Όταν περνάς από την Ευελπίδων και δεν είσαι κατηγορούμενος, είναι μια καλή ευκαιρία να συλλέξεις εικόνες, διάλογους και ατάκες που πέφτουν κατά ριπάς, πάνω στα παλιοκαιρισμένα εδώλια, σε αίθουσες που άλλοτε έτρεχαν υποψήφιοι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού…
«Το άτομο που αναφέρετε ήταν μετρίου αναστήματος;».
– Ναι, μάλιστα.
«Είχε γένια;».
– Ναι, μάλιστα.
«Θα μπορούσατε να πείτε ότι ήταν άντρας ή γυναίκα;».
Ποτέ δεν ξέρεις, πάντα υπάρχει, σε κάθε τσίρκο, η γυναίκα με το μούσι στην πόλη μας…
«Ήσασταν εκεί όταν σας τράβηξαν τη φωτογραφία αυτή;».
Ο σωστός δικηγόρος Μίστερ Σποκ πρέπει πάντα να καλύπτει τις περιπτώσεις διακτινισμών…
«Η πεθερά μου, κύριε πρόεδρε, είναι μέγαιρα, μου έχει κάνει το βίο-αβίωτο. Κοιτάξτε την πώς είναι. Σαν κακοφορμισμένη νυφίτσα είναι, κοιτάξτε τα μάτια της».
– Τα Μέγαρα πώς σχετίζονται με την όλη υπόθεση;
Δικαστής, με τα πρώτα συμπτώματα βαρηκοΐας…
«Μα, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, σας λέω. Όλη τη νύχτα το σκυλάκι της γειτόνισσας γαβγίζει. Γαβ, γουβ, μας έχει πάρει τα αφτιά. Μας έχει σπάσει τα νεύρα, έχουμε χάσει την ησυχία μας».
– Και τι θέλετε να πείτε; Ότι το βράδυ, σε όλη την πολυκατοικία, μόνο το νιαούρισμα του σκύλου ακούγεται;
Το τσίρκο που λέγαμε και πιο πάνω…
«Ο κατηγορούμενος που σας επιτέθηκε οικογενειακώς, έχει τρία παιδιά, σωστά;».
– Βεβαίως.
«Πόσα από αυτά είναι κορίτσια;».
– Κανένα.
«Άρα, τι μας λέτε, ότι έχει τρία αγόρια;».
Το πλάνο ανοίγει και ανακαλύπτεις τα μέλη οικογένειας που δεν πειράζει που είναι μεγάλες φίρμες. Πειράζει; Όχι, δεν πειράζει…
«Και μετά τι σας είπε;».
– Ότι θέλει να με σκοτώσει, επειδή τον απάτησα.
«Τελικά, σας σκότωσε;».
Μπου…
«Θέλετε να πείτε ότι δεν είχατε πρόβλημα να καλύψετε την επιταγή, αλλά ότι το ξεχάσατε, επειδή έχετε κάποιο πρόβλημα με τη μνήμη σας».
– Ναι, αλλά δεν θυμάμαι τώρα. Τι λέγαμε;
«Για την υπόθεση της ακάλυπτης επιταγής».
– Α, ναι. Κι εσείς ποιος είστε;
«Ο δικηγόρος σας».
– Ήθελα να δω αν το θυμάστε…
Και σκάσαμε στα γέλια, σαν επιταγή.
«Πρέπει να πάρω την επιμέλεια των παιδιών μου, κύριε δικαστά. Η πρώην γυναίκα μου είναι σουρλουλού».
– Σας παρακαλώ, μπορούν να λείπουν οι χαρακτηρισμοί…
«Εντάξει. Πρέπει να πάρω την επιμέλεια των παιδιών μου, κύριε δικαστά. Η πρώην μου, είναι σουρλουλού».
Η μαγική απλότητα τού Είναι…
«Ο Κανέλος μου, κύργιοι ντικαστέ, ντεν πουλάει φούντα. Όπως ήτα ανοιχτό το αγκροτικό, κάποιος τα τούβαλε τη τσάντα με τη φούντα μέσα».
– Μα, κυρία μου, ποιος μπορεί να το έκανε; Έχετε αποδείξεις γι’ αυτό;
«Όλοι τον εζηλεύουνε τον Κανέλο μου».
– Για ποιο λόγο;
«Γκιατί είναι ωραίος, ντεν μπλέπετε;».
– Αυτό βλέπω, κυρία μου. Ότι ο Κανέλος σας, δεν βλέπετε…
Όταν η Δικαιοσύνη κάνει κάστινγκ για το Next Top Dealer…
Κάθομαι σε ένα μισοσπασμένο παγκάκι και γελάω μόνος μου, ανάβω τσιγάρο, το χιονόνερο σου τρυπάει τα κόκαλα, ένας τύπος βγαίνει από την αίθουσα 2 και χοροπηδάει, φωνάζει «είμαι ελεύθερος, είμαι ελεύθερος», επειδή πήρε το διαζύγιο. «Ρε φίλε», του λέω, «θα παντρευόσουν ξανά;».
«Ναι», μου απαντάει, «γιατί όχι;».
– Για να μην περάσεις τα ίδια, ας πούμε…
«Κι οι δικηγόροι, τι θα γίνουν; Κλέφτες; Να πάρουν τη δουλειά των πολιτικών;».
Το δις εξαμαρτείν, του φωνάζω καθώς απομακρύνομαι, αλλά δεν καταλαβαίνει, αυτή την ώρα βρέχει πολύ κι αυτός είναι ελεύθερος…