Έξω από την Βουλή των Ελλήνων, λοιπόν, στήθηκε το παραδοσιακό σκηνικό αντιπαράθεσης. Μετά από μια – μεγάλη, όχι ιδιαίτερα μαχητική αλλά ούτε και σκοτεινή όπως πέρσι: όποιος περπάτησε την πορεία το είδε – διαδήλωση. (Αφήνουμε κατά μέρος εκείνην του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ. Αυτή δεν θέλει να μετριέται με τους άλλους). Την πλήρωσε τελικά ένα δεντράκι στον περίβολο της Βουλής/στο χείλος του Εθνικού Κήπου, που έτσι έδωσε τουλάχιστον την ευκαιρία στα καινούργια water canon της Αστυνομίας (σε μπλε και σε άσπρο, υπάρχει όμως και ένα σε κόκκινο, της Πυροσβεστικής) για μια δράση πλησιέστερη στην αρχική τους αποστολή. Και, βέβαια, τα δικά μας τα κανάλια «σήκωσαν» την απαραίτητη εικόνα. Τα ξένα media εξασφάλισαν το αντίστοιχο ζητούμενο για την σύνθεσή τους. Συγκρινόμενη με τις ανάλογες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Μαδρίτη, η κατάσταση στην Αθήνα ήταν πολύ πιο περιορισμένης εκρηκτικότητας: αντε να το εξηγήσεις όμως, αυτό, στους δικούς μας…
Την ίδια στιγμή, η απεργία της Τετάρτης – χαρακτηριστικό: της ημέρας όπου ο Γιάννης Στουρνάρας πήγε να μπρηφάρει και τον Βαγγέλη Βενιζέλο (στην Ιπποκράτους: να τηρούμε την σεβαστικότητα υπουργού προς αρχηγό κόμματος!) και τον Φώτη Κουβέλη δια του Δημ. Χατζησωκράτη (στο Υπουργείο Προεδρίας, υπό το ψευδώνυμο: «Διοικητικής Μεταρρύθμισης») σχετικά με τα ήδη συμφωνημένα με τον Αντώνη Σαμαρά μέτρα του πακέτου των 11,6+ δις, συν/πλην buffer ποσά – υπήρξε αρκετά πετυχημένη στο Δημόσιο, πολύ λιγότερο στον ιδιωτικό τομέα. Άμα ξαναδιαβάσει κανείς τα παραπάνω, και άμα συγκρίνει με την ρητορική των διοργανωτών/συνδικαλιστών και με το αντίστοιχο ύφος των ΜΜΕ, με το «πάγωσε όλη η Ελλάδα» «εκρηκτικό κλίμα», «εξαθλίωση της κοινωνίας που θα δώσει μάχη για να μην περάσουν τα μέτρα», «οργή αγανάκτηση και ξεσηκωμός κατά των Τροϊκανών που διαλύουν την κοινωνία»κλπ. διαπιστώνει μιαν αναντιστοιχία. Ακραία αναντιστοιχία! Ενώ η ουσία των πραγμάτων – δηλαδή η διάλυση της ζωής των καθημερινών ανθρώπων – έχει καταγράψει βίαιη επιδείνωση, ο τόνος των αντιδράσεων έχει για την ώρα μείνει χαμηλά. Πλην όμως η ρητορική της αντίστασης πορεύεται (ο Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ εξέφρασε την εκτίμηση «δεν αρκούν τα γαρύφαλλα, χρειάζονται ρουκέτες στις ερπύστριες») όσο γίνεται πιο ψηλά. Σαν να τον απαξιώνουν μόνοι τους οι φορείς του, αυτού του είδους τον πολιτικό λόγο!
Μέσα στην Βουλή, την ίδια στιγμή, κάλπαζε μια άλλη είδους απαξίωση. Ειλικρινά, πιο επικίνδυνη ακόμη. Αναφερόμαστε στην εξέλιξη – σαν πυρκαγιά στην σαβάνα – της παρανοϊκής εκείνης υπόθεσης του land deal των 10,5 δις (τραγωδία αυτή η δισεκατομμυριολαγνεία!) που ενέπλεξε τον Πρόεδρο της Βουλής, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τσουβαλιάζοντάς τον με τους Βουλγαράκη και Λιάπη. Ο ήδη εν «αυτοαναστολή» Πρόεδρος της Βουλής, βγήκε στο μετερίζι ως Βαγγέλας, εγκαλώντας τον κινήσαντα το θέμα Νίκο Χατζηνικολάου για αλήτικη και μαφιόζικη επίθεση. Στο φόντο, εν τω μεταξύ, «παίζει» η λίστα ή/και οι λίστες άλλων 32 ή όσων υπουργών, τέως υπουργών, βουλευτών, γραμματέων ή δημοτικών αρχόντων, έχοντας δώσει στο ΣΔΟΕ και (κυρίως) στους Οικονομικούς Εισαγγελείς ρόλο αυτόκλητου Ιησού που διώχνει τους εμπόρους (=πολιτικούς) από τον Ναό (=Βουλή).
Αντε τώρα να ψηφίσεις μέτρα! Και να σηκωθείς να τα υπερασπισθείς δημόσια…