Είναι άλλη μια είδηση που ίσως να καλύφθηκε από τα εκλογικά αποτελέσματα, τις ψήφους και τις κάλπες: Το Μουσείο της Ακρόπολης πήρε το βραβείο του καλύτερου μουσείου στον κόσμο, δια χειρός της Ένωσης Δημοσιογράφων Τουριστικών Συντακτών Μεγάλης Βρετανίας!
To βραβείο παρέλαβε ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Γιώργος Νικητιάδης, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Ο υφυπουργός, δήλωσε ότι με τη βράβευση αυτή έπεσε και το τελευταίο τείχος, δίνοντας νέα ώθηση στην υπόθεση της επιστροφής των Μαρμάρων στην Ελλάδα.
Είναι δεδομένο ότι αν δεν ζούσαμε εν μέσω εκλογών, πρώτον, πολλοί θα έμεναν στο ειρωνικό της υπόθεσης: «Βρετανοί που μας χρωστάνε τα Μάρμαρα, μας δίνουν βραβείο. Αφού έχουμε τόσο καλό Μουσείο, δεν μας επιστρέφουν και αυτά που μας έκλεψαν;». Δεύτερον, πολλοί θα έβλεπαν θεωρίες συνομωσίας και θα έλεγαν «μας έδωσαν το βραβείο για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια ή για να μας ειρωνευτούν». Τρίτον, αν δεν είχαμε να ασχοληθούμε με το νόημα και το μήνυμα των εκλογών, θα φούντωνε ξανά η συζήτηση περί της επιστροφής τους στη χώρα μας.
Αν τα Μάρμαρα επιστρέψουν, κάποια στιγμή, δεν θα ήθελα αυτό να συμβεί υπό το πλαίσιο «αλλαγής ιδιοκτήτου». Η άποψή μου – και, φυσικά, θέλω και τη δική σας στα σχόλια – είναι ότι δεν πρέπει να εμπλέκονται με ιδιοκτησίες τα Μάρμαρα. Τα Μάρμαρα έχουν τόπο που τα γέννησε, που τα δημιούργησε, τότε που ειπώθηκαν οι έννοιες του κάλλους, του μέτρου, της ομορφιάς, την εποχή των σοφών Ελλήνων, των πάνσοφων δημιουργών που κέρδισαν το στοίχημα της τελειότητας, της αισθητικής.
Οι Έλληνες – πόσω μάλλον οι νεοέλληνες – δεν είμαστε ιδιοκτήτες τους, η Τέχνη δεν έχει κύρηδες, ζούμε όμως στον τόπο όπου οι πρόγονοί μας τα δημιούργησαν, εδώ που ο Πολιτισμός είναι, πλέον, κάτι πολύ μακρινό.
Να τα πάρουμε τα Μάρμαρα, λοιπόν, αλλά όχι από εγωισμό, όχι από καπρίτσιο, αλλά όπως ήθελε και θα ήθελε η Μελίνα. Και αυτός ο αγώνας να είναι συνεχής και όχι να θυμόμαστε ότι διεκδικούμε τα Μάρμαρα, μέσω μιας βράβευσης.
Και μην πει κάποιος – σε μια επίδειξη επιχειρημάτων ότι «είναι δικά μας και τα θέλουμε πίσω, γιατί πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα μας», γιατί έχω έτοιμη ερώτηση: Γιατί η χώρα μας δεν διεκδικεί (και) την επιστροφή της Νίκης της Σαμοθράκης, που υπέροχα στέκει στο Λούβρο;