Κυριακάτικο ξύπνημα- το πιο φθινοπωρινό αυτό του φθινόπωρου, αλλά ανοιξιάτικο κατά βάθος. Στο διπλανό μπαλκόνι ένας πιτσιρικάς, ούτε 16, με τα σορτσάκια του ετοιμαζόταν. Για πού το 'βαλες; Τον ρώτησα. Για Πάρνηθα; Για Ολυμπιακό στάδιο;
-Για τη μαμά μου, είπε μισο-ντροπαλά και μου έδειξε την ταμπέλα που είχε ετοιμάσει. Σήμερα τρέχω για τη μαμά μου.
(Σε όλους τους 20.000 δρομείς που έτρεξαν γι' αυτούς που αγαπάνε και χτυπήθηκαν από καρκίνο: σας αγαπάμε! Του χρόνου θα τρέχουμε δίπλα σας)