Μία από τις πρωτοπόρους της ελληνικής δημοσιογραφίας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών.
Η Ροζίτα Σώκου πέθανε το πρωί της Τρίτης, όπως ανακοίνωσε η κόρη της, Ιρένε Μαραντέι. Η Σώκου είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» με κορονοϊό ενώ αντιμετώπιζε και άλλα προβλήματα υγείας.
Η ανακοίνωση:
«Σήμερα Τρίτη 14 Δεκεμβρίου στις 8.35 π.μ. πέθανε η μητέρα μου Ροζίτα Σώκου, στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα όπου νοσηλευόταν εδώ και λίγες ημέρες με κορονοϊό. Σύμφωνα με την επιθυμία της, θα γίνει αποτέφρωση σε κλειστό κύκλο χωρίς συμμετέχοντες και αργότερα που θα έχω γίνει κι εγώ καλά, θα κάνουμε ένα πάρτι με τους φίλους για το σκόρπισμα της τέφρας και το κατευόδιο.
Γεννημένη στις 9.9.1923, είχε πρόσφατα γιορτάσει τα 98α της γενέθλια και είχε μόλις ολοκληρώσει τη 2η, επαυξημένη και βελτιωμένη έκδοση της μνημειώδους αυτοβιογραφίας της με τίτλο “Ο αιώνας της Ροζίτας”. Τον αιώνα βέβαια δεν τον έφτασε, αλλά καλύτερα για κείνη, γιατί ήταν ήδη πολύ κουρασμένη και ταλαιπωρημένη.
Δεν σας γράφω περισσότερα γιατί κι εγώ είμαι σε δύσκολη κατάσταση στο νοσοκομείο. Μη γράψετε πολλές κακίες και ανακρίβειες αν μπορείτε. Αυτά πονάνε πολύ. Στο κανάλι Ροζίτα Σώκου στο YouTube θα βρείτε ενδιαφέρον και χρήσιμο υλικό.
Ιρένε Μαραντέι»
Ποια ήταν η Ροζίτα Σώκου
Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1923 στην Πλάκα της Αθήνας και μεγάλωσε στο Ψυχικό. Ηταν κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη Γεωργίου Σώκου και της Τιτίκας Μιχαηλίδου, με καταγωγή από τη Σμύρνη.
Υπήρξε μια από τις πρώτες ελληνίδες γυναίκες δημοσιογράφους. Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946. Εργάστηκε στο περιοδικό «Χόλλυγουντ», στις εφημερίδες «Οι καιροί» (1948-1950), «Ανεξαρτησία» (1949), «Βραδυνή» (1949-1955) και συγχρόνως στην «Athens News» (1952-1980). Το 1953 η Ελένη Βλάχου, που ως τότε έγραφε η ίδια την κινηματογραφική κριτική της «Καθημερινής», της παρέδωσε τη στήλη, την οποία η Σώκου διατήρησε για αρκετά χρόνια, συνεργαζόμενη και με τα περιοδικά Εκλογή και Εικόνες.
Όταν έναν χρόνο αργότερα πήγε στην Ιταλία, διατήρησε τη συνεργασία της με την Ελένη Βλάχου στο περιοδικό Εκλογή. Εκεί γνώρισε τον γελοιογράφο Γιάννη Κυριακόπουλο (κατά κόσμον ΚΥΡ), τον οποίο σύστησε στην Ελένη Βλάχου. Επιστρέφοντας το 1961 στην Ελλάδα, στήριξε τη δημιουργία της «Μεσημβρινής» (1961-1965).
Συνεργάστηκε επί χρόνια με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια και παρουσιάζοντας ταινίες πριν από τις κυριακάτικες προβολές τους.
