Η ιστοριούλα καθημερινής δημόσιας παράνοιας συνέβη στο φίλο μας το Μιχαλάκη, παρτ τάιμ συνεργάτη της Calpicon ltd. Ο Μιχαλάκης λοιπόν, έχει μια μικρή επιχείρηση απ αυτές που ζουν από τον τουρισμό και έχουν εποχιακή λειτουργία. Τον περασμένο χρόνο μπήκε στο πρόγραμμα διατήρησης θέσεων εργασίας του ΟΑΕΔ που σου πλήρωνε τις εισφορές στο ΙΚΑ για τους χαμηλούς τουριστικά μήνες Μάιο και Σεπτέμβριο. Εννοείται ότι τις εισφορές για τους παραπάνω μήνες τις πλήρωσε κανονικά και μετά περίμενε την επιστροφή των χρημάτων του. Και περνούσε ο καιρός χωρίς κανένα νέο. Ένα πρωί του ήρθε επιτέλους η ειδοποίηση για να πάει στο ΙΚΑ της περιοχής του να εισπράξει! Χαράς ευαγγέλια για τις εποχές που ζούμε! Το ημερολόγιο έλεγε 1 Μαρτίου 2011.
Πρωί πρωί την επόμενη μέρα, πήρε παραμάσχαλα όλα όσα απαιτούνταν και πήγε στο ΙΚΑ. Καλημέρα σας, ήρθα για μπλα μπλα μπλα, εξήγησε στον υπάλληλο και του έδωσε τα έγγραφα. Ακολούθησε η ελληνική «δημοσιοϋπαλληλική σταθερά» πιο σταθερά κι από το π (3,14159….). Ο υπάλληλος είπε το κλασσικό «μια στιγμή», γύρισε στο πλάι και ρώτησε τον προϊστάμενο τι γίνεται σε «αυτές τις περιπτώσεις». Τα λόγια μπορεί να είναι διαφορετικά, η ουσία όμως είναι απαρέγκλιτα η ίδια. «Πρέπει να κάνουμε έλεγχο στις μέχρι τώρα πληρωμές σας» ήταν το συμπέρασμα της μίνι σύσκεψης που ακολούθησε. «Περάστε αύριο, ή μάλλον σε δυο μέρες». Και περάσανε οι δυο μέρες και ο συνεργάτης μας ξαναβρίσκεται στο ΙΚΑ. «Ξέρετε, επειδή η επιχείρησή σας προϋπάρχει του 2001 που εγκαταστήσαμε μηχανοργάνωση, θα πρέπει να μας φέρετε τα βιβλιάρια αγοράς ενσήμων για τα προηγούμενα χρόνια» είπε ο υπάλληλος του ΙΚΑ. «Μα απ ότι ξέρω έχετε τις επίσημες λίστες από τις τράπεζες για το τι ένσημα έχει αγοράσει ο καθένας» απάντησε αυτάρεσκα ο Μιχαλάκης πιστεύοντας ότι την έκανε την επιτόπια ντρίπλα στον υπάλληλο. «Εννοείτε να πάει κάποιος συνάδερφος όταν δεν θα έχει φόρτο εργασίας και να ψάχνει για αυτές τις λίστες που βρίσκονται σε κάτι σκονισμένους φακέλους στο αρχείο που είναι στο απέναντι κτίριο, αντί να φέρετε τα βιβλιαράκια να ξεμπερδεύουμε αμέσως»; ρώτησε ο υπάλληλος και το μάτι του γυάλισε. «Μα τι λέτε αγαπητέ μου, τρέχω να φέρω τα βιβλιάρια» απάντησε έντρομος ο Μιχαλάκης.
Την επομένη ο Μιχαλάκης ήταν και πάλι στον γκισέ του ΙΚΑ. «Ξέρετε, η επιχείρηση άρχισε να λειτουργεί το 2000, αλλά βιβλιάριο αγοράς ενσήμων για τη συγκεκριμένη χρονιά δε βρήκα» είπε νιώθοντας ενοχές. «Δηλαδή πρέπει να ψάξουμε εμείς»; ρώτησε βαριεστημένα ο υπάλληλος και συνέχισε «τουλάχιστον θυμάσαι από ποια τράπεζα πήγες»; Όταν ο υπάλληλος νιώθει ότι έχει το πάνω χέρι, ευγένειες και πληθυντικοί πάνε περίπατο. «Από την Χ τράπεζα» απάντησε χαμηλώνοντας το βλέμμα ο Μιχαλάκης. «Καλά λοιπόν, φύγε κι έλα πάλι σε μια βδομάδα».
