Μετά το ποδοσφαιρικό παιχνίδι με τη Ρωσία για το Euro 2012, αναμενόμενο ήταν – δυστυχώς – άρχισαν τα «όργανα», βλέπε και συναδέλφους μου – από γραφίδας και μικροφώνου. Επίσης, πολλοί άνθρωποι, το άκουσα με τα αφτιά μου, είπαν τα ίδια: «Και τώρα η Γερμανία», «Φέρτε μας τη Γερμανία», «Έτσι νικάνε οι χρεωμένοι», «Η μητέρα όλων των μαχών» και λοιπά γραφικά και εικονογραφημένα. Εντάξει, εννοείται ότι κάποιοι κάνουν πλάκα, αλλά υπάρχουν κάποιοι άλλοι που όλο αυτό το παίρνουν απολύτως στα σοβαρά.
Κάποιοι, το αποψινό ματς με τη Γερμανία – θυμίζω, ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι – το έχουν μετατρέψει σε «πόλεμο», σε «μάχη» δύο χωρών, ως «μια καλή ευκαιρία για να πάρουμε το αίμα μας πίσω», «τα λεφτά μας πίσω», «να τους ταπεινώσουμε που μας έφεραν σε αυτό το άθλιο οικονομικό σημείο». «Να πάμε εκδρομή στο γήπεδο για να βρίσουμε δια ζώσης τη Μέρκελ που θα είναι παρούσα, να τη χαιρετίσουμε με ορθάνοιχτες παλάμες, να σηκώσουμε πανό για να τους θυμίσουμε ποιοι είναι οι Έλληνες». Σε όλο αυτό, πασπαλίστε με ολόκληρα κομμάτια πρόωρων ονειρώξεων θριάμβου, αλλά και ανείπωτων ύβρεων, πάντα με φόντο την «ελληνική ανωτερότητα της φυλής μας».
Εντάξει, ηρεμήστε, ένα παιχνίδι είναι, μπάλα είναι, ποδόσφαιρο- σκέτο. Κάποιος θα κερδίσει, κάποιος θα χάσει. Ούτε οι Γερμανοί θα πάρουν υψηλότερους τραπεζικούς τόκους αν χάσουμε, ούτε θα μειωθεί το χρέος μας αν κερδίσουμε. Η μεγαλύτερη νίκη μας θα είναι να αφήσουμε τους λεκτικούς χουλιγκανισμούς ή τις εν γένει ασχημίες έξω από το γήπεδο, θα είναι εξαιρετικά κακή συγκυρία να τονώσουμε την ήδη κακή φήμη που μας κυνηγάει, εκτός συνόρων. Ας είναι υπόδειγμα απόψε η ελληνική παρουσία στις κερκίδες, δίχως εθνικιστικές κορόνες. Ένα παιχνίδι είναι, ποδοσφαιρικό, μην το μπερδεύουν κάποιοι με πολιτική, ας μην το βλέπουν ως μια ευκαιρία για φτηνή, διαλυμένη διαδήλωση, χωρίς λόγο. Ούτε «τσολιάδες» θέλω να δω μέσα στο γήπεδο, ούτε «Σπαρτιάτες», που να χειρονομούν προς την κα Μέρκελ.
Μακάρι να κερδίσουμε, καλή μας επιτυχία.