Η είδηση στην Ελλάδα πέρασε στα ψηλά, όχι μόνο από τα Μέσα Ενημέρωσης αλλά τα πολιτικά κόμματα και πρωτίστως την ίδια την Δικαιοσύνη, η οποία σε κάποια άλλη χώρα θα είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα μπροστά σε μία τέτοια ομολογία, όπως αυτή στην οποία προέβη ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης στην εφημερίδα New York Times. Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος από τις αρχές του 2010 μέχρι προσφάτως είχε διοριστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ, έκανε στην αμερικανική εφημερίδα την ακόλουθη απίστευτη δήλωση: "Γνωρίζαμε στο ΔΝΤ από την αρχή πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν αδύνατον να εφαρμοσθεί, καθώς δεν υπήρξε πουθενά ένα επιτυχές παράδειγμα" καθώς- όπως σημειώνει- η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν της επιτρέπει την υποτίμηση του νομίσματός της και την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της.
Στην προκειμένη περίπτωση, η είδηση δεν είναι ότι βρέθηκε ακόμα ένας ειδικός επί του αντικειμένου στην χώρα μας που δηλώνει ότι το πρόγραμμα της Τρόικας διαφαινόταν από την αρχή ότι θα αποτύχει. Η είδηση είναι ότι αυτή είναι μία ομολογία που εκφράζεται από τα χείλη ενός θεσμικού παράγοντα, ο οποίος την πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα βρέθηκε στην πιο κρίσιμη θέση, όπως ήταν αυτή του εκπροσώπου της χώρας μας στο ΔΝΤ. Του ανθρώπου δηλαδή που όχι μόνο έζησε αλλά διαδραμάτισε έναν σημαντικότατο ρόλο στο παρασκήνιο όλων των ιστορικών στιγμών για την Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια, αρχής γενομένης από την υπαγωγή της στο Μνημόνιο του ΔΝΤ και της Τρόικας. Και όταν ο διορισμένος από τις ελληνικές κυβερνήσεις στη θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης βγαίνει σήμερα και δηλώνει- και μάλιστα σε ένα Μέσο Ενημέρωσης διεθνούς εμβέλειας όπως οι New York Times και όχι σε εθνικό/τοπικό επίπεδο- ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία και το κυριότερο – όπως δηλώνει- ότι αυτό το "γνώριζαν" στο Ταμείο- συγκαταλέγοντας και τον εαυτό του ("we knew at the Fund…")- τότε δημιουργούνται πολλά και σοβαρά ερωτηματικά τόσο για τον ρόλο του ίδιου όσο κυρίως όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρες εκείνες τις κρίσιμες ώρες.
Ερωτήματα όπως:
Αν ο κ. Ρουμελιώτης στο ΔΝΤ γνώριζε "από την αρχή" – όπως λέει- ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει, τότε ποιες ήταν οι δικές του εισηγήσεις στον τότε ΥΠΟΙΚ κ. Παπακωνσταντίνου και το Πρωθυπουργικό γραφείο;
Αν δεν είχε πει και δεν είχε εκφράσει την άποψή του, τότε όταν έπρεπε, στην ελληνική κυβέρνηση για τα όσα, όπως δηλώνει, γνώριζε εξ αρχής γύρω από την ματαιότητα της εφαρμογής ενός προγράμματος για το οποίο ζητούνταν- και συνεχίζουν να ζητούνται- αιματηρές θυσίες από τον ελληνικό λαό, τότε ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος του ως εκπρόσωπος της χώρας μας έκανε στο ΔΝΤ;
Αν πάλι είχε εξ αρχής τοποθετηθεί, εκφράσει τις επιφυλάξεις του για τον σχεδιασμό του προγράμματος και είχε ενημερώσει πλήρως τις ελληνικές αρχές- όπως όφειλε να είχε κάνει- αλλά δεν εισακούστηκε, τότε γιατί δεν παραιτούνταν αλλά αντιθέτως σε δημόσιες και κατ' ιδίαν συζητήσεις υποστήριζε τα αντίθετα από τα όσα σήμερα λέει έχοντας αποχωρήσει από την θέση του; Πολλαπλά ερωτηματικά γεννιούνται για την περίπτωση που είχε ενημερώσει αλλά δεν είχε εισακουστεί. Ερωτηματικά πολιτικής και ηθικής φύσεως για τον ρόλο συγκεκριμένων κυβερνητικών παραγόντων στην όλη ιστορία.
Τι σκοπούς άραγε υπηρετεί μία δήλωση ενός πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ – με την προφανή μεγάλη βαρύτητα που έχουν τα λεγόμενά του- σε ένα μέσο ενημέρωσης διεθνούς εμβέλειας όταν σπεύδει να εκφράσει την άποψη- όσο κι αν θεωρητικά συμφωνούν κάποιοι με αυτήν- ότι η Ελλάδα επί της ουσίας εντός του ευρώ είναι πολύ δύσκολο να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της και να ορθοποδήσει; Βοηθάει μία τέτοια δήλωση να κλείσει η συζήτηση για την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ ή μήπως πετυχαίνει το αντίθετο δίνοντας επιχειρήματα σε όσους τάσσονται υπέρ της εξόδου της χώρας μας από το κοινό νόμισμα;
Ο κ. Ρουμελιώτης είχε κατά νου τι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν- και έχουν- αυτές οι δηλώσεις του ή κάτι άλλο κρύβεται από πίσω σε σχέση με την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, οπότε θα ήταν σκόπιμο να μας ενημερώσει γι' αυτό εγκαίρως και όχι με καθυστέρηση μερικών χρόνων πάλι;
Από την θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο σημερινός Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δήλωνε με τυμπανοκρουσίες την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πώς μπήκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο του ΔΝΤ και της Τρόικας. Μετά και τις τελευταίες δηλώσεις Ρουμελιώτη, αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να ξεκινήσει η διερεύνηση του ρόλο που συγκεκριμένοι άνθρωποι έπαιξαν στις πλάτες της Ελλάδα στην διάρκεια της σκοτεινής περιόδου των τελευταίων δύο περίπου χρόνων. Εντάξει, αυταπάτες μπορεί να μην τρέφουμε ότι ο κ. Σαμαράς θα τηρήσει αυτό το οποίο είχε πει προεκλογικά, αλλά απορώ: ένας εισαγγελέας της ελληνικής Δικαιοσύνης δεν έχει μπει στην διαδικασία έστω να καλέσει τον κ. Ρουμελιώτη να δώσει αν όχι εξηγήσεις, έστω κάποιες επεξηγήσεις στα όσα είπε; Εκτός κι αν στο πρωθυπουργικό γραφείο και την εισαγγελία δεν διαβάζουν New York Times. Στην Ελλάδα που ζούμε μπορεί ακόμα κι αυτό ακόμα να θεωρηθεί σοβαρό πολιτικό και δικαστικό άλλοθι…