«Το κυνήγι ανθρώπων είναι μακράν ανώτερο από τα άλλα είδη κυνηγιού αν λάβει κανείς υπόψη του την απόσταση που χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα». Αυτά έγραψε ο Μπαλζάκ στην «Ανθρώπινη Κωμωδία» το 1843 περίπου. Το ανθρωποκυνηγητό, όπως παρατήρησε ο Gregoire Chamayou, ερευνητής Φιλοσοφίας στο C.N.R.S. στο Παρίσι, αφιερώνοντας μάλιστα ένα ολόκληρο βιβλίο για το θέμα (Les chasses a l’ homme), έχει μιαν αντίφαση που αυτή ακριβώς το κάνει γοητευτικό (όχι σε όλους βέβαια): Κυνηγάς, με το θήραμα να είναι ανώτερης ποιότητας αφού του αναγνωρίζεις ότι είναι άνθρωπος αλλά ταυτόχρονα αμφισβητείς αυτή του την ανθρώπινη υπόσταση και κυρίως τα δικαιώματα που προκύπτουν από αυτήν (οπότε έχεις το ελεύθερο να τον κυνηγήσεις και να το ευχαριστηθείς κιόλας).
Έχουν καταγραφεί σε διάφορες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας αρκετά αξιοπερίεργα ανθρωποκυνηγητά, που όμως η ανάλυσή τους φαίνεται πως δεν μας έχει κάνει καλύτερους. Τον 15ο αιώνα ο Λουδοβίκος ο ΧΙ είχε τη «χαρά» να κυνηγήσει αντί για κάποιο συνηθισμένο θήραμα έναν άνθρωπο. Κάποιο δυστυχή κατάδικο που του είχαν μάλιστα φορέσει την ματωμένη προβιά ενός νιόσφαχτου ελαφιού και μετά από σύντομη καταδίωξη κομματιάστηκε τελικά από τα σκυλιά του βασιλιά.
Και στην αρχαία Σπάρτη είχαμε ανθρωποκυνηγητό των ειλώτων από τους οπλισμένους εφήβους, την Κρυπτεία και εδώ θα αναφέρω την πιο ήπια εκδοχή, όπως την εξηγεί ο κ. Βλάσης Ρασσιάς: «Υπό αυτή την αντίληψη των κρυφών και σιωπηλών κινήσεων του μάχιμου πληθυσμού της Σπάρτης, απαγορευόταν αυστηρά η κυκλοφορία σε μη ενεχόμενους σε αυτές τις κινήσεις, δηλαδή στους κάθε είδους ξένους ή στους μη πολίτες (δηλαδή τους είλωτες). Για την τήρηση της απαγόρευσης φρόντιζαν φρουρές οπλισμένων εφήβων που δεν συμμετείχαν ακόμη στις συνελεύσεις ή τις πολεμικές επιχειρήσεις. Με δεδομένα τα πιο πάνω και με επίσης γνωστό ότι, ούτως ή άλλως, αρκετοί από τους είλωτες ακολουθούσαν στον πόλεμο -ως "παραστάτες"- τους Σπαρτιάτες οπλίτες, είναι φανερό ότι όποιος μη έχων την παραμικρή δουλειά με τα συμβαίνοντα είλωτας βρισκόταν στους δρόμους την ώρα της απαγόρευσης, ουσιαστικά αποτελούσε άμεση απειλή κατασκοπείας και ανατροπής του μη-καταμετρήσιμου των ένοπλων Σπαρτιατών. Αυτή ήταν λοιπόν η περίφημη "Κρυπτεία": αν έπεφτε πάνω στις ενέδρες των έφηβων Σπαρτιατών συλλαμβανόταν και εκτελείτο ως προδότης και εχθρός.».
Το 1725 η κυβέρνηση της Μασαχουσέτης παρακινούσε τους πολίτες να κυνηγήσουν Ινδιάνους δίνοντας 100 λίρες για το κάθε κεφάλι. Και βέβαια το ανθρωποκυνηγητό δεν σταμάτησε εκεί. Γάλλοι κυνήγησαν Ιταλούς εργάτες αργότερα, Χιτλερικοί κυνήγησαν Εβραίους, Αμερικανοί κυνηγούν Ισλαμιστές, αστυνομικοί κυνηγούν μετανάστες. Στην τελευταία αυτή περίπτωση έχουμε το παράδοξο, να έχουν αναπτυχθεί τόσο οι κανόνες προστασίας που παρέχει ένα μοντέρνο κράτος ώστε όταν εμφανιστεί κάποιος ξένος με αδύναμους τίτλους εθνικότητας να είναι ένας άνθρωπος χωρίς δικαιώματα καν, μέσα σε μια κοινωνία με πολλά ατομικά δικαιώματα για τα μέλη της (που πληρούν όμως συγκεκριμένους όρους).
