Περίπου 250 μετανάστες, προερχόμενοι κυρίως από τη Β. Αφρική, έφτασαν τα ξημερώματα της Δευτερας στη Νομική, όπου αποφάσισαν να παραμείνουν μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημα τους για χορήγηση της άδειας παραμονής στη χώρα μας. Σύσσωμη η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και του Τύπου καταδίκασαν τη «κατάληψη» των μεταναστών προβάλλοντας μία σειρά επιχειρημάτων: από τα ξενόφοβα συνθήματα του στυλ «ήρθαν οι βρωμιάρηδες και τώρα μένουν και στα πανεπιστήμια» μέχρι και τις φοιτητικές παραταξιακές «ανησυχίες» της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ ότι δεν θα γίνουν τα μαθήματα και η εξεταστική. Επειδή, όμως, και η υποκρισία έχει τα όρια της, ας κάνω εδώ μία μικρή παρένθεση.
Τον Ιανουάριο του 2009, ως φοιτητής στο πολιτικό τμήμα της Νομικής, είχα επισκεφτεί με άλλους συναδέλφους μου, τον τότε πρύτανη Χρ. Κίττα για να δώσει απάντηση στην απορία μας σχετικά με το πότε θα παραδοθεί το κτήριο στη Σόλωνος στους φοιτητές. Ο πρύτανης, μας είχε διαβεβαιώσει, τότε, ότι σε τρεις με τέσσερις μήνες, το πολύ μέχρι το επόμενο εξάμηνο, θα «μπούμε στο νέο κτήριο». Τον Ιανουάριο του 2011 το κτήριο είναι άδειο, νεκρό, άχρηστο. Εξαιρούνται ποντικοί, σκύλοι και κάποια λούμπεν στοιχεία.
Στη προκείμενη, όμως. Όποιος κοιτάξει πέρα από τα προφανή, θα συνειδητοποιήσει ότι οι φοιτητές, παραχωρώντας το κενό κτήριο της Νομικής, έπραξαν ορθά. Θα το προχωρήσω και θα πω ότι η κίνηση τους ήταν πολιτικά επιτακτική. Από τη στιγμή που το κράτος αδιαφορεί για τους οικονομικούς μετανάστες, τους πολιτικούς πρόσφυγες και τους αφήνει στο δρόμο όπου εύκολα στρέφονται στην εγκληματικότητα, είναι καθήκον όλων των πολιτών να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Εφόσον το κράτος δεν έχει κέντρα υποδοχής, δεν έχει επιτροπές ασύλου, δεν έχει μεταναστευτική πολιτική, τότε οι ίδιοι οι πολίτες καλούνται να παράγουν πολιτική. Και στο πρόσωπο της φοιτητικής νεολαίας, τον αστάθμητο πολιτικό παράγοντα που ανέκαθεν βρισκόταν στη πρωτοπορία, η πολιτική μετουσιώθηκε, πήρε σάρκα και οστά. Με αυτό το σκεπτικό, οι φοιτητές των τμημάτων της Νομικής έπραξαν το αυτονόητο: δεν άφησαν εκατοντάδες ανθρώπους με πολιτικά αιτήματα στον δρόμο, τους «παραχώρησαν» ένα κενό κτήριο οκτώ ορόφων για να παλέψουν για τα αιτήματα τους.
Οποιοσδήποτε πολιτικά υγιής άνθρωπος δεν θα έπρεπε να εξοργιστεί με τους φοιτητές που έδωσαν «άσυλο» σε διακόσιους εξαθλιωμένους ανθρώπους. Θα έπρεπε να στρέψει τα πυρά του προς το κράτος που δεν τους προσέφερε στέγη (σ' αυτούς και σε χιλιάδες άλλους). Ευτυχώς, που μεγάλη μερίδα της νεολαίας είναι συνειδητοποιημένη και έχει το θάρρος να παίρνει πρωτοβουλίες. Ό,τι δηλαδή δεν κάνει η κυβέρνηση.
ΥΓ: Για να προλάβω τους κακόβουλους, υπενθυμίζω ότι το πανεπιστήμιο ως θεσμός, πέραν του εκπαιδευτικού του χαρακτήρα, είχε ανέκαθεν ρόλο πολιτικό και κοινωνικό καθώς λειτουργούσε ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Επιστήμης και Κοινωνίας. Ας μην το ξεχνάμε αυτό…