Μετά το πραξικόπημα του 1967, η Ελένη Βλάχου έκλεισε την «Καθημερινή» φεύγοντας στο εξωτερικό και η Ροζίτα Σώκου αποτέλεσε το ένα από τα δύο στελέχη της εφημερίδας που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συλλογική μήνυση κατά της Βλάχου. Με την υπογραφή της θα συνομολογούσε πως είχε άδικο η Ελένη Βλάχου όταν υποστήριζε πως υπό το υφιστάμενο καθεστώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί η έκδοση μιας αντικειμενικής εφημερίδας. Για την άρνησή της αυτή, η Σώκου πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο, όπου απειλήθηκε με διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ. Στη συνέχεια συνεργάστηκε στη δημιουργία του περιοδικού του Γιάννη Πουρνάρα Επίκαιρα, καθώς και στο Πρώτο. Το 1968 πήγε για λογαριασμό του τελευταίου σε αποστολή στη Σοβιετική Ένωση και στο Χόλιγουντ.
Από το 1969 έως το 2005 διήρκεσε η συνεργασία της με την εφημερίδα Ακρόπολη. Από το 1970 προστέθηκε και η «Απογευματινή». Έγραφε κριτική κινηματογράφου, θεάτρου, μπαλέτου. Διατηρούσε διάφορες προσωπικές σελίδες με χρονογραφήματα, πορτρέτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις, καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ. Στις ανταποκρίσεις της έδινε αγώνα να βοηθήσει ταλαντούχους δημιουργούς που θεωρούσε ότι αδικούνταν από το κατεστημένο. Σε σειρές άρθρων συχνά καταπιανόταν με τολμηρά για τη δεκαετία του ’70 θέματα, όπως η ομοφυλοφιλία ή η έντονη καταγγελία της ενάντια στο ξεπούλημα διανοούμενων σε συσχέτιση με τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Φορντ. Αυτό ήταν κάτι που την έφερε σε αντιπαράθεση με τον παλιό της αγαπημένο Ιάννη Ξενάκη και τη γυναίκα του Φρανσουάζ, οι οποίοι διέψευσαν όσα είχαν πει δηλώνοντας πως δεν της είχαν παραχωρήσει ποτέ συνέντευξη.
Όταν η «Καθημερινή» ξανάρχισε την κυκλοφορία της, η Σώκου έγραφε έως το 1987 στο κυριακάτικο φύλλο με το ψευδώνυμο Ειρήνη Σταύρου. Για ένα διάστημα έγραφε στο «Έθνος της Κυριακής» και στον «Κόσμο του Επενδυτή». Επί χρόνια διατηρούσε σελίδα στο περιοδικό «Παιδί και Νέοι γονείς». Από το 1984 έως το 2006 ανέλαβε μια σελίδα στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Τηλέραμα», όπου προσπαθούσε να δώσει λύσεις στα προβλήματα που της έθεταν οι αναγνώστες.
Η Ροζίτα Σώκου ασχολήθηκε επίσης με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τις μεταφράσεις και το θέατρο.
Η ΕΣΗΕΑ αποχαιρετά τη Ροζίτα Σώκου
«Η Ροζίτα Σώκου, για περισσότερο από 60 χρόνια, εργάστηκε σκληρά ως καλλιτεχνική συντάκτης, κριτικός θεάτρου, κινηματογράφου και χορού, διαγράφοντας μια λαμπρή πορεία στην ελληνική δημοσιογραφία.
Στη μεγάλη καριέρα της είχε την ευκαιρία να γνωρίσει, να συνεργαστεί και να συναναστραφεί με πολύ μεγάλες προσωπικότητες της Τέχνης, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Καλλιτέχνες ξεχωριστούς, που άφησαν το δικό τους έντονο αποτύπωμα και οι οποίοι αναγνώρισαν τις γνώσεις, το ταλέντο και τη συνέπειά της.
Η βαθιά καλλιέργειά της και το γεγονός ότι ήταν πολύγλωσση, της επέτρεψαν να μεταφράσει και να διασκευάσει πλήθος θεατρικών έργων και βιβλίων ενώ και η ίδια αφήνει συγγραφική παρακαταθήκη. Εκτός από τη συνεργασία της με εφημερίδες και περιοδικά, η Ροζίτα Σώκου είχε παρουσία στην ελληνική τηλεόραση αλλά και το ραδιόφωνο», σημειώνει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και καταλήγοντας, «αποχαιρετά την καλή συνάδελφο και συλλυπείται την πολυαγαπημένη της κόρη Ιρένε Μαραντέι, η οποία συνεχίζει τη δημοσιογραφική παράδοση της οικογένειας».