Η βδομάδα πέρασε και μαζί με αρκετές αναβολές λόγω απεργιών, ή «φόρτου εργασίας» φτάσαμε στα μισά του Απρίλη. Επιτέλους ο έλεγχος μπορούσε να αρχίσει. Αφού ζητήθηκαν αρκετές ακόμα διευκρινήσεις, κι ενώ φτάσαμε πια αρχές Μαΐου ο Μιχαλάκης βρέθηκε για πολλοστή φορά στο γκισέ του ΙΚΑ να περιμένει και η αλήθεια ήταν ότι περίμενε για άλλη μια φορά να ακούσει ότι όλα είναι μια χαρά εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που χρήζει διερεύνησης. Τόσες φορές το είχε ακούσει μέχρι τότε. Διαψεύστηκε. Αυτή τη φορά όλα ήταν εντάξει. Βεβαίως πριν προλάβει να χαρεί έμαθε ότι ο προϊστάμενος που έπρεπε βάλει την τελική υπογραφή χρειάστηκε να λείψει εκτάκτως από την υπηρεσία, οπότε θα έπρεπε να περάσει αργότερα. Μικρό το κακό σκέφτηκε ο Μιχαλάκης και αποφάσισε να περιμένει εκεί στο ΙΚΑ. Οι ώρες πέρασαν και κάποτε εμφανίστηκε προϊστάμενος και υπέγραψε.
Ο Μιχαλάκης πήρε επιτέλους το έγγραφο που έλεγε ότι το ΙΚΑ μετά από έλεγχο αποφασίζει να επιστρέψει το Χ ποσόν και έτρεξε στο ισόγειο, στο ταμείο για να εισπράξει! «Χμμ, επιστροφή βλέπω» είπε χαμογελώντας ο ταμίας και συνέχισε με μάλλον περιπαικτικό ύφος, «φορολογική ενημερότητα έχουμε»; «Φυσικά και έχουμε» είπε ο Μιχαλάκης. Έβγαλε από την κωλοτσέπη το καλοδιπλωμένο χαρτί και το άφησε με αργές αρχοντικές κινήσεις πάνω στο γκισέ. Το συναίσθημα ήταν υπέροχο. Μετά από τόσο καιρό επιτέλους την πάτησε κάτω τη γραφειοκρατία! Ο ταμίας κοίταξε βιαστικά το χαρτί και το άφησε στην άκρη. «Ασφαλιστική ενημερότητα έχουμε»; ξαναρώτησε. Ο Μιχαλάκης σάστισε. «Τι ακριβώς εννοείτε λέγοντας ασφαλιστική ενημερότητα»; «Ενημερότητα από το ΙΚΑ» απάντησε ο ταμίας. «Κι εδώ που βρίσκομαι τι είναι»; είπε ο Μιχαλάκης. «ΙΚΑ» είπε ξερά ο ταμίας. Ακολούθησε μια σύντομη κουβέντα από την οποία Μιχαλάκης κατάλαβε ότι το ΙΚΑ λειτουργεί με βαθειά Χριστιανική λογική. Δε γνωρίζει η δεξιά το τι ποιεί η αριστερά. Ξεκίνησε λοιπόν για το δεύτερο όροφο για να βγάλει ασφαλιστική ενημερότητα κι ας έλεγε το κωλόχαρτο που του είχε δώσει πριν από λίγο το ίδιο το ΙΚΑ ότι μετά από έλεγχο μπλα μπλα μπλα έπρεπε το ΙΚΑ να επιστρέψει τις εισφορές στο Μιχαλάκη. Δεν πέρασαν πάνω από 5 λεπτά και ο Μιχαλάκης κατέβαινε τρέχοντας τη σκάλα με την ασφαλιστική ενημερότητα στο χέρι. Επιτέλους θα ξεμπέρδευε. Όλα τα εμπόδια τα είχε ξεπεράσει. Εκτός βέβαια από μια μικρή λεπτομέρεια και πάλι. Η ώρα είχε πάει πια μία και ένα λεπτό και το ταμείο στη μία ακριβώς είχε κλείσει. Αν ήθελε να πληρωθεί έπρεπε να ξαναπάει στο ΙΚΑ την επομένη…