Με τους φουκαράδες τους Σύρους πρόσφυγες, τον Κραουνάκη και τον Ρωμανό ανέτειλε νέος γύρος «ψόφα» στη μικρή μας διαδικτυούπολη. Μα τον Δία παίδες, είναι η πιο γελοία πόλη που έχω συναντήσει – και όπως ξέρετε άραξα σε πολλών δ’ ανθρώπων τα άστεα, που θα 'λεγε και ο παλαιότερος συνάδελφος Όμηρος. Και νόον έγνων επίσης. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει πια νόος να τον γνωρίσεις, κάτι πίτουρα κυκλοφορούν μοναξιασμένα μέσα στα κρανία μας. Την πόλη αυτήν τη βλέπω σαν μια υστερική κολόγρια, μια Ραραού του μακαρίτη του Μάτεση, που μισοπαλάβωσε από όσα τράβηξε στην κατοχή κι άρχισε να απαγγέλει Γκράμσι σε δεκαπεντασύλλαβο. Μαζί με τη Ραραού της επαναστατικής αριστεράς η διαδικτυούπολη κατοικείται βεβαίως βεβαίως και από τη μαντάμ Σουσού της ενδόξου δεξιάς που νομίζει πως είναι φοβερή σικαρία, με οικογενειακό δέντρο τουλάχιστον μαόνι (για να μη σου πω μπαομπάπ που κάνει και εξώτικα και τονώνει τον τουρισμό). Η Σουσού κι η Ραραού, αντάμα, πρώτα τα σκάτωσαν γιατί το παίζανε κορίτσια στον ήλιο, με τις κοπάνες τους, τα παρτάκια τους, τα χαχανίσματα με τους μαφιόζους που είναι καυτοί άντρες ρε παιδάκι μου, όχι σαν τους ξενέρωτους με τον σταυρό στο χέρι. Γιατί αυτές οι δυο είναι τελικά μία. Ε, λοιπόν, αυτή η τσοκαρία όταν στριμώχτηκε τα πήρε κρανίο, αλλά δουλίτσα δεν έπιασε φυσικά. Ούτε βιβλίο άνοιξε να καταλάβει τι παίζει.
Πού να κουράζεσαι ρε φιλενάδα, δε γαμείς… Βάλε εσύ η πρώτη το μποτάκι το στρατιωτικό (Tommy Hilfinger όμως, όχι τη δευτεράτζα απ' το Μοναστηράκι), ρίξε εσύ η δεύτερη ένα γουνάκι φώκιας (με την οποία ταιριάζετε και είναι και πιο διακριτική από τον πάνθηρα) στους ώμους, και πιάστε τις ταμπλέτες σας. Με το τρία ορμάτε κι οι δυο μαζί εκπυρσοκροτώντας 67.987 ΨΟΦΑ στον ιδεολογικό αντίπαλο (μεγάλη φιλελέρα ή αναρχοκομμούνα, ανάλογα από ποια γωνία θα το δεις) που τόλμησε να πει μια γνώμη. Οποιαδήποτε γνώμη, δεν ευκαιρείς να συζητήσεις τη γνώμη, ούτε και να διαβάσεις ευκαιρείς για να τη σχηματίσεις. Μαλακίες θα λέμε τώρα; Εσύ είσαι απασχολημένη αγάπη μου, πνίγεσαι, έχεις να κάμεις μία επανάσταση, μια ρεβολουσιόν λαΐκ που φέρνει και πολλά λάικ. Ή, ακόμα πιο κοπιώδες, έχεις να στηρίξεις την κυβέρνηση και το σωτήριο έργο της σωτηρίας μας. Οπότε, ψόφα τον εκεί τον άθλιο τον τεμπέλη που θέλει να συζητά και να μακρηγορεί με επιχειρήματα. Άμα διαφωνεί, μην μπαίνεις στον κόπο να επιχειρηματολογήσεις. Πες τον εθελόδουλη προβατίνα και τον τάπωσες -αυτό μάλιστα είναι ωραίο γιατί κολλάει και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Πες τον και χαφιέ της παλιάς τάξης πραγμάτων άμα σε εκνευρίσει πολύ. Τζάμπα είναι. Λέξεις. Έπεα πτερόεντα, που λέει και ο συνάδελφος.
Όλα αυτά από το τάμπλετ σου βεβαίως. Γιατί άμα τη συναντήσεις κατά πρόσωπο αυτήν την ανάλγητη κουμμουνιστοφασιστάρα, θα κολώσεις φυσικά να του τα πεις τα όσα ξερνάς κρυμμένη στο καναπεδάκι σου. Εκεί είσαι θεά αγάπη μου. Πανεπιστήμων. Ξέρεις από ιατρική, ιστορία, ποινική δικονομία, από μεταναστευτική νομοθεσία, από ντολμάδες όπως τους τυλίγουν στο Τιμπουκτού, τίποτα δε σου ξεφεύγει εσένα βρε. Οπότε συνιστάς λ.χ. στους έρμους Σύρους πρόσφυγες να μην κάνουν αίτηση για άσυλο αλλά να την κάτσουν στο σύνταγμα μέχρι να πάρουν αυτό το χαρτί με το οποίο θα μετακινηθούν στην Ευρώπη. Στα τέτοια σου που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τέτοιο χαρτί. Στα τέτοια σου που ο φουκαράς θα ξεροσταλιάσει όλες τις γιορτές στον δρόμο χωρίς την εξασφάλιση που θα του έδινε το άσυλο, για να κάνεις εσύ το παιγνιδάκι σου και να βγάλεις τα κουκιά σου.
Και επειδή ξεκίνησα με Όμηρο, με Όμηρο θα καταλήξω: Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων; Σε απλά ελληνικά του λαού μας, τι μαλακία ξεστόμισες πάλι αγάπη μου;