Τους τελευταίους δύο μήνες που βρίσκομαι στην Αμερική, η απόσταση έχει γλυκάνει τον θυμό μου για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα του μνημονίου, και μ’ έναν περίεργο τρόπο έχει βοηθήσει να ατονίσουν στο μυαλό μου όλα τα ελαττώματα της φυλής, και να αναδειχθούν τα προτερήματά μας.
Ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες για τα νέα της ημέρας, το βλέμμα μου σταματά στο editorial της New York Times, ένα κείμενο ιδιαίτερα υποστηρικτικό για την πατρίδα μας, όπου η πολιτική της Μέρκελ κατακεραυνώνεται. «Αντί για τα δύο χρόνια περιθώριο που δόθηκαν στους Έλληνες για να ξεπληρώσουν το χρέος τους, θα έπρεπε να είχαν δοθεί τέσσερα» υποστηρίζει το άρθρο, «…υπάρχουν και άλλες λύσεις πέρα από την αυστηρή λιτότητα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Η Γερμανία που ηγείται της Ευρώπης πρέπει να αποκτήσει πιο σοφή ηγεσία, αλλιώς η Ευρώπη θα διαλυθεί.» Το πρωί είχα ήδη συναντήσει μια φίλη Αμερικάνα για καφέ η οποία μου είχε δηλώσει την θλίψη της για τα βάσανα του ελληνικού λαού και την αντίθεσή της στην πολιτική της Γερμανίας. Αναρωτιέμαι αν είχε ήδη διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο.
Συνεχίζοντας το ξεφύλλισμα του ημερησίου τύπου, διαβάζω για την δεκατετράχρονη μαθήτρια που πυροβολήθηκε στο Καράτσι από τους Ταλιμπάν, επειδή αγωνιζόταν υπέρ του δικαιώματος των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Πακιστανοί από όλες τις κοινωνικές τάξεις, πολίτες, πολιτικοί, ακόμα και στρατιωτικοί ένωσαν τις δυνάμεις στους και πλημμύρισαν του δρόμους διαμαρτυρόμενοι για το αποτρόπαιο συμβάν.
Δυο μέρες πριν παρευρέθηκα στην παρουσίαση του πρόσφατης αυτοβιογραφίας του Σαλμάν Ρασντί στο Χάρβαρντ. Θέμα του βιβλίου, με τον τίτλο Joseph Anton: A Memoir, είναι οι περιπέτειες του συγγραφέα τα δώδεκα χρόνια που διήρκεσε η καταδίωξή του από το Ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης, που το 1989 τον καταδίκασε σε θάνατο για το βιβλίο του Σατανικοί Στίχοι. “Η νουβέλα μου αφορά συνηθισμένους ανθρώπους που βρέθηκαν σε ασυνήθιστες καταστάσεις. Τα ΜΜΕ ωραιοποίησαν το συμβάν μόνο και μόνο επειδή βρισκόμουν υπό την προστασία της μυστικής αστυνομίας αντί να τονίζουν την πρωτόγονη, μεσαιωνική, παράλογη επίθεση που δέχτηκα. Η ιστορία μου ήταν μια περιθωριακή ιστορία μέχρι που έγινε η ιστορία του μέσου ανθρώπου λόγω της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Μια ιστορία που απ’ έξω φαίνεται ενδιαφέρουσα, μα από μέσα είναι τρομαχτική και απόλυτα περιοριστική”, δήλωσε ο συγγραφέας κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Σκέφτομαι ότι ορισμένες φορές χρειάζεται να συμβεί κάτι πραγματικά ακραίο για να αντιδράσουν οι άνθρωποι στον αυταρχισμό οποιασδήποτε μορφής, κάτι που μεταμορφώνει αυτόματα μια περιθωριακή ιστορία στην ιστορία του μέσου πολίτη. Και ακριβώς τότε μαθαίνω κάτι που με προσγειώνει στην καθημερινή πραγματικότητα της πατρίδας μου, όπως ακριβώς είναι, κι όχι όπως θέλω να την σκέφτομαι ή να την διαφημίζω στους ξένους. Αναφέρομαι βέβαια στην συγκέντρωση ιερωμένων, Χρυσής Αυγής, και μελών παραθρησκευτικών οργανώσεων, έξω από το θέατρο ‘Χυτήριο’ προκειμένου να σταματήσουν την πρεμιέρα της παράστασης Corpus Christi επειδή βρίσκουν το περιεχόμενο ασύμβατο με το θρησκευτικό τους δόγμα. Μαθαίνω ότι έκλεισαν οι δρόμοι, έπεσε ξύλο από τα παλικάρια της Χ. Α. σε όσους εναντιώνονταν στα χυδαία συνθήματα και στην απροκάλυπτα εκφοβιστική κι επιθετική συμπεριφορά τους, ενώ η αστυνομία απέφυγε να κάνει οτιδήποτε που θα προστάτευε τα θύματά τους και η συγκέντρωση διαλύθηκε τελικά μετά από την εμφάνιση των ΜΑΤ και την συνηθισμένη χρήση χημικών.
Δεν νομίζω να υπάρχει πλέον κανείς που να θεωρεί ότι τα βίαια επεισόδια που προκαλούν η θρησκοληψία και η μισαλλοδοξία στη χώρα μας, είναι κάτι τυχαίο, ‘γραφικό’ ή περιστασιακό. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι επικίνδυνος απ’ όπου κι αν προέρχεται. Πρώτα θύματά του είναι συνήθως οι γυναίκες και οι γκέι, όμως κάποια στιγμή το φασιστικό ποτάμι παρασύρει οποιονδήποτε επιθυμεί να εκφράσει ελεύθερα την πολιτισμική και προσωπική του ταυτότητα.
Η διεθνής επικαιρότητα δείχνει ότι στο διάβα του ο ποταμός της ιδεοληψίας διαβρώνει τα θρησκευτικά ή πατριωτικά ιδεώδη, τα οποία υποτίθεται ότι αγωνίζεται να προστατεύσει, οδηγώντας μια κοινωνία στον τυφλό διχασμό και την ατέρμονη επιθετικότητα, θύμα της οποίας πέφτει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, ανεξάρτητα από τις προσωπικές του πεποιθήσει