Είχα μείνει εκεί στην οδό Όθωνος, προχθές το μεσημέρι, να παρακολουθώ τους ένστολους καθώς με αργό βήμα είχαν πάρει τον ανήφορο για να φθάσουν μέχρι τη Βουλή. Με πλακάτ, αυτοκίνητο με μεγάφωνα, κι εκείνοι πειθαρχικά να επαναλαμβάνουν τα συνθήματα που πέταγε η ντουντούκα στον αέρα. Τα δύο συνθήματα που θυμάμαι πιο πολύ ήταν το «Είπα, είπα-ξείπα, δεν υπάρχει τσίπα» και το δεύτερο, και πιο περίεργο για εμένα, ήταν το «Προστατέψτε αυτούς που σας προστατεύουν». Ποιοι προστατεύουν άραγε ποιον και από ποιους; Δεν είμαστε όλοι ένα; Εδώ σαν να υπάρχει κάποιο κλείσιμο του ματιού ή κάνω λάθος; Προστάτες και προστατευόμενοι φτιάχνουν ένα δικό τους μικρό, ξεχωριστό σύμπαν; Και μήπως κάνω λάθος επίσης που επιμένω ότι από τη μια οι ένστολοι, ιδιαίτερα αυτοί που διαχειρίζονται μαζί με τους πολιτικούς τις αμυντικές δαπάνες, δεν δέχονται να τους θίξεις τον πατριωτισμό τους αλλά εκεί με τις προμήθειες ξεχνούν λίγο την «πατρίδα»;
Ένας γνωστός μου, αν και δυσαρεστημένος για όσα είχα γράψει άλλη φορά για τους ένστολους, μου επιβεβαίωσε πως μετά την κατάρρευση της Ανατολικής Γερμανίας είχαν βρεθεί αποθήκες γεμάτες με οπλισμό που μας τον έδιναν οι Γερμανοί δωρεάν για να αποφύγουν τη συντήρηση, αλλά εμείς θέλαμε να πάρουμε άλλον για να πληρώσουμε και να προκύψουν φυσιολογικά και τα δωράκια όπως συνηθιζόταν. Το θυμήθηκα χθες πάλι, γιατί η Εφημερίδα των Συντακτών αποκάλυψε πως κοντά στα 150 εκατομμύρια ευρώ ετοιμάζονται, με τη συνενοχή του ΓΕΕΘΑ, να πάνε για την προμήθεια άχρηστου εξοπλισμού ή εξοπλισμού που θα μπορούσε να κατασκευαστεί στην Ελλάδα, φυσικά φθηνότερα. Και απορώ, πώς δεν βρίσκονται κάθε φορά, σε κάθε σκανδαλώδη προμήθεια μερικοί πατριώτες στρατιωτικοί, έστω ανώνυμα, δεν ψάχνουμε για υπερ-ήρωες, να στείλουν ένα γράμμα και να μας προειδοποιούν για τα κατορθώματα των πολιτικών και στρατιωτικών τους προϊσταμένων; Μήπως μαζί τα τρώνε; Είναι τόσο πιο έξυπνοι από εμάς τους υπόλοιπους και τα βρίσκουν με τους αμαρτωλούς πολιτικούς; Εκεί κάπου μήπως πηγαίνει και το σύνθημα που μου έκανε εντύπωση; Μήπως εννοείται και ένα αόρατο «θα» μετά το ορατό «που»; Σε ποιους δεν υπάρχει τσίπα;
Από την άλλη, στον στρατό μας έχουμε και στιγμές όπου η πλάκα ανακατεύεται τόσο υπέροχα με τη σοβαρότητα, που μένεις να κοιτάζεις άφωνος. Γιατί είδα κι εγώ το τρίλεπτο από την εκπαίδευση στρατιωτών-λοκατζήδων όπου κάνοντας αδιάκοπο σημειωτόν επαναλαμβάνουν ένα υπέροχο ποίημα, που εκφωνεί τους στίχους του πρώτα ο εκπαιδευτής, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει μετεμψύχωση. Και Ελύτης και Σεφέρης μαζί έχουν μπει στο σώμα κάποιου νέου ποιητή, αυτή τη φορά, με στολή.
Υπέκλεψα κάποιους στίχους, τους πιο ευπρεπείς, διότι στο τέλος η βακχεία των στρατέων μας εκτρέπεται σε σεξουαλικές υποσχέσεις και διηγήσεις όχι κατάλληλες για αναδημοσίευση, και τους προσφέρω προς απόλαυση του κάθε ρέκτη αναγνώστη:
Εκεί ψηλά, στα βόρειά,
Στην Πόοοολη,
Την Πόλη που μου πήρανε,
Εγώ τη θέλω πίσω,
Να μπω μές’ την Αγιά Σοφιά,
Τούρκο να μην αφήσω
ΛΟΚ ΛΟΚ ΛΟΚ
Ήταν ένα καράβι, αρματαγωγό
Από την Κύπρο σάλπαρε
Να σπείρει πανικό
Πάει παραλία
Στη μικρά Ασία
Να σπείρει φλόγες και φωτιά
σε όλη την Τουρκία
κατέβηκαν μια βάρκα λοκατζήδες
με ηθικό ατσάλι
με ηθικό ατσάλι
και όποιον Τούρκο βρήκανε
του πήραν το κεφάλι
και τα’ άλλα παλικάρια
σκοτώθηκαν παιδιά
στο δρόμο για ν’ ανοίξουνε για την Αγιά Σοφιά
Πού θ’ ανάψουμε κεριά;
Μέσα στην Αγιά Σοφιά
Πού θ’ ανάψουμε κεριά;
Μέσα στην Αγιά Σοφιά
Λόκατζής, στο βουνό
Χωρίς φαΐ χωρίς νερό
Μόνο αίμα και τι αίμα
Τουρκικό, τουρκικό
Σκοπιανό, αράβικό, αλβανικό
Αίμα νάναι κι ό,τι νάναι
Τα G3 να βαράνε
Καταλαβαίνετε από τα παραπάνω ότι είμαστε σε καλά χέρια. Και αν είναι αλήθεια ότι μπορεί στη θέση του κ. Αβραμόπουλου να πάει ο κ. Καρατζαφέρης τότε θα προκύψει και χειμερινό Δελφινάριο, που θα είναι εκεί, ανεβαίνοντας τη Μεσογείων αριστερά, στα μεγάλα κτίρια…