Με τα εκρηκτικά που βρέθηκαν στον Καρέα μπορούσαν να κατεδαφιστούν ορισμένα οικοδομικά τετράγωνα στην Αθήνα! Και πριν από όλα η πολυκατοικία στην οποία έμεναν οι ανίδεοι «γείτονες» των ανθρώπων που νοίκιασαν το γκαράζ. Με την ερναρξη της οικονομικής κρίσης είχε «ξεσπάσει» μια ολόκληρη συζήτηση στις τάξεις του «ένοπλου κόμματος», στο επίκεντρο της οποίας ήταν οτι δεν έχουν πια νόημα οι ενέργειες κατά μεμονωμένων αστυνομικών αλλά «χτυπήματα» σαν και εκείνο κατά της Αμερικάνικης πρεσβείας που θα έβαζαν την ελληνική τρομοκρατία στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου και το CNN. Oι άνθρωποι άρχισαν να κυνηγούν το «μεγάλο χτύπημα». Οι ειδικοί που γνωρίζουν απο τη θητεία τους στη Μέση Ανατολή, τις δυσκολίες και τις δυνατότητες του εκρηκτικού των «φτωχών», του AMFO, είχαν προειδοποιήσει οτι ηταν θέμα χρόνου η παρασκευή του σωστού μείγματος στις σωστές συνθήκες, κάτι που συνέβη τελικά με την εκρηξη στο χρηματιστήριο της Αθήνας.
Η ανακάλυψη του γκαράζ στον Καρέα είναι αναφισβήτητα ένα τεράστιο βήμα για να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο δούλευε επιχειρησιακά η οργάνωση. Με πολλά «σπίτια», πολλές διαδρομές, με πολλά κλεμμένα μέσα (μηχανές, αυτοκίνητα ), πολλά σημεία καταγραφής του αρχείου, πολλές ιδιότητες των μελών της. Αυτό το «παιχνίδι» ωστόσο προϋποθέτει ότι κανένας ή πολύ λίγοι απο τους πρωταγωνιστές δεν θα είχαν μπεί στο «στόχαστρο» των αρχών, δεν θα ήταν γνωστοί σε αυτές. Το ότι ήταν γνωστοί στις αρχές και συνέχιζαν το «παιχνίδι» των μεταμορφώσεων που προϋποτίθεται στα «αντάρτικα πόλης» εξηγεί τι ακριβώς (δεν) έγινε στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα: Η αστυνομία δεν ήταν σε θέση να καταγράψει τις κινήσεις ανθρώπων που ήδη της ήταν γνωστοί, να τους εντοπίσει και να τους εξουδετερώσει. Και για αυτό αποκλειστική ευθύνη εχει η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης απο το 2004 ως το τέλος του 2009.