Ο Μπαμπακάρ Ντιαέ από τη Σενεγάλη ήταν ακριβώς ένας τέτοιος. Ο Δήμος Αθηναίων διευκρίνισε ότι: «η Δημοτική Αστυνομία δεν καταδίωξε ούτε είναι στις αρμοδιότητές της να καταδιώκει ή να συλλαμβάνει πρόσωπα, παρά μόνο να κατάσχει παράνομα εμπορεύματα. Ο Δήμος έχει πρόσφατα πραγματοποιήσει ειδικά επιστημονικά σεμινάρια για τα στελέχη της Αστυνομίας του αναφορικά με τη συμπεριφορά και τη μεταχείριση μεταναστών». Δεν παραλείπει μάλιστα στην αρχή να εκφράσει και τη λύπη του για το θάνατο του Ντιαέ.
Δεν θα πάω από τον εύκολο δρόμο να συνταχθώ με την (οργισμένη) άποψη της οργάνωσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των άλλων που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για το θάνατο του Σενεγαλέζου μικροπωλητή. Θα ξεκινήσω από τη στάση του Δήμου και της Αστυνομίας του.
Μέχρι την Κυριακή υπήρχε στο Διαδίκτυο μια ανακοίνωση από κάποια συνδικαλιστική παράταξη των Δημοτικών Αστυνομικών, που έλεγε ότι οι άνδρες της Δημοτικής Αστυνομίας δεν είχαν ανάμειξη στον θάνατο του ανθρώπου αυτού και ειδοποιήθηκαν μιάμιση ώρα μετά για το συμβάν. Αυτή η ανακοίνωση δεν υπάρχει πια.
Υπάρχει η ανακοίνωση του Δήμου που εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο αλλά και το πόσο αμέτοχη είναι η Αστυνομία του στα όσα έγιναν.
Υπάρχει ακόμη η περιγραφή στον ιστότοπο του 984 FM για το πώς έγιναν όλα: «Τραγικό θάνατο βρήκε μετανάστης, χθες βράδυ, στις γραμμές του Ηλεκτρικού, κοντά στο σταθμό του Θησείου. Ο μετανάστης περπατούσε στις γραμμές του ΗΣΑΠ, από Μοναστηράκι αλλά τον χτύπησε το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του» (εδώ). Όποιο σχόλιο και να κάνεις θα χαλάσεις την ακρίβεια της παραπάνω περιγραφής. Αυτός που το έγραψε πάντως δικαιούται να έχει πάρει ήδη προαγωγή, έτσι κ. Διευθυντά του 984;
Δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση που να λέει ότι ο Δήμαρχος ενδιαφέρθηκε να μάθει τι έγινε. Ούτε βέβαια και κάποια εσωτερική έρευνα. Αφού το ανέλαβε η Αστυνομία, για τον Δήμο περισσεύει κιόλας.
Ο νεκρός Σενεγαλέζος αφήνει στην πατρίδα του γυναίκα και δυο παιδιά να τον θυμούνται, κι αυτόν και την Ελλάδα.
