Διορισμοί+συντάξεις = Χρέος+χάος

Διορισμοί συν συντάξεις. Ιδού ο ορισμός του πελατειακού κράτους. Η σύνταξη σαν θεσμός, με τον ετεροχρονισμό της, είναι κάτι που δεν συλλαμβάνει εύκολα ο νους του Έλληνα.

Νίκος Δήμου

Όταν με ρωτάνε ξένοι δημοσιογράφοι: «Μα καλά, πώς φτάσατε να χρωστάτε τόσα πολλά» απαντάω με δύο λέξεις: Διορισμοί + Συντάξεις. Έχω και κάτι καρτελάκια με νούμερα, για να στηρίζω τις απόψεις μου.

Και για μεν τους διορισμούς πιο αρμόδιος από μένα θα ήταν να απαντήσει ο Πρόεδρός μας, που επί κυβερνήσεως Καραμανλή, διόριζε με το τσουβάλι και σχεδόν διπλασίασε τα έξοδα του Δημόσιου Τομέα.

Όσο για τις συντάξεις, αυτές αποτελούν το καυτό θέμα στις διαπραγματεύσεις με το «Τέθριππο» των δανειστών. (Θεωρώ ότι ο όρος Τρόικα μόνο με άλλο αμάξι περισσότερων ίππων μπορεί να αντικατασταθεί).

Αδρανής Αύγουστος. Η πόλη έχει αδειάσει περισσότερο κι από τα ταμεία του κράτους και των τραπεζών. Άλλοι όμως εργάζονται σκληρά. Επωφελούνται της απουσίας των πάντων (και των ειδήσεων, που λέει ο Έκο) και στήνουν μνημόνια. Πρώτο πρόβλημα -ως συνήθως- οι  συντάξεις.

Πώς καταφέραμε να γίνουμε έθνος συνταξιούχων; Πρέπει να είμαστε το μόνο κράτος που έχει περισσότερους συνταξιούχους από εργαζόμενους. Κάτι οι πολλές πρόωρες, κάτι οι μαϊμού αναπηρικές, κάτι οι πολλαπλές (3-6!), κάτι οι εθελούσιες έξοδοι… Βάλτε και τον ΟΓΑ στον οποίο βρήκαν καταφύγιο από αγρότες του Κολωνακίου μέχρι αγρότες των Βαλκανίων. Έτσι εμείς, οι φτωχοί και χρεοκοπημένοι, πληρώνουμε αναλογικά περισσότερα για συντάξεις από οποιοδήποτε μέλος της Ε.Ε.!

Πώς είναι δυνατόν, οι λίγοι εργαζόμενοι (ανεργία!) από τους οποίους λιγότεροι πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές (μαύρη εργασία!) να συντηρήσουν τους πολύ περισσότερους συνταξιούχους; Δεν γίνεται. Ούτε πριν δεκαπέντε χρόνια γινόταν. Έτσι πληρώναμε συνεχώς όλοι οι φορολογούμενοι για να μην βουλιάξουν τα ταμεία. Κι αν υπολογίσει κανείς και προσθέσει όλες τις συνεισφορές του δημοσίου, θα φτάσει σχεδόν στο ύψος του χρέους.

Διορισμοί συν συντάξεις. Ιδού ο ορισμός του πελατειακού κράτους. Η σύνταξη σαν θεσμός, με τον ετεροχρονισμό της, είναι κάτι που δεν συλλαμβάνει εύκολα ο νους του Έλληνα. «Έλα, βγάλε μου τώρα μία σύνταξη» ζητάει χωρίς να προβληματίζεται ποιος θα την πληρώσει. Τρίτες, ανώνυμες δυνάμεις πληρώνουν: το Κράτος, τα Ταμεία, οι Υπηρεσίες… Και γίνονται εκεί οι μεγαλύτερες αδικίες. Οι νεότεροι στην ηλικία παίρνουν σε μέσον όρο διπλάσια χρήματα από τους γέροντες! (Κι έχουν συνήθως και δεύτερη δουλειά με μαύρη αμοιβή).

Μου κάνει πάντα εντύπωση πως στην Ελλάδα κάθε ηλικιωμένος θεωρείται αυτόματα συνταξιούχος. Μερικές φορές, καταγράφοντας τα στοιχεία μου, είδα πως είχαν ήδη συμπληρώσει την ένδειξη και διαμαρτυρήθηκα.

-Μα δεν είστε συνταξιούχος;
-Όχι!
-Καλά, τι ηλικία έχετε;

Η απορία παντού είναι τόση και τόσο έντονη, που άρχισα να υποπτεύομαι ότι μάλλον είμαι ο μόνος ηλικιωμένος Έλληνας που δεν παίρνει σύνταξη. Ίσως θα έπρεπε να με επιδεικνύουν σε κανένα μουσείο…