχώς, για λόγους που έχουν να κάνουν με την προσωπική μου αξιοπρέπεια, κανείς δεν διεκδίκησε και για μένα επίδομα αλληλεγγύη. Θα το θεωρούσα προσβολή και πρόκληση. Όχι δικαίωμα.
ΣΤΗΝ τελική ευθεία προς το πιο γελοίο δημοψήφισμα που έχει γίνει ποτέ σε χώρα, η φυγή κεφαλαίων (σε χρήμα και σε ανθρώπινη αξία) συνεχίζεται και θα ενταθεί, εκτός και εάν επιβληθεί, όπως αναμένεται έλεγχος συναλλαγών.
Την αξιοπρέπεια, που τώρα οικειοποιούνται και εμπορεύονται ως σύνθημα εκείνοι που ουδέποτε την είχαν, την έχουν καταρρακώσει στην Ελλάδα χρόνια τώρα, μέχρι και σήμερα, όσοι ως κυβέρνηση ή και αντιπολίτευση κυριάρχησαν στον πολιτικό στίβο της. Τη στραπατσάρισαν πολύ πριν έρθουν η τρόικα, οι θεσμοί, τα μνημόνια και τα προτεινόμενα μέτρα τους.
Η αξιοπρέπεια δεν αποκτά ουσία με το να γίνει σύνθημα, ατάκα, πλακάτ, πανό και πρωτοσέλιδο πόστερ για επαναστατικά δωμάτια. Κερδίζεται και στεριώνει με πράξεις που ανεβάζουν και σέβονται τον άνθρωπο.
ΟΥΡΕΣ έξω από τα ΙΚΑ είχαμε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σπρωξίματα στις ουρές… από ανέκαθεν. Δικαστικές υποθέσεις να φτάνουν στο ακροατήριο και να τελεσιδικούν πριν από την παρέλευση δεκαετίας, δεν θυμάμαι πολλές. Παιδί που να μην έχει αναγκαστεί να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα δεν ξέρω. Κυβέρνηση που να μην έχει διορίσει αξιοκρατικά έναν συρφετό υπαλλήλων, δεν υπάρχει. Πολλούς, που να μην έχουν συμπράξει ενεργητικά ή παθητικά σε φοροδιαφυγή, δεν γνωρίζω. Ιδιοκτήτη που να δηλώνει όλο το ποσό του ενοικίου που παίρνει για το σπίτι ή το κατάστημά του γνωρίζω, αλλά ως εξαίρεση. Πανεπιστήμιο που να μοιάζει με τέτοιο, δείξτε μου το. Αυτοκίνητο που να μην το βαραίνουν εκατό φόροι δεν έχω δει να κυκλοφορεί. Επένδυση που να έχει προχωρήσει χωρίς να μην αναθεματίσει ο επενδυτής την ώρα και τη στιγμή που ξεκίνησε την προσπάθεια, δεν θα βρεις πουθενά. Θεσμούς που να μην έχουμε σεβαστεί, δεν έχουν απομείνει. Μας φταίνε τώρα οι άλλοι;
ΤΟΤΕ, κυβερνούσαν οι δικές μας τρόικες. Μεσουρανούσαν οι δικοί μας «θεσμοί». Σε ιδιωτική υπόθεση και επιχείρηση ολίγων είχαμε μετατρέψει (και ακόμα το κάνουμε) σχεδόν κάθε δημόσια υπηρεσία. Είχαμε όμως, αξιοπρέπεια περισσή, διότι άλλοι μας πλήρωναν τον λογαριασμό!
ΤΩΡΑ που μας είπαν «πληρώστε και ‘σεις», τη χάσαμε.
Και πάμε σε δημοψήφισμα για να την ξαναβρούμε!…