Δεν έχει περάσει μια εβδομάδα από την μέρα που παραλίγο να εμπλακώ ως επιβάτης σε ένα τροχαίο ατύχημα. Ένα μηχανάκι εμφανίστηκε από το πουθενά και μ' έναν ελιγμό της τελευταίας στιγμής κατάφερε να αποφύγει το φτερό του ταξί στο οποίο επέβαινα και να ευθυγραμμιστεί ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα. Ο οδηγός του δίκυκλου χωρίς κράνος και με το ένα χέρι να κρατάει το τιμόνι καθώς στο άλλο βαστούσε καφέδες, τους οποίους προφανώς πήγαινε να παραδώσει. Λίγες φωνές, λίγος εκνευρισμός, λίγο μούδιασμα και ύστερα καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Ο ταξιτζής συνέχισε τη μουρμούρα, κάτι που νομίζω πως αντιστοιχούσε επιγραμματικά σε «κοίτα το μαλακισμένο, να καταστραφεί η ζωή σου από το πουθενά, σε μια στιγμή». Ήθελα να του πω πως τον καταλαβαίνω. Έχουν σκοτωθεί δυο στενοί φίλοι σε τροχαία και δεν μπαίνω καν στον κόπο να αναφέρω πόσοι συγγενείς και φίλοι έχουν τραυματιστεί στο παρελθόν. Να μη μπείτε κι εσείς στον κόπο να σκεφτείτε τα δικά σας στατιστικά. Ας πούμε πως για την Ελλάδα, τα τροχαία είναι ό,τι και ο πίνακας «ο Γέρος με το τσιμπούκι»: παράδοση.
Σε αυτή την παράδοση, λοιπόν, το διαφημιστικό σποτ του DOE που προβάλλεται τις τελευταίες ώρες στη Β. Ιρλανδία για την ευαισθητοποίηση του κοινού, δεν θα είχε καμιά τύχη. Πρόκειται για ένα από τα πολλά σποτ που θα προβληθούν στο πλαίσιο του στρατηγικού πλάνου για την οδική ασφάλεια ως το 2020, στη Β. Ιρλανδία. Εν συντομία, το σποτ επισημαίνει πως από το 2000 έχει αφανιστεί κατ' αντιστοιχία μια ολόκληρη τάξη δημοτικού λόγω τροχαίων ατυχημάτων. Σας το γράφω συνοπτικά και στεγνά, αν και οι σκηνές, όπως υποστηρίζουν αρκετοί και καταγγέλουν περισσότεροι, είναι αρκετά σκληρές. Γι' αυτό τον λόγο μάλιστα, έχει απαγορευτεί η προβολή του πριν τις 9 μ.μ.. Η απαγόρευση είναι και το βασικό επιχείρημα των επικριτών του σποτ για τη γραφικότητα των σκηνών του: πώς θα καταφέρεις να ευαισθητοποιήσεις το κοινό όταν δεν μπορείς καν να το προβάλεις χωρίς περιορισμούς;
Αναρωτιέστε τι θα γινόταν στην Ελλάδα; Αν θα υπήρχαν αντιδράσεις; Αν θα σόκαραν οι σκηνές του; Αδικώς ταλαιπωρείστε. Το σποτ του DOE ακουμπάει σε νούμερα που θα έπρεπε να ζηλεύουμε: Στην Β. Ιρλανδία, με βάση τα επίσημα στοιχεία, τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα από την αρχή του χρόνου έως σήμερα ανέρχονται στα 32. Τα αντίστοιχα για την Ελλάδα είναι 308. Πώς να σοκαριστούμε, λοιπόν; Ή μάλλον, η πιο σωστή ερώτηση είναι: Πόσο splatter χρειαζόμαστε, τελικά, στα σποτ μας για να αφυπνιστούμε;