Από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι άσχετα και χωρίς να έχει ανάμειξη η Δημοτική Αστυνομία, ο άνθρωπος αυτός περπατούσε πρώτα στη γέφυρα του Θησείου, μετά στρίμωξε τον εαυτό του στο πεζούλι και από εκεί πήδηξε κάτω στις γραμμές και κατά τον (αυτόπτη;) συντάκτη του 984 «περπάτησε και εκεί τον χτύπησε το ρεύμα»!!! Ο λόγος που έκανα όλη εκείνη την εισαγωγή για τη γοητεία και την ιστορικά καταγραμμένη κατ’ επανάληψη προσφυγή στο ανθρωποκυνηγητό από τις οργανωμένες πλειοψηφίες ήταν για να αποενοχοποιηθούμε όλοι μας εδώ στη χώρα σε σχέση με τον θάνατο του Σενεγαλέζου. Και πρώτος από όλους ο Δήμαρχος, που ερμηνεύω την αλαλία του από την Παρασκευή σε σχέση με το θέμα, στον βαθύ συγκλονισμό του. Ο άνθρωπος που λανσαρίστηκε σαν ο Ντι Πιέτρο της Ελλάδας, ο άνθρωπος με τα καθαρά χέρια που ξέρει καλά τις βρωμιές του κρατικού μηχανισμού αν και σήμερα έχει εξελιχθεί σε Ιαβέρη των αθλίων της Αθήνας τώρα μένει βουβός. Κρύβεται πίσω από το λιπόσαρκο σώμα ενός μικροπωλητή λαθραίων. Λαθραίων που ο κ. Δήμαρχος, με τη μεγάλη πείρα του σχετικά με την παρανομία, αφού διετέλεσε συνήγορος του πολίτη, δεν μπορεί να πάει το μυαλό του από πού μπαίνουν. Έλληνες να είναι, Κινέζοι, οι άθλιοι διακινητές τους; Μήπως από το μεγάλο λιμάνι του Πειραιά να μπαίνουν τα εμπορευματοκιβώτια ξέχειλα από μαϊμούδες; Ο κ. Καμίνης, επειδή δεν ξέρει από αυτά. Δεν ξέρει από νονούς των Κέντρων, από παράνομα καταστήματα κλπ, κυνηγάει σθεναρά τα μελαψά βαποράκια ρίχνοντας στάχτη στα μάτια και του μαγαζάτορα-πελάτη-ψηφοφόρου. Και έχει καταφέρει μέχρι τώρα; Το ότι αν συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο μπορεί και να τον δούμε τελικά από τον ρόλο του Ιαβέρη να περνάει σ’ εκείνον του επόμενου Πιγκουίνου-Δημάρχου της Γκόθαμ Σίτι σε ταινία του Μπάτμαν. Θα μας εξηγήσει όμως πριν γιατί εκφράζει τη λύπη του ο Δήμος για τον θάνατο του μικροπωλητή αφού «η Δημοτική Αστυνομία δεν τον καταδίωξε…»; Κι άλλοι πέθαναν μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλά δεν εξέφρασε και γι αυτούς τη λύπη του ο Δήμος.
Η Δημοτική Αστυνομία βέβαια γιατί να θέλει να προστατεύσει την (ανύπαρκτη έτσι κι αλλιώς) φήμη της; Τη δύναμή της δεν την αντλεί από τους Δημότες και την αγάπη τους, αλλά από τον Δήμαρχο και τους πολιτικούς που την έφτιαξαν όπως είναι. Και τώρα πια και από την κολεγιά με τους αδιάφθορους αστυνόμους του υπερ-επιτυχημένου Δένδια.
Και εμείς γιατί να ασχολούμαστε με τον θάνατο ενός 39χρονου αραπάκου; Έχουμε τόσους καθαρόαιμους Έλληνες, δικό μας αίμα, να νοιαστούμε. Γιατί να αισθανόμαστε κάποια ευθύνη απέναντι σ’ εκείνη την οικογένεια στη μακρινή Σενεγάλη; Να κάνουμε έναν έρανο, να ζητήσει κάποιος μια συγγνώμη; Σιγά ρε. Έχει τόσες οικογένειες να βοηθήσουμε εδώ, που μένουν και σε σπίτια με την ελληνική σημαία απέξω. Όπως εξηγήθηκε πριν, εμείς έχουμε τόσο συντριπτικά περισσότερα δικαιώματα από έναν ξένο μικροπωλητή λαθραίων που είναι αυτός σαν να μην έχει ούτε ένα. Ούτε καν δικαίωμα στο πένθος. Η Αστυνομία διέλυσε βάναυσα αυτούς που έσπευσαν αμέσως μετά, μέσα στη νύχτα να πάνε μέχρι το Θησείο. Τους δρόμος της πόλης έχουν δικαίωμα να τους καταλαμβάνουν τα βλαμμένα με τους δαυλούς, οι κυνηγοί ανθρώπων, όχι οι άλλοι.
*Όσοι δεν μπορούν πάντως να αισθάνονται αναπαυμένοι με τα παραπάνω θα συγκεντρωθούν την Πέμπτη στις 14.00 έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Χθες άλλοι πολίτες συγκεντρώθηκαν στο Θησείο. Για να μην κλείσει η υπόθεση από τώρα…