Ως συνήθως, οι σημαντικές ειδήσεις που μας αφορούν, μας ήρθαν μέσω Ευρώπης. Όταν έχεις δύο άρθρα, από τους Financial Times και το πρακτορείο Reuters, να αναπαράγουν μέσα σε λίγες ώρες την πληροφορία ότι αναζητούνται “φόρμουλες” από την Ελλάδα ή για την Ελλάδα, δεν το λες σύμπτωση.
Εάν το ρεπορτάζ που δημοσίευσαν οι FT (15 Αυγούστου 2012) ευσταθεί, τότε ο Σαμαράς πηγαίνει την ερχόμενη εβδομάδα σε Βερολίνο – Παρίσι με ένα και μοναδικό στόχο: να διερευνήσει για πρώτη φορά τις προθέσεις της Αγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ, σχετικά με το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του ελληνικού προγράμματος.
Πέρα από τους τίτλους, όπου στέκονται τα ελληνικά ΜΜΕ σε πρώτο χρόνο, από τις πληροφορίες των FT προκύπτουν και δυο-τρια νέα στοιχεία, που φωτίζουν σε σημαντικό βαθμό την στόχευση της κυβέρνησης: το ζητούμενο για την κυβέρνηση (προφανώς, ο Σαμαράς έχει συνεννοηθεί επ'αυτού με Βενιζέλο – Κουβέλη) είναι μία διετής επιμήκυνση:
-
αν το σχέδιο “περάσει”, γράφουν οι FT, τότε η Ελλάδα θα είναι πλέον υποχρεωμένη να μειώνει κατά 1,5% ετησίως το έλλειμά της μέχρι το 2016 – και όχι κατά 2,5%, όπως συμβαίνει τώρα.
-
για τη χρηματοδότηση της επιμήκυνσης θα απαιτηθούν, με τις μετριότερες εκτιμήσεις, γύρω στα 20 δισ.ευρώ. Αυτό είναι από μόνο του ένα τεράστιο πρόβλημα, γιατί στη Γερμανία υπάρχουν ήδη αρκετά στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού που “βγάζουν αφρούς” στην προοπτική να εγκρίνουν νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα.
- οι πηγές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης (γιατί είναι δεδομένο ότι από εκεί δόθηκαν οι πληροφορίες στους FT) λένε ότι υπάρχει λύση, ωστόσο, γι αυτό το ζήτημα: να αντλήσει μόνη της η Αθήνα βραχυπρόθεσμο δανεισμό και να εξαντλήσει τα ποσά που προβλέπονται στην ήδη υπάρχουσα συμφωνία με το ΔΝΤ.
Το Reuters δίνει τη δική του εκδοχή για μία φόρμουλα που θα περιόριζε το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ποσοστό 100% του ΑΕΠ το 2020 – αντί του 120% που προβλέπεται για την ώρα. Εδώ, το “κουμπί” είναι η προώθηση μίας νέας διαδικασίας “κουρέματος” της τάξης των 70-100 δισ. ευρώ, που προϋποθέτει να συμφωνήσουν η ΕΚΤ και οι Κεντρικές Τράπεζες των ευρωπαϊκών χωρών, ότι θα υποστούν τις σχετικές απώλειες στα ελληνικά ομόλογα που διατηρούν στην κατοχή τους.
Ποιά από τις δύο φόρμουλες θα εφαρμοστεί τελικά; Θεωρητικώς, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και οι δύο ταυτόχρονα. Άλλωστε, αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένα “καλό σενάριο”, που οδηγεί σε διασφάλιση της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αυτό μάλλον προϋποθέτει και τις δύο κινήσεις (επιμήκυνση και περαιτέρω “κούρεμα” του χρέους). Πρώτα, όμως, η Αθήνα πρέπει να υπερπηδήσει το υψηλό και επικίνδυνο εμπόδιο των μέτρων 11,5 δισ., που θα παρουσιάσει τα επόμενα 24ωρα η κυβέρνηση στην Τρόικα. Να πείσει την Τρόικα ότι αυτά τα μέτρα θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν. Οποιαδήποτε διορθωτική κίνηση στο ελληνικό πρόγραμμα, θα εξεταστεί σοβαρά μόνο μετά από την (θετική, εννοείται…) έκθεση της Τρόικας, όπως μας έχουν διαμηνύσει μερικές εκατοντάδες φορές οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Στο μεταξύ, ο χρόνος τρέχει και εδώ έχω μία πρόβλεψη να σας κάνω: πιθανότατα, αυτά τα πρώτα ταξίδια που θα κάνει ως Πρωθυπουργός ο Σαμαράς, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την μακροημέρευσή του στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και το μέλλον της κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Θα διαφωνήσω με όσους θεωρούν ότι, αν δεν πάρει τώρα η Ελλάδα την επιμήκυνση, τότε αποχαιρετά αυτομάτως το ευρώ. Δε νομίζω ότι θα συμβεί κάτι αυτόματα. Θα βρεθεί, όμως, σε δεινή θέση η τρικομματική κυβέρνηση, επειδή θα έρθει αντιμέτωπη με μία κοινωνία χωρίς ελπίδα…
Το ταξίδι του Σαμαρά σε Βερολίνο και Παρίσι, στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας, ίσως είναι η σημαντικότερη ζαριά του. Δεν έχει τις πιθανότητες με το μέρος του, αλλά δεν έχει και επιλογές. Μετά από αυτή την στροφή, είτε θα διαπιστώσει ότι βρίσκεται απέναντι σε τοίχο, είτε θα δει στο βάθος του τούνελ φως – και θα ελπίζει ότι αυτή είναι η λεωφόρος που έψαχνε.