Δεν περνάει μόνο ο έρωτας από το στομάχι, αλλά και η πίστη. Αν το μυαλό σας πήγε στον Γέροντα Παστίτσιο, δεν σας αδικώ. Έχετε όμως προσπεράσει μία στάση στην εναλλακτική θρησκευτική διαδρομή. Αυτή του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος. Για όσους δεν γνωρίζουν, το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Πασταφαριανισμού που εμφανίστηκε το 2005. Πώς το θυμήθηκα επτά χρόνια αργότερα; Το συνάντησα στο Σύνταγμα χθες. Δεν ήταν μόνο του. Το πλαισίωναν περίπου είκοσι άτομα και πολλοί περισσότεροι αδιάφοροι περαστικοί. Φυσικά δεν βρέθηκα τυχαία εκεί. Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα της Ένωσης Άθεων και της πρωτοβουλίας πολιτών «Free Γέροντα Παστίτσιο» για ειρηνική διαμαρτυρία μπροστά στη Βουλή με αιτήματα την απόσυρση των κατηγοριών κατά του διαχειριστή του επίμαχου facebook group και την κατάργηση του άρθρου 198 του Ποινικού Κώδικα.
Η συγκέντρωση είχε οριστεί για τις 6.30 μμ. Πέντε λεπτά αργότερα, βρισκόμουν στα σκαλιά του Συντάγματος και παρακολουθούσα από απόσταση την ομάδα που ετοιμαζόταν. Το πανό με το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας ξεδιπλώθηκε, σελίδες Α4 καρφιτσώθηκαν στις πλάτες και χάρτινες πινακίδες κρεμάστηκαν γύρω από τον λαιμό με κορδόνι. Κάποια στιγμή τους προσέγγισε ένας αστυνομικός. Δεν κατάφερα να ακούσω τη συνομιλία. Μπορώ όμως να υποθέσω. Όχι, δεν υπήρχε κανένα ενδεχόμενο να κλείσει ο δρόμος. Οι παρευρισκόμενοι μετά βίας θα μπορούσαν να αποκλείσουν την μία είσοδο του μετρό στην πλατεία. Υπήρξαν και φορές που οι συγκεντρωμένοι μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη για να παρακολουθήσουν το ξεμούδιασμα των ευζώνων ήταν περισσότεροι από τους διαμαρτυρόμενους, τους οποίους αν δεν ήσουν υποψιασμένος, αδυνατούσες να τους ξεχωρίσεις. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, ντυμένοι απλά με χαμογελαστά πρόσωπα. Ίσως αυτό ξένιζε λίγο, αλλά κατά τ' άλλα δεν υπήρχε τίποτα γραφικό πάνω τους -εκτός των πινακίδων. Σαν να βλέπετε έναν γνωστό σας νεαρό, τον ψιλικατζή ή τον κρεοπώλη σας.
Μετά λύπης, διαπίστωσα πως το θέαμα με το Μακαρονοτέρας προκαλούσε περισσότερα φωτογραφικά κλικ παρά προβληματισμό. Πολύ λογικό. Η επικαιρότητα έχει βγάλει φλας προσπερνώντας τον Γέροντα Παστίτσιο και βρίσκεται μπροστά στα φανάρια με την λίστα του ΣΔΟΕ. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως αν ξαφνικά το κύριο αίτημα της συγκέντρωσης άλλαζε σε τιμωρία των εμπλεκόμενων και αποδεδειγμένα ένοχων πολιτικών, οι φουστανέλες των ευζώνων θα σηκώνονταν από τις κραυγές αγανάκτησης. Ακόμη κι αν οι διοργανωτές μοίραζαν στους περαστικούς τα μακαρόνια που είχαν φέρει, πιθανολογώ θα έβρισκαν μεγαλύτερη ανταπόκριση. Άλλωστε, το τζάμπα στις μέρες μας καταφέρνει όσα δεν μπορούν τα λόγια. Να εκφράσει τα πάντα -από την αλληλεγγύη μέχρι την διαμαρτυρία. Τελικά δεν έγινε τίποτα από τα δύο.
Το Μακαρανοτέρας παρέμεινε για ώρα σιωπηλό κι εγώ σκεπτική. Μπροστά από τον ναό της Δημοκρατίας, ανάμεσα σε ανθρώπους που κυριολεκτικά δεν έχουν τον θεό τους, αναρωτιόμουν αν υπάρχει προστάτης άγιος των συμπτώσεων. Σίγουρα όχι στον Ορθόδοξο Συναξαριστή. Η μόνη μου ελπίδα ήταν ο Καθολικός. Μην σας κάνει εντύπωση. Έχουν προστάτες άγιους για τα πιο απίθανα πράγματα -για αυτούς που κουβαλούν φέρετρα έως τους οινοπαραγωγούς. Κι όμως ουδείς για τις συμπτώσεις. Γιατί το λέω; Όταν ρώτησα το παλικάρι που μοίραζε τα ενημερωτικά φυλλάδια εάν έχουν βρει κάποιον βουλευτή να θέσει στην Ολομέλεια το ζήτημα κατάργησης του άρθρου 198 περί κακόβουλης βλασφημίας, με ξάφνιασε με την απάντησή του. Ο Πέτρος Τατσόπουλος στις 17 Σεπτεμβρίου είχε φέρει το θέμα στην Βουλή με αφορμή την θεατρική παράσταση «Corpus Christi» (πρακτικά συνεδρίασης της Ολομέλειας, σελ. 46-56). Βέβαια η επίκαιρη επερώτηση του βουλευτή αναπαύθηκε πάνω στην επίκληση της στάθμισης της θρησκευτικής ειρήνευσης και της ελευθερίας της έκφρασης από τον υφυπουργό Δικαιοσύνης, κ. Καραγκούνη. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Εξάλλου, οι αντιδράσεις των κομμάτων στην υπόθεση του Γέροντα Παστίτσιου θα μπορούσαν να προβλέψουν αυτή την έκβαση.
Το ίδιο προβλέψιμο ήταν και το τέλος της διαμαρτυρίας. Συγκεντρώθηκαν όλοι πίσω από το πανό με το Μακαρονοτέρας για μια αναμνηστική φωτογραφία αφού πρώτα έκαναν μερικές δηλώσεις μπροστά στην κάμερα του Star που είχε έρθει για να καλύψει το γεγονός. Έτσι απλά και ήσυχα πέρασε άλλος ένας αγώνας στην ιστορία. Χωρίς συνθήματα και συγκρούσεις. Δεν έχουν άλλωστε μεγάλη σημασία αυτά. Το βασικότερο το είπε το γεμάτο απογοήτευση βλέμμα του νέου με τα φυλλάδια. Το θέμα είναι να μπορείς να φέρνεις τα προβλήματά σου ως πολίτης στη Βουλή προς συζήτηση. Είτε πρόκειται για τον Γέροντα Παστίτσιο, είτε για τα χαλασμένα οδοστρώματα σε κάποια επαρχία. Χωρίς να σου βγαίνει όμως η πίστη.
Kαι μία…εναλλακτική δέηση στα Εξάρχεια, μετά περιφοράς του Γέροντος Παστιτσίου.