Σωκράτης Γκιόλιας, 37 δολοφονήθηκε στην Ηλιούπολη – 19 Ιουλίου.
Γιώργος Βασιλάκης, 52 διαμελίστηκε από βόμβα στην Κατεχάκη – 24 Ιουνίου.
Παρασκευή Ζούλια 35 πνίγηκε από καπνούς στη Σταδίου – 5 Μαΐου.
Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 πνίγηκε στη Σταδίου – 5 Μαΐου.
Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 πνίγηκε στη Σταδίου – 5 Μαΐου.
Χαμί Νατζάφι, 15 διαμελίστηκε από βόμβα στα Κάτω Πατήσια – 28 Μαρτίου.
Έξη νεκροί στην ίδια πόλη. Ένας κάθε μήνα. Ή ένας κάθε 33 μέρες, για να είμαι ακριβής. Τους μετράω, τους ξαναμετράω αλλά ο αριθμός τους δεν αλλάζει. Όπως δεν αλλάζει η πόλη. Η ίδια πόλη από τον Χαμί μέχρι τον Σωκράτη. Μια πόλη – κράτος σε αδιέξοδο. Χωρίς ηγέτες, χωρίς πολίτες, χωρίς ελπίδα. Μια πόλη κράτος γεμάτη στρατόπεδα και θύματα. Με πρώτο θύμα τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Aπό εκεί ξεκίνησαν όλα. Ένας μπάτσος – μια σφαίρα – μια φωτιά. Κάνω προσπάθεια μήπως αφαιρέσω κανέναν, μήπως τον βάλω σε άλλη κατηγορία, σε άλλο πίνακα αλλά δεν μπορώ. Έξη ψυχές στο χώμα από τα άκρα. Κάποιοι θα πουν αριστερά άκρα. Κάνουν λάθος. Ο γκρεμνός είναι γκρεμνός. Δεν είναι ούτε αριστερά, ούτε δεξιά.